'018 || He just don't understand.
Kelly liep naar buiten. “Waarom laat je de band vallen!? Dadelijk moeten ze terug naar Minnesoda, terwijl ze zo hard voor je gewerkt hebben!” Sputterde ik. Gustavo werd bleek. “James was gisteravond bij jou, niet?” Gustavo was dan wel gestrest, altijd boos, onaantrekkelijk, vervelend, en.. Naja, hij was te minste niet dom. Ik werd rood. “Wel, daar hebben we het nu niet over..” Mompelde ik. “Brooke, ik heb je verboden om bij hem te zijn!!” Schreeuwde hij. Ik keek naar de grond. De tranen sprongen in mijn ogen. “Pap, ik ben verliefd! Ik hou van James, en hij van mij. James laat merken dat ik speciaal ben, dat ik uniek ben. En dat heeft tot nu toe helemaal niemand in mijn leven gedaan, behalve mijn moeder. En als hij naar Minnesoda gaat, ga IK mee!” Riep ik. Gustavo werd er stil van. Ik kreeg het gevoel dat hij het begreep, maar nee. Gustavo was Gustavo. Hij wist niets van liefde, en al die dingen. Want hij had het nooit gehad..
“James is niets meer dan een sullige, domme, goeduitziende jongen. Hij heeft al duizenden mooie meisjes op tour gezien, en zou jou zo weer vergeten. Hij doet je pijn.” Zei hij hard. Er rolde een traan over mijn wang. “Niet waar.. Hij is veel meer dan dat! Hij is de enige die mij begrijpt, die mij speciaal laat voelen. Waarmee ik kan lachen, en praten…” Nu rolde er nog meer tranen over mijn wangen. “En als hun weg gaan, ben jij mij ook kwijt.” Besliste ik. Gustavo was stil. “Brooke, je bent een hartstikke mooie vrouw. Je kunt zo een andere knappe jongen krijgen..” Mompelde hij. “Begrijp je het nou nog steeds niet?! James is veel meer dan een ‘knappe jongen’. Begrijp dat dan. Ik ben verliefd, papa.” Ik zuchtte. “Jij weet echt niet wat dat is, hè? Verliefd zijn.” Hij stond nog steeds in dezelfde positie, en had geen spier verroerd. Hij was nog steeds stil. Ik liep weg. “Wel, dan ga ik alvast inpakken.” Besliste ik. “Brooke, wacht nou.” Zei hij. Dit keer klonk zijn stem rustig. Mij stem daarentegen. De mijne klonk gestrest, wanhopig en boos.
“Wat!? Ga je de band terug kopen!?” Zei ik ongelovig. “Brooke, ik wil de band ook dolgraag terug kopen, maar dat gaat niet het is te duur.” Zei hij gevoelloos. “Wel, bij deze. Vaarwel.” Zei ik beslist. Ik liep de trap op, naar mijn kamer. Huilend ging ik op mijn bed liggen. Ik merkte dat de deur open ging. “Wel, ik koop de band terug.” Zei hij opeens. Ik keek op. “Van wat?” Zei ik. Hij had toch niet zoveel geld? “Ik verkoop wel een heleboel..” Mompelde hij. Ik staarde hem ongelovig aan. Zei hij dit echt? “Maar mijn gedachten zijn nog niet veranderd over jou en James. Jij verdient beter, Brooke. Ik wil absoluut niet dat jullie elkaar komen te zien. Wel, is je huisarrest ingetrokken. Ik kom er gauw genoeg achter wanneer je bij James bent, ik heb zo mijn bronnen..” Zei hij koeltjes. Ik knikte maar van ‘ja’. Ik kon dit niet afwijzen, de liefde van mij en James was sterker dan Gustavo, wij kwamen er wel uit..
“James is niets meer dan een sullige, domme, goeduitziende jongen. Hij heeft al duizenden mooie meisjes op tour gezien, en zou jou zo weer vergeten. Hij doet je pijn.” Zei hij hard. Er rolde een traan over mijn wang. “Niet waar.. Hij is veel meer dan dat! Hij is de enige die mij begrijpt, die mij speciaal laat voelen. Waarmee ik kan lachen, en praten…” Nu rolde er nog meer tranen over mijn wangen. “En als hun weg gaan, ben jij mij ook kwijt.” Besliste ik. Gustavo was stil. “Brooke, je bent een hartstikke mooie vrouw. Je kunt zo een andere knappe jongen krijgen..” Mompelde hij. “Begrijp je het nou nog steeds niet?! James is veel meer dan een ‘knappe jongen’. Begrijp dat dan. Ik ben verliefd, papa.” Ik zuchtte. “Jij weet echt niet wat dat is, hè? Verliefd zijn.” Hij stond nog steeds in dezelfde positie, en had geen spier verroerd. Hij was nog steeds stil. Ik liep weg. “Wel, dan ga ik alvast inpakken.” Besliste ik. “Brooke, wacht nou.” Zei hij. Dit keer klonk zijn stem rustig. Mij stem daarentegen. De mijne klonk gestrest, wanhopig en boos.
“Wat!? Ga je de band terug kopen!?” Zei ik ongelovig. “Brooke, ik wil de band ook dolgraag terug kopen, maar dat gaat niet het is te duur.” Zei hij gevoelloos. “Wel, bij deze. Vaarwel.” Zei ik beslist. Ik liep de trap op, naar mijn kamer. Huilend ging ik op mijn bed liggen. Ik merkte dat de deur open ging. “Wel, ik koop de band terug.” Zei hij opeens. Ik keek op. “Van wat?” Zei ik. Hij had toch niet zoveel geld? “Ik verkoop wel een heleboel..” Mompelde hij. Ik staarde hem ongelovig aan. Zei hij dit echt? “Maar mijn gedachten zijn nog niet veranderd over jou en James. Jij verdient beter, Brooke. Ik wil absoluut niet dat jullie elkaar komen te zien. Wel, is je huisarrest ingetrokken. Ik kom er gauw genoeg achter wanneer je bij James bent, ik heb zo mijn bronnen..” Zei hij koeltjes. Ik knikte maar van ‘ja’. Ik kon dit niet afwijzen, de liefde van mij en James was sterker dan Gustavo, wij kwamen er wel uit..
Guys, reageer alsjeblieft en schrijf wat je ervan vindt,
dat vindt ik leuk om te lezen
Ik twijfel of er vandaag nog eentje komt, want het ligt eraan waneer ik deze acitiveer.
Ik hoop natuurlijk dat er vandaag nog een hoofdstukje komt,
en anders komt ie morgen!
Reageer (4)
meeeeeeeeeeeeeeeeer!!!
1 decennium geledenhij is zo geweldig!
Deze story is geweldig ! <3
1 decennium geledenJe schrijft ook echt heel goed=)
Meeermeermeeermeeeeer !
<3
1 decennium geledenik hou van dit verhaal, hihi.
snel verder !
jeej
1 decennium geledenze blijven in LA
snel meer!