025

Ik glimlachte schijnheilig naar de jongens, die me allemaal raar aankeken. “Marloeeeees!” Hoorde ik Gregory op de gang schreeuwen. Ik zag er een paar grinniken, maar ook een paar verbaasd kijken. “Hallo.” Begon ik dan meer. Bij sommige hoorde ik er een paar ‘hoi’ mompelen. Ik was een beetje in de war en zette mijn tas neer. Ik moest ten slotte toch omkleden en ik kwam hier toch niet weg, dus waarom niet daar? Ze keken me allemaal met grote ogen aan toen ik mijn voetbalspullen er uit haalde. “Zijn hier toevallig douches? Of iets met een aparte ruimte?” Ze wezen allemaal naar dat inie minie kleine hok, ook wel de WC genoemd. Oké, beter als niks. Ik liep er vrolijk heen en deed de deur op slot. Het was opeens wel verdacht stil in die kleedkamer. “Jullie mogen wel gewoon verder praten hoor!” Gilde ik door de kleedkamer heen. Ik hoorde veel geroezemoes, maar na een tijdje waren ze weer vol op aan het praten. Ik kwam het hokje uit en ze keken mij allemaal aan. “PSV?!” Zei er eentje verontwaardigt. Ik knikte trots. Ha, die ajaxmensjes mogen mooi kwaad op me worden, maar dat vind ik alleen maar leuk. “Jij gaat onze kleedkamer uit dametje, wij willen hier geen gezelschap van een PSV’er.” Zei de captain –ja, hij had een bandje om – opeens. Oké, ik ben toch omgekleed. Ze duwde me haast naar buiten en toen stond Gregory met een grote grijns naar mij te kijken. Oh crap. Ik glimlachte verleidelijk naar hem en probeerde een beetje sexy naar hem toe te lopen. Jaja, ik had zo mijn charmes. Ik keek hem zwoel aan en ik zag aan zijn gezicht dat hij verward was. Oh, dit werkt altijd! Echt lachen. Ik liep naar hem toe en ging met mijn vinger langs zijn kaak. Hij keek me een beetje afwachtend aan. Hij wist niet echt wat hij er mee moest doen. Al zag ik volgens mij wel een kleine ondeugende glimlach. Ik zette een lieve, charmante glimlach op. Geen bigsmile, maar ook geen pokerface. Wel een beetje je tanden laten zien, maar dat was het dan ook. Hij begon te grinniken. Ik boog mijn hoofd een beetje naar hem toe en bleef hem strak, maar diep in de ogen kijken. Ik zag hem stiekem kijken naar mijn lippen. Hebbes! Ik kwam nog een beetje dichterbij. En zoals in de planning: Greg kwam ook wat dichterbij. Ik grinnikte zachtjes en draaide toen mijn hoofd weg en liep vervolgens weg. Ik voelde de blik van Greg gewoon in mijn rug brandden. Toen ik aankwam op het trainingsveld, ging ik meteen beginnen met opwarmen. We begonnen verschillende oefeningen te doen en ik zag op ten duur een groep jongens naar buiten komen. Ze keken naar ons en ik herkende de captain meteen en hij zwaaide vrolijk naar mij en ik reageerde door er vrolijk op terug te zwaaien. “Marloes heeft sjans!” Riep Leonie uit. Ik keek haar aan en stak mijn tong uit. “Hij’s niet verkeerd hoor!” Hoorde ik nog iemand zeggen, maar ik wist niet echt wie het zei. Hij was inderdaad niet verkeerd. Ik zag dat de jongens naar ons toe kwamen lopen, waarvan de captain met een grote grijns op zijn gezicht. Wat heeft dit te betekenen?