009: Billie

Billie Davis pov
Ik draai mijn hoofd van Louis weg omdat ik niet wil dat hij ziet dat ik huil. Hij legt zijn vinger onder mijn kin en dwingt me om hem aan te kijken. De tranen blijven over mijn wangen lopen en ik probeer ze weg te vegen, maar het maakt niets uit. Ze blijven komen . Louis trekt me in zijn armen en ik leg mijn hoofd tegen hem aan. Hij streelt zachtjes over mijn haar. Het gelijkmatige kloppen van zijn hart begint me langzaam aan rustig te maken.
‘Je mag me altijd vertellen wat er scheelt.’ Fluistert hij zachtjes in mijn oor. Maar ik kan het niet. Alles zou anders worden als hij het wist. En dat wil ik niet.
‘Het gaat wel. Echt waar.’ Ik tover weer een glimlach op mijn gezicht. Ze stelt voor om terug naar binnen te gaan en verder naar de film te gaan kijken. Ik laat me terug op de bank vallen. Jessie kijkt me even aan en ik lach snel eens naar haar. Ik zie dat Tyler zijn arm rond haar heeft geslagen . Louis komt weer naast me zitten. Ik kijk eens naar hem en hij glimlacht lief. Zijn ogen kijken me aan en ik vergeet alles om me heen. Ineens begint er iemand in de film te gillen. Ik schrik me natuurlijk weeral rot. Louis pakt mijn hand en komt iets dichter zitten. Mijn ogen maken zich los van de zijne. Ik kijk weer naar de film. Louis verstrengelt zijn vinger met de mijne. Het voelt eigenlijk wel goed dus ik besluit om er niets aan te doen. Normaal voel ik me heel ongemakkelijk in de buurt van jongens, maar bij hem is het anders. Het voelt allemaal zo goed aan. Niet geforceerd, heel natuurlijk. Als ik in zijn ogen kijk vergeet ik alles. Mijn ziekte, mijn schuldgevoel over de dood van mijn moeder. We kijken de film af. We besluiten om nog een film te zien omdat het nog vroeg is. Moira is pas morgen terug thuis en Tyler stelt voor om daar te blijven slapen. Ik en Jessie stemmen in. Toen de 2de film ongeveer een half uur bezig is, begin ik het koud te krijgen. Louis merkt het en pakt een deken dat naast de zetel ligt en leg het over mij en ook deels over hem. Daarna pakt hij mijn hand terug. De film interesseert me eigenlijk niet veel . Ik voel dat ik moe word, dus ik besluit om mijn hoofd op Louis zijn schouder te leggen. Hij legt zijn arm dan maar om me heen. Ik sluit mijn ogen, maar ik val niet in slaap. Ik lig gewoon te genieten en na te denken. Ik weet niet hoe lang ik daar al zo lig, maar ineens voel ik dat iemand langs mijn wang streelt.
‘Billie ? De film is gedaan.’ Ik hoor dat het Louis is. Ik zou nu zijn stem ondertussen tussen honderden mensen herkennen. Ik open mijn ogen. Ik en Jessie gaan weer naar ons appartement om kleren te halen om in te slapen. Als we eenmaal daar zijn, verbaast het mij dat Jessie niets zegt over mij en Louis. Ik voel me gelukkiger dan ik mij de afgelopen maanden heb gevoeld.