16. Busted

Ik loop naar de balie. De vrouw kijkt me vragend aan. ‘Ik was omgeroepen.’
De vrouw schudt haar hoofd. ‘De laatste twee dagen is er al niets meer omgeroepen, meisje.’
Ik trek mijn wenkbrauw op en draai me op. Bijna bots ik tegen Damon op.
‘En wie bedank je dan?’ zegt hij lachend.
Ik houd mijn hoofd een beetje schuin. ‘Jij was het zeker.’
‘Ik zag je prachtige tekening en ik dacht, ik red je even uit deze vervelende situatie.’
Het is dat het niet mogelijk is, maar anders was ik vuurrood geworden.
‘Je zag mijn tekening?’
‘Jep.’
‘En ik neem aan dat je het niet over het stilleven hebt.’ Ik kijk hem hoopvol aan.
‘Nope.’ grijnst hij. ‘Jij bent een beetje een leugenaar.’
Ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Oh ja?’
‘Een beetje zeggen dat je over me heen bent en me vervolgens stiekem gaan tekenen bij Kunst.’
‘Ach ja, ik mocht niet mezelf tekenen, en om nou iemand uit mijn klas te tekenen. Je was eigenlijk mijn laatste keus.’ lieg ik.
‘Dat zal best.’ zegt Damon. Dan gaat de bel. In de verte komt Stefan aangelopen. ‘Nou ik ga maar weer eens. Tot vanmiddag.’
Ik loop door richting de kantine, onderweg kom ik Jeremy tegen. Hij houdt me tegen.
‘Hé, waarom moest je naar de balie?’
‘Oh, niets bijzonders.’
‘Ga je even mee naar buiten?’ stelt hij voor.
Ik loop achter hem aan. We lopen langzaam over het terrein. We zeggen allebei niets. In de verte staan Bonnie en Elena. Ik spits mijn oren om te horen wat ze zeggen.
‘Laat je haar nou echt omgaan met Jeremy?’ vraagt Bonnie.
‘Hij vindt haar aardig. Ik kan het hem niet verbieden, dat ging ook niet met Vicki.’
‘Maar ze is een vampier.’ gaat Bonnie er tegen in. ‘Ze drinkt van mensen.’
‘Dat is ook alleen maar omdat ze naar Damon luistert. Stefan heeft haar al geprobeert te overtuigen, maar ze is koppig. Hij weet wel dat ze het onmenselijk vind om van mensen te drinken.’
Ik grinnik ze moest eens weten hoe het tegenwoordig gaat. Damon en ik gaan elke dag samen “uit eten”. Ze zou er eens bij moeten zijn. Hoe dat gaat, dat zou ze pas onmenselijk vinden.
‘Wat is er zo grappig?’ zegt Jeremy met een glimlach. Ik was bijna vergeten dat hij naast me liep.
‘Oh niets. Ik bedacht me alleen wat.’
‘Wil je.. Wil je een keer samen wat leuks gaan doen?’ vraagt hij.
Ik lach. ‘Zoals?’
‘Eh, ik weet niet misschien kun je na school met mij mee komen.’ Hij kijkt me onzeker aan.
‘Ja, lijkt me leuk.’
Zijn gezicht klaart op. ‘Oké.’