~005~

“Gaat het?” Vroeg ik haar. “Ja, alleen het is een beetje veel voor op een dag.” Antwoordde ze en draaide haar hoofd van haar kussen vandaan. Ze was zo schattig als ze zo keek. Ik veegde een verdwaalde pluk haar uit haar gezicht en legde daarna mijn hand op haar heup. We hebben nog een tijdje zo gelegen tot ze ineens bang in de verte keek door de ingang van de tent. “shit, je moet hier weg. Ze worden woedend…” fluisterde ze tegen mij. “geen zorgen, ik ben weg. Kom je morgen naar het huisje van Sam en Emily?” vroeg ik haar en ze knikte als antwoord. Ze keek me nog een keer bang aan en ik rende zo snel als ik kon het bos in. Ik hoopte dat haar ouders mij niet gezien hadden, anders had ze problemen. De hele dag had ik aan haar lopen denken. Zouden haar ouders het nou gezien hebben? Tijdens het wachtlopen was er zoals gewoonlijk niks vreemds te zien, horen of ruiken. Ik liep terug naar huis en ging snel in mijn bed liggen. De hele nacht heb ik liggen piekeren over Lynn. Zou het goed afgelopen zijn met haar? De volgende ochtend ging ik naar het strand. Ik liep onopvallend langs de tenten af en ik zag dat de auto van haar ouders weg was. Toen ik zeker wist dat ze er niet waren liep ik dichterbij en zag op de tafel een briefje liggen met een steen erop. Ik pakte zo stil mogelijk het briefje op en las het. ‘wij zijn een paar nachten weg. Zijn donderdagavond na het eten weer thuis.’ Meer stond er niet. Ik dacht na welke dag het nu was… Het was nu maandagochtend. Er was dus now way dat Lynn 3 nachten alleen in een tentje op het strand ging slapen! Ik deed voorzichtig de kleine tent open en zag haar daar liggen slapen. Ik zoog eerst flink wat lucht naar binnen en riep toen “Wake up!” vlak naast haar oor. Uit reflex hief ze haar hand op en sloeg ze me in mijn gezicht. “Jij ook goede morgen.” Mompelde ik en wreef pijnlijk over mijn gezicht heen. Toen ze mijn stem hoorde was ze meteen wakker. “Sorry schat. Dat was niet mijn bedoeling.” Ik maakte teken dat het niks uitmaakte en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ik stond op en liep de tent uit zodat ze om kon kleden. Het was vandaag een aardig warme dag, dus ik denk dat de jongens gingen klifduiken vandaag. Ze kwam de tent uit lopen en sprong weer op mijn rug. Ik wist natuurlijk dat zij het was. “waar zijn mijn ouders eigenlijk?” vroeg ze. “Uh… die zijn een paar dagen weg.” Ik gaf haar het briefje en ze gaf me een kus in mijn nek. Ze las het briefje en ging toen van mijn rug af. Ik snapte niet wat ze toen deed. Ze rende eerst naar de grote tent, waar ze na een korte blik weer weg rende naar de parkeerplaats. Daarna rende ze weer naar de grote tent en ging daar naar binnen. Ik ging op het zand zitten en keek toe wat ze allemaal aan het doen was. “ze hebben de auto en al het eten meegenomen.” Zei ze terwijl ze naar me toe liep en op mijn schoot ging zitten. “Je gaat toch niet alleen slapen he? Die drie nachten?” “Ik denk het wel, of het moet zo zijn dat jij bij mij wilt slapen?” antwoordde ze met pretlichtjes in haar ogen. Ik tilde haar van mijn schoot af en liep naar het kleine tentje. “hmm, daar passen we naast elkaar niet in hoor. Maar dat kijken we vanavond wel. Kom we gaan naar Emily, ze heeft muffins.” Zei ik. Ik pakte haar hand en we liepen naar Emily’s huisje. Halverwege stond ze stil en keek ze naar iets dat achter mij was. “wat is er?” vroeg ik ongerust terwijl ik me omdraaide. Ik zag waar ze naar keek. “Dat is Seth, hij komt ons halen voor de muffins.” Zei ik terwijl ik naar de zandkleurige wolf wees. Gehypnotiseerd keek ze naar de wolf en zette ze een paar passen naar voren. Toen ze gevaarlijk dichtbij stond trok ik haar een stukje naar achter. Seth was intussen gaan liggen met zijn kop op zijn poten om haar niet bang te maken. “zie jij er ook zo uit? als je wolf bent bedoel ik?” ze keek me aan “ben jij ook zo groot?” vroeg ze. “nee, ik ben grijs, en ik ben groter dan hem.” Antwoordde ik rustig. “Ow.” Ik wou verder lopen met Seth naast me maar Lynn bleef zitten. “wat is er?” Vroeg ik en Seth ging weer liggen. “mijn voeten doen zeer.” Zei ze. Oke, daar gaan we dan.