17. You are my problem

We zijn bij Jeremy’s huis aangekomen. Ik loop achter hem aan. Hij loopt naar binnen, maar om de een of andere manier kom ik niet door de deuropening. Ik doe een stap achteruit en kijk eens naar de deur.
‘Kom je nog binnen?’ vraagt Jeremy.
Opnieuw probeer ik naar binnen te lopen. Deze keer werkt het wel. Vreemd. Niemand had me ooit verteld dat je uitgenodigd moest worden om binnen te komen.
Elena komt aangelopen. ‘Jeremy, wat doet zij hier? Je kunt niet iedereen zomaar mee naar huis nemen.’
‘Ze is niet “iedereen” ze zit bij mij in de klas en ik maak zelf wel uit wie ik mee naar huis neem.’ zegt Jeremy een beetje geïrriteerd.
‘Rustig maar.’ kom ik tussenbeide. Ik richt me tot Elena. ‘Relax, ik bijt niet hoor.’ Terwijl ik het zeg merk ik eigenlijk pas hoe dubbel het is. Ik lach en Elena kijkt me een beetje wantrouwig aan.
Ik loop met Jeremy naar zijn kamer. ‘Leuke kamer.’ merk ik op.
‘Het is een beetje een zooi.’ verontschuldigt hij zich.
Ik haal mijn schouders op. ‘Maakt niet uit.’ en ik kijk uit het raam. Stefan komt aangelopen. Elena zal hem wel gebeld hebben. Ze vertrouwt me duidelijk niet.
‘Jouw zus mag me niet echt, hè?’ zeg ik tegen Jeremy.
‘Ze mag eigenlijk niemand die ik mag. Eerst had ik een vriendin Vicki. Die wilde ze ook bij me weghouden.’
‘Dus het ligt niet aan mij.’
Hij schudt zijn hoofd. ‘Laat me je tekeningen eens zien?’ zeg ik.
Hij pakt zijn blok. ‘Het is maar wat geschets en het thema is nogal onrealistisch.’
‘Nee, ik vind het juist mooi. Vooral deze.’ Ik wijs een tekening aan. Hij is met houtskool gemaakt.
‘Dankje. Jij kan ook heel goed tekenen.’
Ik glimlach en blader nog wat door zijn blok. Dan kom ik bij een tekening. Hij is nog niet af, maar ik zie duidelijk was het word. Ik ben het, op mijn eerste schooldag. Ik blijf naar de tekening kijken en weet niet precies wat ik ervan moet denken. Jeremy komt achter me staan om te zien waar ik naar kijk. Ik kijk hem vragend aan.
‘Ik ehh.. Dat is..’ stamelt hij.
Ik draai me om en kijk recht in zijn ogen. ‘Waarom heb je deze tekening gemaakt?’ vraag ik op hypnotiserende toon.
Elena schraapt haar keel. Ik draai me om. Ze staat in de deuropening en geeft me een bestraffende blik.
Jeremy knippert een paar keer met zijn ogen. ‘Wat?’
Ik kijk hem schijnheilig aan. ‘Niets hoor. Leuk die tekeningen.’ Ik glimlach.
‘Heb je ergens problemen mee?’ vraag ik dan scherp aan Elena.
‘Ja, ik heb problemen met jou.’
‘Wat jammer nou.’ zeg ik sarcastisch.
‘Heb ik iets gemist?’ vraagt Jeremy verbaast, terwijl hij ons een voor een aankijkt.
Ik glimlach. ‘Nee hoor, in ieder geval niets belangrijk. Ik moet nu gaan. Tot morgen.’ Zonder Elena nog een blik waardig te keuren loop ik langs haar heen naar buiten.