Hoofdstuk 4

6 maar 2011, stukje 5
De dokter kwam binnen en gaf me een klap op mijn schouder. 'Haaaa-aullo.' zei ik met een glimlach. Ik keek hem aan met een té grote lach dat ie ongeloofwaardig werd. 'Gaat het mevrouw?' vroeg hij. 'Ja prima.' zei ik tussen mijn tanden door. 'Oké, we hebben besloten dat u ontslagen uit het ziekenhuis word. 'Ontslagen? Maar ik heb helemaal geen werk!' zei ik verontwaardigd. 'Dat betekend dat u weg mag.' zei de dokter. 'O.' zei ik met een glimlach. 'Maar u heeft wel een tijdje een rolstoel nodig, want anders gaat het niet goed.' zei de dokter. 'Oke.' mompelde ik. 'Duwen jullie mij even naar huis meisjes?' vroeg ik even later. 'Ja hoor.' zeiden Marte en Delilah en duwden me de heuvel af. 'Delilah! Kijk daar!' riep Marte en liet de rolstoel los en bleef staan. 'Waar?' vroeg Delilah en zette haar handen in haar zij, zodat ik de heuvel afgerold werd. 'Help!' riep ik. Oke Annie, rustig.. altijd blijven lachen.