~002~ Bloody hell

Zwaar gedeprimeerd, liep ik naar het hek van Malfoy Mansion. Ik stak mijn spierwitte hand uit om het hek open te doen, bedacht me, pakte mijn toverstok en mompelde alohomora. Zelfs een paar nachtelijke moorden plegen werkte niet beter op mijn humeur. Het was ook allemaal zo verwarrend. Eerst planden we hoe we Harry Potter het beste konden vermoordden en nu woont hij in hetzelfde huis. Ineens wist ik wat me kon opvrolijken. Ik begon rond te draaien en ineens stond ik voor het huis waar Potter eerst woonde. Ik liep naar binnen waar drie mensen nog steeds feest aan het vieren waren dat ze van al dat magische gedoe afwaren. Ze moesten eens weten. Ik richtte mijn toverstok op een dik jochie. Ik kon hem alleen niet doden. Ik was niet opeens aardig geworden maar vooral bang. De vorige keer dat ik zoiets probeerde was ik daarna namenlijk een hele tijd halfdood. dus darom dat ik sectumsempra riep, dreigde hetzelfde te doen met de volwassenen, het bloeden liet stoppen een kat tevoorschijn toverde, de kat doodde en weer dreigde hetzelfde te doen waarna ik verdwijnselde. Ik moest nodig gaan ontbijten wilde ik geen last hebben van aanbiddende Deatheaters.



Gillend en badend in het zweet werd ik wakker. Jammergenoeg was ik niet de enige. Malfoy was ook wakker geworden. "Bij Merlins ongewassen onderbroek kan je voortaan wat zachter gillen?" Riep Malfoy uit. Hoezeer ik gisteren ook naar aandacht zocht nu wilde ik hier alleen maar weg. Ik stond op en liep naar de deur. "Oh als je toch gaat ontbijten stuur dan een huiself hierheen, ik heb zin in warme choco," was Malfoys antwoord hierop. "Hou je kop toch Malfoy en pak het zelf" schreeuwde ik. "Okey okey ik doe het al, maar jij gaat met mij meer Potter. geenenkele huiself zal aan jou gehoorzamen dus moet je je ontbijt zelf maken." zei Malfoy terug met een plagerig stemmetje. Hij duwde me opzij en liep naar beneden. Uiteindelijk kwamen we uit in de hele lege kamer die leeg was op een lange tafel, een paar stoelen en een persoon na. En die persoon was Voldemort.