3. Friends forever

De dagen gaan snel voorbij bij de Salvatores. Mijn mening over Katherine heb ik helemaal bijgesteld. Ze wil echt mijn vriendin worden, het is niet alleen uit verveling. We zitten met zijn vieren in het gras. Ik kijk in de verte, waar Mystic Valley ligt.
Ik voel me geweldig. Ik kan eindelijk mezelf zijn. Het is voor mij al een vrijheid om met mijn witte bloemetjes jurk op het gras te kunnen zitten. Normaal gesproken zou mijn moeder nu panisch aan komen rennen, omdat hij vies zou kunnen worden. Voor het eerst in mijn leven ben ik echt gelukkig.
‘Waar denk je aan?’ vraagt Damon.
‘Thuis.’ geef ik toe.
‘Heb je last van heimwee?’ vraagt Katherine bezorgd.
Ik lach. ‘Nee, absoluut niet. Ik dacht juist aan hoe veel beter ik het nu heb.’
Er komen een vrouw en een meisje aan lopen.
‘Pearl, Anna, hoi.’ zegt Katherine vrolijk.
‘Loop even mee.’ zegt Pearl serieus. Het meisje Anna komt bij ons zitten. Ze heeft lang zwart stijl haar en draagt een witte jurk.
Ik glimlach vriendelijk. ‘Hoi, ik ben Alice.’
Ze knikt en glimlacht, maar zegt verder niets terug. Ze lijkt me een beetje verlegen.
‘We moeten hier misschien weg.’ zegt ze dan tegen Damon.
Damon knikt ernstig. ‘En Katherine?’
‘Katherine doet wat ze zelf wilt.’ zegt Anna, terwijl ze haar schouders ophaalt.
‘Zoals altijd.’ lach ik, ik weet misschien nog niet veel over de situatie hier, dat weet ik wel.
Katherine komt terug gelopen en Anna loopt direct terug naar haar moeder.
‘Damon?’ vraagt Katherine poeslief. ‘Zou jij aan Emily willen vragen of ze nog een sieraad heeft met Lapis Lazuli? Ik heb het binnenkort nodig.’
‘Natuurlijk.’ hij staat op en loopt weg.
‘Zo.’ zegt Katherine en ze gaat naast me zitten. ‘Ik vind dat we in zo’n korte tijd erg goede vriendinnen geworden zijn.’
Ik lach. ‘Zeker. Friends forever.’
Ze kijkt me aan met een blik die ik niet begrijp. ‘Voor altijd?’
‘Natuurlijk. Ik kan me geen betere vriendin wensen.’ glimlach ik. ‘Zonder jou, weet ik niet waar ik nu was geweest. Misschien ergens op straat of erger, thuis!’
Ze lacht. ‘Mooi. Ik dacht altijd al dat jij van grote waarde zou zijn.’
Ik trek mijn wenkbrauw op. Ze schuift iets dichterbij en kijkt me geheimzinnig aan.
‘Ik heb een geheimpje. Wil je het weten?’
‘Tuurlijk!’ Voor mij waren geheimen het idee van een goede vriendschap. Vertrouwen is de basis van een goede vriendschap en als je elkaar geheimen deelt, moet je elkaar vertrouwen.
‘Oké, maar je moet niet schrikken.’ Haar ogen worden rood en er komen donkere kringen onder haar ogen. Ze glimlacht en in de hoeken van haar mond zie ik twee scherpe hoektanden glimmen in het zonlicht.
Ik kijk haar geschrokken, met grote ogen aan. ‘Wow.’
Ze knippert een paar keer en ik zie het lieve gezichtje weer verschijnen, alsof het nooit veranderd is.
‘Waarom vertel je me dit?’
Ze kijkt me onheilspellend aan. ‘Omdat je het recht hebt te weten wat jou gaat overkomen.’
Ik kijk haar geschrokken aan. Ineens bijt ze in haar arm en houd hem voor mijn mond. Ik deins terug. Ze kijkt me een beetje boos aan. ‘We kunnen dit de makkelijke of de moeilijke manier doen.’ Zegt ze dwingend.
Ik slik en zet dan mijn lippen tegen haar pols.