76. My dream came true!

Olette en Theodoor zaten een paar minuten later verveeld uit het raam te kijken. Ze was nog steeds een beetje van streek maar ze was gelukkig weer haar oude zelf. 'Ik vraag me af wanneer hij komt.' Mompelde Olette. 'Ik vraag me af hoe je mij hebt kunnen laten praten.' Ze lachte. 'Ik ben slimmer dan mensen denken. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik abnormaal ben in hun ogen.' 'Dat ben je ook.' Grinnikte Theodoor. Olette gaf een zucht en leunde met haar voorhoofd tegen het glas aan. 'Ik wil naar buiten.' Mompelde ze. 'Doe dat dan. Geen Bellatrix om je lastig te vallen. Mijn vader zal je gewoon negeren en in denk dat je ouders het vast niet erg zouden vinden dat je zogenaamd doodvriest en bekogeld word met sneeuwballen.' Olette liep snel naar haar koffer en pakte er een dikke jas uit. 'Jas mee?' Theodoor knikte. 'Heb je je koffers nog niet uitgepakt?' Ze schudde haar hoofd. 'Ik vind het fijner om te weten dat ik een koffer vol met spullen heb waarmee ik op reis kan.' Zei ze vrolijk. Ze liep naar Theodoor toe en pakte zijn hand. 'We gaan naar buiten!' Ze trok hem snel de kamer uit maar liet hem bij de trap los. 'Blijf hier, ben zo terug.' Ze rende snel haar kamer in en deed het slot van haar raam los. 'Voor als je ook naar buiten wilt.' Denn keek naar het raam en ging weer slapen. 'Slaap lekker, slaapkop.' Lachte ze voor ze de kamer weer uit rende. ze stond weer naast Theodoor en pakte opnieuw zijn hand. 'We gaan naar buiten!' Zei ze en trok hem de trap af. Ze pakte bij de kapstok zijn jas en gooide die naar zijn hoofd. Ze liet hem los en liep de woonkamer in. 'Is het goed dat Theodoor en ik de tuin in gaan?' Haar moeder keek haar met grote ogen aan maar knikte toch. 'Bedankt mam.' 'Rot toch op.' Mompelde Victoria. Olette knikte en liep snel de woonkamer uit. 'Ik mag naar buiten!' Ze pakte opnieuw zijn hand en trok hem de keuken in. Ze deed haar schoenen en jas aan. Ze wachtte ongeduldig tot Theodoor klaar was en toen hij klaar was had niet eens de kans om even adem te halen want hij werd meteen de tuin in getrokken. Olette keek de tuin rond en begon te lachen. Ze rende snel naar haar favoriete boom en aaide met haar hand op de boom. Ze keek naar het bos vlak bij hun huis, naar de hekken, naar het huis zelf. Ze glimlachte naar alles wat ze zag. 'Het is me allemaal echt gelukt.' Fluisterde ze onhoorbaar. Het was haar ook echt gelukt. Ze had haar grootste droom kunnen laten vervullen. Ze was lang de hekken gelopen, ze had in het bos gelopen, ze had de voorkant van het huis gezien. En ze had ook meer van de wereld gezien, vrienden gemaakt en dingen geleerd die je niet kunt leren uit boeken of films. Ze keek weer naar Theodoor en tackelde hem haast. 'Het is me echt gelukt!' Riep ze blij. Ze liet hem niet los. 'Wat is je gelukt?' Vroeg Theodoor verward. Ze dacht goed na over die vraag, over het antwoord dat ze zou geven. Ze begon te lachen. 'Ik heb mijn dromen waar kunnen maken. Ik ben voorbij de hekken gekomen, ik heb mijn ouders kunnen laten zien dat ik niet nuteloos ben, en ik heb vrienden gemaakt!' Ze sprong blij rond maar liet Theodoor nog steeds niet los. Theodoor bleef verward kijken maar lachte uiteindelijk toch mee maar sprong toch maar niet mee. Ze was zo blij dat ze zonder ook maar na te denken Theodoor een zoen gaf. Toen ze eindelijk door had wat ze aan het doen was liet ze hem met een rood hoofd los en keek hem verbaasd aan. Hij keek haar net zo verbaasd maar toch verward aan en blijkbaar moest hij even verwerken wat er net was gebeurd. 'Ik, euh, ga maar naar binnen.' Zei hij uiteindelijk. Olette was nog steeds rood maar knikte toch langzaam. 'Ik blijf nog wel even buiten.' Hij knikte vaag en liep naar binnen. Olette maakte vuisten en sloeg zichzelf op haar voorhoofd. Wat had ze nou gedaan?! Ze liep de boom en ging er tegenaan zitten. Wat bezielde haar toch? Ze had zomaar Theodoor zitten zoenen zonder dat ze ook maar dacht aan wat het gevolg ervan zou kunnen zijn. Oké, het was haar eerste zoen die ze ooit had gegeven. Zelfs haar ouders had ze nooit gekust. En met Denn was het altijd op zijn hoofd, maar dat deed ze ook niet vaak. Wat bezielde haat toch?! Eigenlijk was ze stiekem wel blij dat ze had gezoend met hem. Ze werd weer rood en schudde de gedacht weg. Zoiets moest ze absoluut niet denken, het is niet goed om met een vriend te zoenen zonder een duidelijke reden. Maar wat waren die kriebels in haar buik?

Lalalala, verveel me dood. Doe sinds kort een vaag spel. Eigenlijk sinds een half uur 8P Fly for Hero heet ie. Leuk spel maar ik begrijp er echt niets van. Kudo? Reactie?