011

Ik liep stampend het huis in en smeet de deur met een keiharde klap dicht. ‘LIONEL! Ik schrok me dood!’ gilde Amber en ze keek me boos aan, toen ik de woonkamer in liep. Haar boze blik verdween als sneeuw voor de zon en er kwam een bezorgde blik voor in de plaats. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Amber geschrokken. ‘Ik ben aan de kant gezet, één slechte wedstrijd en direct ben ik aan de kant gezet.’ Zei ik gebroken. Nu ik zo met Amber praatte kwam de klap pas echt aan. Tranen sprongen in mijn ogen en Amber veegde een ontsnapte traan weg. ‘Ga zitten, ik pak wat te drinken en dan praten we er over.’ Zei Amber met een glimlach. Als ze zo praatte leek ze net op een psycholoog, maar het werkt altijd. Ik ging aan de keukentafel zitten en wachtte totdat Amber terugkwam. Even later kwam ze terug met een dienblad, met een pot thee en een stapel koekjes erop. Amber schonk de thee in en schoof een kopje naar mij toe. ‘Vertel nu rustig wat er allemaal gebeurd is.’ Zei Amber met een glimlach en ze pakte een koekje. ‘Ik kreeg vandaag te horen dat ik niet in de basis stond.’ Ik kreeg een brok in mijn keel en probeerde hem weg te slikken, iets wat niet echt lukte. ‘Neem een slok thee, wacht even en ga dan verder.’ Zei Amber rustig. Dat is dus zo geweldig aan haar, ze blijft altijd zo kalm in zulke situaties. ‘Je stond dus niet in de basis, heb je nog wel speeltijd gekregen?’ vroeg Amber. ‘Nee, ik moest de hele tijd op de bank zitten. En dat was niet eens het ergste.’ Zuchtte ik. ‘Wat was dan het ergste?’ vroeg Amber verbaasd. ‘Ze speelden zo goed, elke pass kwam aan. Er werden geen fouten gemaakt, er werd gewoon niet geprutst. Het was gewoon perfect zonder mij. En dat doet pijn om te zien.’ Zuchtte ik. ‘Wow, dat is echt balen zeg. Wat zei de rest van het team, of Pep?’ Glimlachte ze. ‘Die keken niet naar me om, ze waren aan het feest vieren. Totdat ik me ging omkleden en ik een opmerking over mijn rug kreeg.’ Zei ik. ‘Oeps, sorry. Maar wat zei Pep dan?’ vroeg Amber en ze pakte nog een koekje. ‘Hij zei niks, dus toen bedankte ik hem voor het vertrouwen.’ Zei ik en ik dronk in één teug mijn thee op. ‘Sukkel, dat is niet echt slim’ zuchtte Amber. ‘Ja ja, dat weet ik wel. Nu ga ik douchen.’ Zuchtte ik en ik stond op. ‘Ik ga mee, je moet toch opgevrolijkt worden.’ Zei Amber en ze wiebelde met haar wenkbrauwen. Ik houd écht van die meid!

Ik ga zó origineel zijn met deze tekst. Echt waar, dit hebben jullie nog nooit gelezen bij mijn verhalen!

This one is for Ambeeer <3