Hoofdstuk 4

Langzaam greep ik de ingrediënten die ik nodig had en stopte ze in de ketel.
'En nu...' hij trok Marleen Stronk naar voren en gaf een glas met mijn drankje erin.
Marleen dronk het op en liet haar hoofd slap hangen en ik vroeg 'Wat is je hele naam?'
'Marleen Pomona Stronk.' riep ze meteen.
'Wat is de leraar waar je het bangst voor bent?'
'Professor Krinkel.' zei ze en liep naar haar stoel.
'Het huiswerk is dit.' zei pap, en liet een aantal flesjes zien.
'Brouw een klein beetje waarheidsserum en breng het bij mij voor Zaterdag.'
Meteen stormde iedereen naar het bureau, pakte een flesje en rende naar buiten.
Nu naar de binnenplaats om te chillen.
Ik snoof de warme lucht op en ging tegen een boom zitten.
'He, Bella toch?' een jongen liep naar me toe en zei 'Ik ben Ron Wemel.'
hij schudde mijn hand en riep 'Harry!'
Een andere jongen met zwart haar schudde mijn hand 'Ik ben Harry.'
'Ik ben Bella.' ik glimlachte en keek naar de wolken.
'Volgens mij kunnen we maar beter...' de regen stortte op ons neer terwijl anderen gillend wegrenden.
'Naar binnen gaan? Dacht het niet.' Vanessa was komen opdagen in een stomme roze jurk.
'Wegwezen kleintjes.' ik zat nog steeds op de grond.
'Jij moet wegwezen.' schreeuwde Ron en trok zijn toverstok.
'Ron, doe dat maar niet.' zei ik en duwde Vanessa aan de kant, zodat ik naar binnen kon.
Toen liep ik tegen iemand aan!
'Sorry.' zei hij en keek me aan.
'Nee, het spijt mij, ik moet kijken waar ik loop.' en mijn pompoensap was ook al over hem heen gevallen.
'Gaat het?' zei de mysterieuze jongen en stopte de spullen die uit mijn tas waren gevallen er weer in.
'Ik moet weg.' bijna huilend pakte ik mijn tas en rende naar Carlo's slaapzaal.
Oh shit, ik moest naar kruidenkunde.
Ik keerde me om en rende naar de kas.
'Vandaag gaan we de Doopplant behandelen.' zei professor Stronk en pakte een potje vast met een plant erin die leek op een rond stuk vlees, maar dan groen.
En hij was bovendien bijna twee meter lang.
'Laat er vooral geen water bij komen, dan valt de plant de persoon aan die in de richting van het water staat!' Vanessa gooide er natuurlijk "Per ongeluk" een kan water bij.
'Niet bewegen Bella.' fluisterde professor Stronk.
Ik verroerde geen vin tot de plant op me af dook en me beet pakte.
'Help!' riep ik, en ja, de mysterieuze jongen stond ook te kijken.
'Kan iemand iets doen?'
'Jarno Marsman, ja jij, ga madame Plijster op de hoogte brengen.' toen liet de plant me los, ik vloog door de kas en viel tot slot met een harde knal op de grond.
En daarna viel ik flauw.
Toen ik wakker werd hoorde ik een boel jongensstemmen.
'Gaat het goed?'
'Hier zijn bloemen, alles oké?'
'Die plant nam je echt flink te grazen.'
Tussen al die jongens zag ik Carlo, die een grote bos bloemen bij zich had.
'Carlo, jij bent de enige die ik wou zien.' hij kuste me en legde de bos bloemen neer bij alle andere.
'Weg jullie, ksst!' riep madame Plijster.
'Marleen en Valerie?' vroeg ik en zag de twee meisjes voor me staan.