4. You did what?

Alleen al door de gedachte van wat ik heb gedaan, word ik misselijk. Ik veeg mijn mond af en kijk voor afschuw naar het bloed wat achterblijft op de rug van mijn hand.
Katherine kijkt me tevreden aan. Ze komt dichterbij en ik volg argwanend haar bewegingen. Dan pakt ze plotseling mijn hoofd en geeft er een harde ruk aan. Ik hoor een kraak en voel een scherpe pijn.
De wereld vervaagt en alles wordt zwart.

Niet veel later voel ik me weer bij bewustzijn komen. De felle zon doet pijn aan mijn ogen.
Katherine zit op het bankje en kijkt me kalm aan.
‘Wat is er gebeurd?’
‘Ik heb je vermoord.’ zegt ze nuchter.
Ik vlieg overeind. ‘Je hebt wat?’
‘Rustig, het was voor het goede doel. Jij wilde friends forever en ik heb het je gegeven.’
Ik kijk haar sarcastisch aan. ‘Dit was niet precies wat ik bedoelde.’
‘Dat maakt niet uit. We hebben wat dingen te bespreken. Ten eerste: Damon en Stefan mogen dit nooit weten. Wat jij nu bent.’
‘Ik weet zelf amper wat ik nu ben.’ Mijn maag rammelt en ik hoor hem knorren.
‘Je bent een vampier.’ Mijn oren suizen bij het woord. Het lijkt onmogelijk, maar als ik denk aan wat ik heb gezien kan het ook bijna niet anders.
‘Dat rammelende gevoel in je maag, de hoofdpijn die je nu voelt, dat is allemaal een teken dat je moet eten.’ Vervolgt Katherine
Ik trek een vies gezicht. ‘Op het moment staat elk gerecht me tegen.’
‘Weet ik, weet ik. Dat komt wel goed. Maar ik wil dat je me belooft dat je nooit tegen Stefan en Damon zegt wat je bent.’
‘Natuurlijk niet.’ Zeg ik snel. Wat zouden ze van me denken, ik kan het me niet eens voorstellen. Dat wil ik ook niet.
‘Ik ben niet overtuigd.’ zegt ze op dwingende toon.
‘Natuurlijk, wat er ook gebeurt.’
Haar gezicht klaart weer op. ‘Mooi.’ zegt ze op vrolijke toon ‘Kom we moeten gaan.’
Ik snap niet waarom we nu ineens moeten gaan, maar ik loop toch maar achter haar aan.