Chapter fourteen

Ik denk dat Lucy naar Tumnus is. Hoe ze over hem verteld moet dat wel. Tumnus zit al in haar hart. Ik heb het nog kouder dan toen ik de eerste keer naar Narnia kwam. Nu heb ik alleen een nachtjapon aan die reikt tot aan mijn knieën. Ik had kleine pasjes in de sneeuw gezet en het leek alsof mijn voeten niet verder konden wandelen. Ze zagen al blauw en lichtjes paars. Ik hield het hier niet meer uit. Toen ik een koets van de verte hoorde en Edmund zag lopen, liep ik als een gek naar de bosjes hoe hard mijn voeten ook bevroren waren. De koets werd getrokken door 6 dieren en toen ik zag wie in de koets zat, stokte mijn adem. De dwerg wou eerst Edmund neersteken, wat hij toch niet deed. Een stem die ik in duizenden kon herkennen hield hem tegen. Breng hem hier zei ze lief, hij is tenslotte een zoon van Adam. Edmund nam plaats in de koets en al snel had ze haar bond om hem heengeslagen. Ik zag hoe ze met een klein buisje heerlijke dingen kon toveren. Ze had een kleine dwerg bij zich, zijn hoofd leek hard op die van de butler. Alleen was het raar omdat hij nu zo klein was. Dat kon ik toch echt niet geloven dat hij het was. Zo dom als Edmund was vertelde hij alles tegen de witte heks over Lucy dat ze hier al eens was geweest en dat niemand haar geloofde. Dat ze een faun had ontmoet die Tumnus heette. Ik kon hem wel slaan, sebiet versteend ze hem ook. Hij kent haar krachten natuurlijk niet. Zoals ik al had gedacht, had ze net dezelfde blik als mijn overgrootmoeder, maar dan zonder al haar vieze rimpels. Zo zag ze er veel mooier uit, maar van binnen is ze zwart dat weet ik zeker. Ik geloof haar niet en ik snap niet dat Edmund gewoon alles tegen een vreemdeling kan zeggen. Oke hij krijgt wel Turks fruit en warme melk. Wat een schrokkop! Ik haat hem! Niet het zelfde haat ik heb voor mijn overgrootmoeder, maar toch lichtjes. Ze vertelde dat haar huis tussen de twee heuvels lag en dat hij nog meer eten kon krijgen in haar prachtige kasteel als hij de andere drie ook zou meebrengen. Eindelijk werd hij wat argwanend maar toen ze vertelde dat hij koning zou worden en de andere de diensters vond hij het geweldig. Op dat moment had hij zeker geen goede band met Peter en dat hielp deze keer in de verkeerde richting. Edmund was helemaal verkocht. Dan zie ik je daar hé lachte ze naar Edmund en daarna verdween ze weer. Lucy zag dat Edmund haar gevolgd was. Vind je het ook niet prachtig had ze gevraagd. Maar Edmund had het ijskoud, hij wou meteen terug naar de normale mensenwereld.