026

“Hey.” Zei de captain, ik wist zijn naam nog niet. “Je wou toch geen gezelschap van een PSV’er?” “Nah, bij nader inzien maakt het ook niet zo veel uit. Ajax is toch beter, dus ja.” “We’ll see.” Zei ik en keek hem ontdeugend aan. Ach, een beetje flirten kan toch geen kwaad? Ik bedoel, over anderhalf uur was ik voor goed van hem af. Hij grijnsde. “Hebben jullie vandaag een wedstrijd?” Ik knikte. “Dus we zullen zien wie de betere ploeg is.” Zei ik wijs. Hij knikte en bekeek de rest van het team. “Maar moeten de guppies niet naar hun eigen training?” Zei ik en keek hem nep-arrogant aan. Hij begon nep-boos te kijken. “Dus zelfs guppies zijn beter dan meiden.” Ik grinnikte. Dit kan nog best wel leuk worden. “Sorry, de meiden moeten verder met hun training.” En ik liep heupwiegend weg. “Er staat er eentje met open mond naar je te staren.” Fluisterde Leonie zachtjes in mijn oor. Ik giechelde. We begonnen een wedstrijdje te spelen en daarna was een keertje de training afgelopen. Het volgende probleem: De tas stond nog bij de jongens op de kamer. Ik liep naar het veld waar ze training hadden en zo te zien was die van hun ook net afgelopen. Ik liep naar een van die spelers toe en vroeg wie de sleutels van de kamer had. “Nick.” Antwoordde hij. “En wie is Nick?” Vroeg ik hem niets wetend. En hij wees naar de captain. Ik zuchtte geluidloos. Hoe kon het ook anders. Ik liep naar hem toe en vroeg de sleutels, maar hij ging ook meteen mee naar de kleedkamer, net als de rest van de groep. Toen we daar aankwamen bedacht ik me opeens dat het wel fris was als ik even ging douchen. Hmm, hoe moet ik bij jongens gaan douchen? Ze keken me allemaal dan ook met een hele onschuldige glimlach aan. Die wisten allemaal wel dat ik moest gaan douchen, en dat kan niet met een trainingspak aan. Vooral Nick keek me aan met een grijns. Ugh. Ik pakte mijn tas en zei de jongens dat ik ergens anders ging douchen. Boeide me niet waar, ergens anders in ieders geval. Ik deed een andere deur open en daar zag ik de meiden allemaal douchen. Kijk, beter. Ik ging er bij in en glimlachte. Ik douchte en begon daarna te zoeken naar Gregory. Na een tijdje vond ik hem, met een of ander meisje om hem heen. Ik zag duidelijk een geïrriteerde blik, dus ik ging hem maar eens helpen. “Moppie, we moeten gaan!” Ik liep naar Greg toe, gaf hem een kusje op de wang en trok hem mee. Hij leek een beetje beduusd, maar liep wel mee. Het meisje bleef er staan en keek ons na. Die sloerie moet geen jongetjes lastig vallen die helemaal niet in haar geïnteresseerd zijn.
Greg keek me met een grijns aan. “Moppie?” Ik keek hem geamuseerd aan. “Ik wil je wel weer terug brengen naar haar hoor?” Hij keek me met grote ogen aan en schudde zijn hoofd. “Leuk hé? Meiden die weg van je zijn omdat je rijk en knap bent?” “Zeg je nou dat ik knap ben?” Oeps…