64th.

Hailey Kush.

Glimlachend kijk ik toe hoe Justin de kamer binnen komt lopen. Zijn ogen glijden over het bed, waarna hij naast me komt zitten en een zachte kus tegen mijn lippen aandrukt. ‘Het je tijd voor een verassing schoonheid?’, grijnst hij breed en pakt mijn handen vast. Ik kijk hem verbaasd aan. ‘Ik mag het ziekenhuis niet uit Justin’, zeg ik teleurgesteld en kijk hem aan. ‘Wie zegt dat we dat doen?’. Opnieuw kijk ik hem verbaasd aan. ‘Je-‘. ‘Shht, come with me’. Hij tilt me van bed af, en zet me zachtjes neer op de grond. Pretlichtjes zijn te zien in zijn ogen, terwijl ik nog steeds niet kan geloven dat hij wat heeft geregeld in het ziekenhuis. Mijn hart had hij allang gewonnen, al zovele malen. ‘Komt u maar mevrouw’, glimlacht hij en steekt zijn hand uit. Lachend pak ik hem vast en volg hem de kamer uit. Hij ondersteund mij met zijn arm, terwijl hij gehaast doorloopt. ‘Hier’, grijnst hij en opent een paar klapdeuren. Verbaasd kijk ik naar de donkere kamer. Mijn gedachten gaan rasendsnel als ik zie dat kleine kaarsjes langzaam de ruimte verlichten. ‘Sit down my lady’, grijnst Justin. Hij haalt een stoel naar achteren, waar ik voorzichtig op plaats neem, zonder dat Justin ook maar een woord uitspreekt stapt hij het donker in. ‘Justin?’, vraag ik wat angstig en kijk zoekend om me heen. Twee warme handen worden zachtjes voor mijn ogen geplaatst, waarna ik zijn zachte lippen tegen mijn nek aanvoel. Glimlachend plaats ik mijn handen op de zijne en haal ze weg. ‘Hailey, ik moet je iets vragen, iets wat voor mij ontzettend veel betekend’. Voorzichtig hurkt hij neer, en pakt mijn hand vast die net nog op mijn schoot lag. ‘Wil je alsjeblieft het meisje zijn waarvan ik kan zeggen dat het mijn vriendin is? Mijn liefste, mijn mooiste, mijn grappigste maar vooral de leukste. Lieve Hailey, wil jij mijn meisje zijn?’. Zijn woorden lijken prachtig te klinken in mijn oren, hoe afgezaagd Aïsha ze ook had gevonden. Glimlachend knik ik, niet in staat te antwoorden. Hij rijkt zijn hand uit naar zijn broekzak, en haalt er voorzichtig een ketting uit. Een prachtige glinsterende ketting komt tevoorschijn wat me laat glimlachen. Voorzichtig gaat hij achter me staan, en strijk wat haren weg. Zijn vingertoppen raken voorzichtig mijn huid als hij de ketting rond mijn hals legt. Hij sluit het slotje, waarna hij naast me komt zitten. Een prachtige glimlach staat op zijn gezicht, waarna hij een kus tegen mijn lippen aandrukt. ‘Ik kan niet wachten tot ik je mee kan nemen naar huis’, glimlacht hij en kijkt me aan. Zijn ogen lijken zo prachtig in dit licht. Misschien nog wel mooier dan ooit te voren. Voorzichtig eet ik van de prachtige maaltijd die Justin had geregeld, en heb ik de dag van mijn leven. En dat Allemaal door Justin. De jongen die mij zo geweldig laat voelen, ondanks alle pijn door het ziekenhuis. De jongen die van me hield zoals ik was. En even gingen mijn gedachten uit naar mijn geluk. Mijn geluk dat ik deze avond kan onthouden, en nooit, maar dan ook nooit hoefde te vergeten. Eindelijk kon ik genieten van een avond, en het daadwerkelijk onthouden. Glimlachend kijk ik gauw rond, wetend dat dit het perfecte moment is uit mijn leven.