Het begin

Ik rende gelijk door naar huis en ging gelijk naar binnen, en wie kwam ik daar als eerste tegen? Cassandra.
‘Dus je bent er’ zei ze, ‘ik ga naar het bal’.
En ze draaide een rondje in haar jurk, wij hadden haar jurk gemaakt en het had lang geduurd voor we hem af hadden. Want niks was goed genoeg, alles aan alle jurken was fout. We hadden het dus meerdere malen gemaakt, maar deze was het geworden. Hij was rood en lang, en aan het eind stond ie bol. En der zat ook een witte sjaal bij, die ze om haar armen had.
‘Prachtig’ zei ik
‘Weet ik’ zei Cassandra, ‘heb hem zelf gemaakt’
‘Goed gedaan’ zei ik
‘Ga je omkleden als je nog mee wilt’ zei Cassandra
‘Ik ga niet met jou in een koets’ zei ik
‘Dat doen we ook niet’ zei Cassandra, ‘er komen twee koetsen’
‘Goed zo’ zei ik, en ik liep naar boven. Daar aangekomen, zag ik dat Andrea bezig was met haar jurk.
‘Kom ik help je wel’ zei ik, en ik liep naar haar toe en ritste de rits dicht. Haar jurk was lichtgroen, en onderaan was het groen, en ze had haar haar op gestoken in een knot.
‘Dank je’ zei Andrea, ‘ik help jou ook wel’
‘Dank je’ zei ik, en ik liep naar mijn jurk. Mijn jurk was Caribean blauw, prachtig blauw, en ik had ook een sjaal, mijn sjaal was wit. Ik pakte mijn jurk en trok hem aan, de bovenkant had geen bandjes. Ik had hem aan maar kreeg mijn haar niet goed.
‘Oeeeh’ riep ik
‘Rustig’ zei Andrea, ‘ik help je wel’
En Andrea hielp me met mijn haar, toen dat klaar was gingen we naar beneden. Andrea en ik hadden de zelfde ketting om maar er waren twee verschillen. Mijn steen was blauw en de hare rood, ik heb de mijne gekregen van mijn moeder en zij van haar moeder. Toen we beneden waren zagen we dat Cassandra al weg was, en we zagen paarden voor de deur staan, we liepen naar buiten en zagen daar een man staan. Die hield de paarden vast, en keek raar op toen hij zag dat we vrouwen waren.
‘Hebben jullie vervoer nodig’? vroeg hij
‘Ja’ zei ik
‘Hier’ zei hij
‘Dank u’ zei Andrea
En we stapte op, we zaten schuin. Zo reden we naar het kasteel, en sloten aan de rij. Toen we aan de beurt waren, hielpen de wacht ons er af en lieten we de uitnodigingen zien.
‘Gaat u alstublieft naar binnen’ zei de soldaat
‘Dank u’ zeiden ik en Andrea, en een voor een bogen we voor hem.
We liepen naar binnen en zagen Cassandra staan, ze was aan het flirten met een van de mannen. We liepen door en zagen de smid staan, we liepen naar hem toe.
‘Hey’ zei Andrea
‘Hey ’ zei de smid
‘Hey smidie’ zei ik
‘Ik heet Ethan’ zei de smid
‘Sorry’ zei ik, ‘ik zal jullie alleen laten’
‘dank je’ zei Andrea
En ik liep weg, maar net toen ik wou gaan praten met een of andere vent die naar mijn nek keek, was er een schaars geluid. Van trompetten, en iedereen keek de zelfde kant op. Achter het grote rode kleed kwamen mensen vandaan, eerst de ouders en dan de kinderen. Ik zag Mike tussen de kinderen, en ik liep steeds verder naar achter. Hij had gelogen, hij, hij de gene die ik vertrouwde. Nou ja gelogen, hij had me dit wel eens mogen vertellen. Ik liep nog steeds achteruit, tot bij de wachten.
‘Welkom’ riep de man, ‘welkom en mag het feest beginnen’. ‘Mijn kinderen zullen zich nu mengen tussen jullie’. ‘Mag iedereen veel plezier hebben’!
Dat was waarschijnlijk een soort van signaal want toen begon iedereen te dansen, en inderdaad de jongere mensen kwamen ook onder ons. Ik zag Mike naar me toe komen, maar ik was dof. Niet snappend hoe hij me dat niet had kunnen vertellen.
‘Sara’ zei Mike
‘Ehm’ zei ik, ‘hoe..waarom…heb je het niet vertelt’?
‘Wat’? vroeg Mike
‘Waarom heb je het me niet vertelt’ vroeg ik
‘Oh dat’ zei Mike, ‘nou….kijk….’
‘Ja’ zei ik
‘Ik was bang dat je me niet meer mocht als ik je dat zou vertellen’ zei hij
‘Dacht je dat’ vroeg ik, ‘maar natuurlijk niet’.Tranen van blij schap stroomde over mijn wangen.
‘Mag ik deze dans van jou’? vroeg hij
‘Ehm…daar moet ik even over nadenken’ zei ik
‘Nee’? vroeg hij, en hij keek heel verdrietig
‘Natuurlijk’ zei ik
‘Dank je’ zei hij
En legde zijn ene hand op mijn heup en de ander ook op mijn heup, ik legde mijn handen in zijn nek. Zo draaide we rondjes, in de zaal. Iedereen keek naar ons, tenminste zo voelde dat. Ik hoorde voetstappen naar ons toe komen maar ik voelde niks. Het voelde alsof ik zweefde, we draaiden nog steeds rondjes. Hij bleef mij aankijken en ik keek verlegen naar beneden, we keken beide een andere kant op en ik voelde me opgelaten. Ik hoorde Cassandra aan de andere kant van de zaal nog schreeuwen, ze geeft niet snel op.
‘Aaaaaaah’ hoorde we een meisje schreeuwen, ik keek naar achteren en zag dat een vreemde man haar armen vast hield. Ik rukte me los van de greep van Mike, en rende naar haar toe. Maar voor dat ik daar komen kon, werd ik ook vast gegrepen.
‘La me los’ riep ik, en Mike kwam ook aan lopen
‘Laat haar los’ riep hij, maar ook hij werd vast gegrepen.
‘Sara’ riep hij
‘Mike’ riep ik, en ik probeerde me los te worstelen. Maar kort daarna werd alles zwart.