Voorbereidingen

Ik was rustig blijven staan, en had haar laten uithuilen. Ik hoorde dat ze niet meer hard op huilde, ze snikte alleen nog maar. Ik keek naar haar en zag dat ze ook naar mij keek, de wangen van haar gezicht waren nat en plakkerig. Ik keek naar haar met medelijden, waarom is ze zo overstuur? Welk nieuws kon haar zo overstuur maken. Ze trilde nu iets minder, en zo te zien kan ze praten.
‘Soooorrryy’ trilde ze
‘Maakt niet uit joh’ zei ik
‘Jaaa…weeel’ stamelde ze
‘Nee echt niet’ zei ik, ‘ik moet ook soms over iets nadenken’
‘Ik…..ik…’ begon ze, en toen in eens rukte ze zich los uit mijn greep en rende weg. Ik hoorde haar huilen terwijl ze steeds verder weg ging. Ik liep naar huis met mijn handen in mijn zakken, ik dacht na over wat ze zij. Nou ja stamelde ze, waar was ze over aan het piekeren? Ik vroeg het me vaak af, tijdens de trip naar huis. Al snel was ik weer thuis en mijn moeder kwam er al snel aan, en mijn zusje ook.
‘Ah jij ook hier’ zei mijn moeder, ‘Ga snel naar boven’!
‘Waarom’? vroeg ik
‘Om je klaar te maken voor het bal’ zei ze
‘Is dat vanavond’? vroeg ik
‘Ja’ zei Sandra, ‘dat is vanavond’
Mijn moeder schrok en keek naar achteren, zo te zien zag ze nu pas dat Sandra achter haar stond.
‘Deugniet’ zei ze, ‘ga naar boven’!
‘Oke mam’ zei ze
‘Jij ook’ zei ze tegen mij toen Sandra weg was
‘Ja mam’ zei ik
En ik liep naar boven en ging naar mijn kamer, daar waren allemaal dienstmeiden te wachten tot ik kwam, ik ging staan voor mijn kast om mijn kleren uit te zoeken.
‘Uwe hoogheid’ zei een dienstmeisje, ‘Uw kleren liggen al klaar’
‘Oh’ zei ik, ‘oke, dank je’. ‘En hoe vaak heb ik niet gezegd dat je me gewoon Mike mag noemen’
‘Sorry Uwe hoogheid’ zei ze, ‘oeps, sorry Mike’
‘Het is goed’ zei ik, ‘maar ik kan zelf wel mijn kleren aan doen’
‘Ik help u graag’ zei ze, ‘dan hoef ik niet uw moeder tegen te komen’
‘Goed dan’ zei ik, ‘maar als het kan wil je in de andere kamer wachten’
‘Tuurlijk’ zei ze
En ze ging weg, ik keek naar de kleren die ze had klaar gelegd. Ze had mijn enige gouden pak klaar gelegd, want eigenlijk was dit bal een feest voor mij en mijn zussen. Mijn moeder en vader werden oud en iemand moest het koninkrijk over nemen, ze willen dat we snel trouwen. Ik eerst, dan Roxann. En Sandra als laatste, ik ben blij dat mijn zussen niet hoeven te trouwen onder dwang. Toen ik klaar was, liep ik weer naar mijn dienstmeid. Ik mocht haar graag, ik speelde vroeger vaak met haar.
‘Wat is er eigenlijk met je familie gebeurd’? vroeg ik
‘Zijn gestorven’ zei ze
‘Nee’ riep ik
‘Ja’ zei ze
Maar voordat ze nog iets kon zeggen, riep mijn moeder.
‘Mike, kom hier’ riep ze
‘Sorry ik moet gaan’ zei ik, ‘we praten een andere keer verder’
‘Is goed’ zei ze
En ik rende naar beneden, daar stonden mijn zusters en mijn ouders.
‘Daar ben je’ riep mijn vader, ‘vanavond, vind jij je bruid to be’
‘Ja vader’ gehoorzaamde ik, maar mijn mond was in een streep getrokken.
‘Goed zo’ zei hij,’we zijn eigenlijk al laat met jou’
‘En dat spijt me vader’ zei ik
‘Nou ja’ zei hij, ‘nu geven we het ook voor je zussen’
‘inderdaad’ zei ik
‘Laten we naar de zaal gaan’ zei mijn vader, ‘dan gaan we kijken naar de mannen en vrouwen die komen’
We liepen naar de gang achter de zaal en door het gordijn zagen we de tronen staan, op een platvorm. De tronen van de koning en koningin stonden boven op, een tree lager zat ik en mijn zussen. We zagen langzaam de mensen binnen stromen en ik bleef stijf achter mijn vader staan, ik hoopte dat Sara kwam. En Andrea en haar date, ze zullen niet blij zijn dat Andrea en de smid samen gaan. Der stonden soldaten naast mijn vader vooraan, en wij stonden een beetje te kletsen. Sandra stond naast me, en ik praatte met haar.
‘Denk je dat dat mooie meisje komt’? vroeg ze
‘Ik weet het niet’ zei ik, ‘we hadden een beetje ruzie’
‘Oh ja’ zei ze,’en Cassandra’?
‘Die komt ook’ zei ik, ‘jammer genoeg’
‘Inderdaad’ zei ze, ‘en met wie ga je als eerste dansen’?
‘Haha’ zei ik met Sarcasme, ‘jij gaat nog vrij af’
‘Ik wel’ zei ze, ‘en daar ben ik blij mee’
‘Ik zou daar ook blijer mee zijn’ zei ik,’maar ja’
‘Ach ja’ zei ze
‘Stilte’ riep mijn vader, ‘we gaan’
‘Hihi’ giechelde Sandra gesmoord
‘Stilte’ zei mijn moeder
‘Ach ja sommige kunnen ook niet stil zijn’ zei Becca, mijn oudste zusje
‘Jij zou het moeten weten’ zei Sandra
‘Oehh’ zei Becca
‘Stilte’ riep mijn vader nu, en hij begon echt boos te worden.’En ik zeg het niet noch eens’!
‘Nee papa’ zei iedereen