013 – Broken hearted girl

''There are times that you put tears on my face.''

Zayn Jawaad Malik.
‘kut lift’ mompel ik tegen mezelf en druk voor de tiende keer op het knopje ‘up’. Ik kijk even om me heen en zie hoe de portier die ik had gevraagd om Sophia uit de menigte te halen op me af komen alsof ik iets ernstigs misdaan had. ‘Meneer Malik…’ zegt hij met haast in zijn stem. ‘ja?’ zeg ik wantrouwend.. nog steeds in de waan dat ik iets verkeerds gedaan heb maar zo snel kon ik niets verzinnen. ’Ik ging net buiten de poort wacht houden en Louis en Harry hadden een meisje gevonden, toen ik ging kijken zag ik dat…’ hij kijkt even om zich heen alsof het mysterieus is, maar hij hoefde me niet te vertellen wie het was. ‘Sophia?’ zeg ik snel. Hij knikt en handgebaard dat ik met hem mee moet komen. Wanneer ik in de personeelskamer kom zie ik een hoopje op een van de stapelbedden liggen en wanneer ik het gezicht zie, weet ik zeker dat de portier en ik op de zelfde lijn zaten. ‘kun je haar ongemerkt naar onze kamer brengen…’ ik kijk even op het naamplaatje van de portier. ‘Cedric?’ hij knikt langzaam en tilt haar langzaam op. Ik kijk Harry en Louis aan die me een beetje geschrokken aankijken. ‘zij is het meisje waar je ons over had vertelt?’ ik knik met een scheef lachje en richt mijn aandacht weer op Sophia. ‘Shannon.’ Begint Cedric naar het kamermeisje dat ook in de kamer is. ‘zorg jij dat er nu een lift klaar is, helemaal leeg.’ Ze knikt en verlaat meteen de kamer. ‘Dank je dat je bent gaan kijken.’ zeg ik terwijl we naar de liften lopen. ‘Dat is min of meer mijn taak, om alles in orde te houden rond het hotel.’ Ik knik als antwoord dat hij gelijk heeft en zie hoe hij Sophia voorzichtig optilt. Ik kijk weer naar Harry en Louis. ‘beter dat jullie der hebben gevonden anders had ze daar waarschijnlijk nu nog gelegen.’ Beide knikken terwijl ze beduusd naar Sophia in Cedric zijn armen kijken. Er is al een lift leeg en klaar is om naar boven te gaan. ‘Dank je Shannon.’ Hoor ik op de achtergrond terwijl ik kijk naar het uitgehuilde gezicht van Sophia, blijkbaar was ze erg moe dat ze zo diep in slaap kon vallen buiten.. met dit weer. Ik hoor de ping als teken dat we op onze verdieping zijn en met een rotgevoel open ik de deur van ons appartement. Een voorbijkomende Liam kijkt verbaast naar Cedric en het zieltje wat hij draagt. ‘waar kan ik haar neerleggen?’ ik gebaar naar mijn kamer en loop snel voor hem aan. Liam die haar in de vijf seconden dat ze er was zo had gezien kijkt ons verbaast na en staat ook meteen in de kamer. ‘Dank je.’ Zeg ik wanneer Cedric Sophia op het bed legt. ‘ik stop der wel in.’ Zeg ik bezorgd maar ook om het feit dat hij al genoeg gedaan had voor me. hij verlaat met een geruststellende lach de kamer. Dat is wanneer hel los breekt. ‘is ze dood?’ vraagt Niall schaapachtig die ook eindelijk in de kamer staat. ‘Niall….’ Zegt Louis alsof hij zijn oren niet kan geloven dat Niall dat zonet zij. In tussen tijd zoek ik naar haar telefoon die ik in haar jaszak vind en voorzichtig doe ik haar jas daarna uit en hang die over de kast. Ook haar schoenen en kleddernatte sokken doe ik uit en stop haar dan makkelijk in. ‘hou je kop te zeuren oké, ze is niet dood, ze is mijn vriendinnetje niet, en nee ik heb der ook niet gevonden dat waren Louis en Harry.’ Ik duw ze alle vier de kamer uit en leg in het kort het verhaal snel uit.

Nadat iedereen het hele verhaal hadden gehoord waren ze maar naar bed gegaan, ik had Sophia haar moeder nog gebeld en beloofd haar morgen terug te brengen. Ze was bezorgd maar vertrouwde me op mijn woord ook al kende ze me niet. Omdat ik geen plek had om te slapen besloot ik maar in de stoel in onze kamer te gaan zitten met een kussen tegen de muur, met de hoop zo inslaap te vallen, wat niet lang kon duren doordat ik veels te moe was van dit alles.