Into the city

Ik keek op mijn gsm. Hoelang zat ik hier nu al? Waarschijnlijk zo'n 10 minuten. Dit begon toch wel irritant te worden. Ik wilde net opstaan toen hij naast me neer plofte. 'Sorry, mijn ma wou me niet meteen laten gaan' zei hij puffend. 'Ach, dat geeft niks hoor' zei ik. 'Zeker weten?' vroeg hij een beetje onzeker. 'De meesten ergeren zich er dood aan' zei hij. 'Joh, die hebben gewoon geen geduld' zei ik vriendelijk. Hij glimlachte dankbaar. 'Heb je je gsm mee?' vroeg Romeo. Ik knikte en haalde hem uit mijn zak. Romeo keek de gsm met open mond aan. 'Een Samsung Touchsceen' fluisterde hij ongelovig. 'O My God! Hoe kom je daaraan?' vroeg hij. 'Gewonnen bij zo'n...Ach, je weet wat ik bedoel' mompelde ik. Ik had dat ding helemaal niet gewonnen. Ik had het gekregen voor mijn 15 verjaardag die zou komen maar dat hield ik nog even voor mezelf. Romeo haalde zijn wenkbrauw op maar hij vroeg niet verder en daar was ik heel dankbaar voor. 'Mag ik je nummer?' vroeg hij dan maar. We wisselden onze nummers en gingen toen de stad in. 'Wat wil je eerst zien?' vroeg ik. 'Wel, Mijn moeder wil wetten waar de bakker is' zei hij een tikkeltje geërgerd. 'Noordzijde nummer 35' zei ik simpel. 'En nu de interessante winkels!' Ik trok hem mee door de staten en toonde winkels waar hij zeker eens moest binnen gaan of juist niet. Maar ik bleef vooral weg van de dure winkel, kon argwaan wekken. na een hele rondleding door de stad belde zijn moeder dat Romeo naar huis moest komen. 'Moet weg' zei hij terwijl hij zijn gsm weg stopte. Ik knikte, toch wel jammer. 'Morgen kan ik niet komen want ik moet mijn moeder helpen uitladen' zei hij zuchtend. 'Jammer, overmorgen zie ik je wel hé? vroeg ik hoopvol. 'Echt wel!' hij liep weg en ik staarde hem een tijdje na. Aan het einde van de straat draaide hij zich nog eens om en zwaaide naar me, ik zwaaide terug. Ik zuchtte en liep toen ook maar naar huis.
Toen ik thuis kwam hoorde ik iemand in de keuken rommelen. 'Ma?' probeerde ik voorzichtig. 'Hei, lieverd!' riep ze vrolijk en kwam de keuken uit. Ze liep naar me toe en knuffelde me. Daarna drukte ze nog een zoen op mijn voorhoofd. 'Ging het een beetje?' vroeg ze. 'Prima' knikte ik. 'Je pa komt wat later thuis' zei ze. Ik knikte naar haar. 'Nog vrienden gemaakt?' dat vroeg ze altijd als ze thuis kwam van zakenreis en het was eens fijn om "ja" te kunnen antwoorden. 'Wat fijn voor je' zei ze met een grote glimlach. 'Ik heb deze keer het gevoel dat het een vriend wordt vanwege mijn karakter en niet het geld' zei ik. 'Wat fijn!' riep ze uit. Inderdaad heel fijn.