'017 || En then, he has to go..
“Als ik naar Minnesoda vertrek da-” Begon James opeens. Ik liet hem niet uitpraten. “Dan ga ik met je mee.” Zei ik beslist. Ik nam een hap van een croissantje met gesmolten kaas. Hij keek op. “Brooklyn, dat kan toch niet..” Stamelde hij. Ik keek op. “Wil je niet dat ik mee ga?” Zei ik zachtjes. Ik glimlachte eventjes. “Tuurlijk wel, maar hoe kom jij naar Minnesoda, dat is toch niet handig?” Vertelde hij. “Wel als ik gewoon tegen Gustavo zeg dat ik naar Atlanta ga, omdat ik mijn vrienden mis, en zogenaamd naar Minnesoda ga.” Vertelde ik. “Zonder geld of niet, dat laat ik je niet doen hoor.” Zei hij beslist. “Ik jat gewoon een van zijn creditcards mee?” Stelde ik voor. James moest lachen. “Wat?” “Weetje, misschien moeten we eerst proberen om hier te kunnen blijven.” Grinnikte James.
James stond op. Hij zuchtte. “Brooklyn, ik denk dat ik naar huis moet, voordat ik te lang wegblijf en de anderen –behalve Logan dan- gaan vragen waar ik was. Ik kreunde. “Nee..” James lachte om mijn reactie. “Ik wil het ook niet, liefje.” Zei hij. Hij trok snel zijn jeans aan, en deed zijn witte hemd aan. James keek zoeken rond naar zijn blouse. Ik werd rood. “Oh, sorry..” Snel trok ik zijn blouse uit. Hij grinnikte en knoopte zijn blouse vast. Ik keek verdrietig toe hoe hij zich haastte. Hij drukte een kus tegen mijn lippen. “Wanneer zien we elkaar weer?” Zei ik somber. “Ik weet het niet..” Mompelde hij. Ik had liever, morgen, of volgende week, of volgende maand gehoord dan ‘ik weet het niet.’ Ik keek verdrietig naar mijn nagels. “Maak je geen zorgen Brooke, we zien elkaar snel weer.” Zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Maar zijn ogen keken ook somber. Ik zuchtte en at het laatste stukje van mijn croissantje op.
Ik liep naar de badkamer en stapte onder de douche. Het enige waar ik aan kon deken was James, en ons gesprek bij het ontbijt. Ik was er echt tot in staat om ook naar Minnesoda te gaan, als hij ging. Maar dat mocht niet gebeuren, vroeg of laat in Minnesoda komen ze er toch wel achter want Charles, mijn stiefvader, zal toch wel een keer bellen hoe het met me gaat, maar Gustavo denkt dan dat ik bij hem ben. Ik zuchtte. Paar minuten later stapte ik de douche uit en poetste ik mijn tanden. Ik pakte een bh en liep naar mijn inloopkast. Ik kreunde. Wat zou ik aan doen? Niks stond me toch. Uiteindelijk had ik een jurkje uit de kast gegrist (Zie afbeelding!) en stijlde ik mijn haar.
Ik liep door de gangen. Ik kwam Sebastian tegen, de Britse butler. “Jongedame, kan ik u ergens van in dienst zijn?” Vroeg hij beleefd. Ik glimlachte. “Ehm, weet je waar Gustavo is?” Vroeg ik. Hij keek op. “Volgens mij in de woonkamer, hij vertrekt over paar minuten naar zijn werk.” Vertelde Sebastian. “Dankjewel, Sebastian.” Zei ik gauw en ik rende naar de woonkamer. Damn, ik zag dat Kelly, de assistente van Gustavo, er ook al was. “Gustavo!” Riep ik. Gustavo keek op. “Brooke, ik moet naar mijn werk, kan het een ander keertje?!” Riep hij. Hij was duidelijk weer gestrest. Ik zuchtte. “Jij gaat mij nog vertellen waarom je de band laat zakken.” Besliste ik. Kelly keek op. “Hoe weet zei dat..?” Fluisterde Kelly. Gustavo zuchtte. “Kelly, wil je ons alsjeblieft even alleen laten?” Mompelde Gustavo.
James stond op. Hij zuchtte. “Brooklyn, ik denk dat ik naar huis moet, voordat ik te lang wegblijf en de anderen –behalve Logan dan- gaan vragen waar ik was. Ik kreunde. “Nee..” James lachte om mijn reactie. “Ik wil het ook niet, liefje.” Zei hij. Hij trok snel zijn jeans aan, en deed zijn witte hemd aan. James keek zoeken rond naar zijn blouse. Ik werd rood. “Oh, sorry..” Snel trok ik zijn blouse uit. Hij grinnikte en knoopte zijn blouse vast. Ik keek verdrietig toe hoe hij zich haastte. Hij drukte een kus tegen mijn lippen. “Wanneer zien we elkaar weer?” Zei ik somber. “Ik weet het niet..” Mompelde hij. Ik had liever, morgen, of volgende week, of volgende maand gehoord dan ‘ik weet het niet.’ Ik keek verdrietig naar mijn nagels. “Maak je geen zorgen Brooke, we zien elkaar snel weer.” Zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Maar zijn ogen keken ook somber. Ik zuchtte en at het laatste stukje van mijn croissantje op.
Ik liep naar de badkamer en stapte onder de douche. Het enige waar ik aan kon deken was James, en ons gesprek bij het ontbijt. Ik was er echt tot in staat om ook naar Minnesoda te gaan, als hij ging. Maar dat mocht niet gebeuren, vroeg of laat in Minnesoda komen ze er toch wel achter want Charles, mijn stiefvader, zal toch wel een keer bellen hoe het met me gaat, maar Gustavo denkt dan dat ik bij hem ben. Ik zuchtte. Paar minuten later stapte ik de douche uit en poetste ik mijn tanden. Ik pakte een bh en liep naar mijn inloopkast. Ik kreunde. Wat zou ik aan doen? Niks stond me toch. Uiteindelijk had ik een jurkje uit de kast gegrist (Zie afbeelding!) en stijlde ik mijn haar.
Ik liep door de gangen. Ik kwam Sebastian tegen, de Britse butler. “Jongedame, kan ik u ergens van in dienst zijn?” Vroeg hij beleefd. Ik glimlachte. “Ehm, weet je waar Gustavo is?” Vroeg ik. Hij keek op. “Volgens mij in de woonkamer, hij vertrekt over paar minuten naar zijn werk.” Vertelde Sebastian. “Dankjewel, Sebastian.” Zei ik gauw en ik rende naar de woonkamer. Damn, ik zag dat Kelly, de assistente van Gustavo, er ook al was. “Gustavo!” Riep ik. Gustavo keek op. “Brooke, ik moet naar mijn werk, kan het een ander keertje?!” Riep hij. Hij was duidelijk weer gestrest. Ik zuchtte. “Jij gaat mij nog vertellen waarom je de band laat zakken.” Besliste ik. Kelly keek op. “Hoe weet zei dat..?” Fluisterde Kelly. Gustavo zuchtte. “Kelly, wil je ons alsjeblieft even alleen laten?” Mompelde Gustavo.
Deze story loopt anders dan ik verwacht had,
maar ik vind hem nu juist leuker x]
Ik barst van de ideeen, en vindt het super leuk om jullie reacties te lezen!
Bij mij kunnen jullie jullie muis testen,
je kan bijvoorbeeld op dat groene knopje drukken hierboven!
Dus stamp erop alsof het jullie werk is guys!!
Reageer (3)
Verduuuuurr <33333
1 decennium geledenGa pas verder als ik meer reacties hebb<3
1 decennium geledenlove it(H)
1 decennium geledensnel meer!