Kiss, kiss, kiss

. ‘Paul is ingeprent op Lizzie en Lizzie is verliefd op hem! Ik vermoedde al zoiets. Ik bedoel kom op, ze staren elkaar constant aan!’ De Cullens schoten in de lach en de weerwolven maakte kots bewegingen. Paul bloosde en als ik dat had gekund had ik dat ook gedaan. ‘Dat is toch niet waar. Het is een bloedzuiger.’ Zei de jongen die ik had willen slaan. Paul gromde. ‘Praat niet zo over haar.’ Zei hij. ‘Dude, rustig. Het is maar een bloedzuiger.’ Paul begon te trillen. Hij was zo boos. Ik liep als vanzelf naar hem toe en ging voor hem staan. Ik legde mijn handen op zijn schouders en keek hem met een rustige blik aan. Hij stopte met trillen en keek me ook aan. Hij legde zijn handen om mijn wangen en hij kuste me, ik kuste hem terug. Ik lette niet meer op de anderen en ging helemaal op in de kus. Tot iemand kuchte. Het was Emmett, ik keek hem arrogant aan. ‘Zouden jullie dat ergens anders kunnen doen?’ vroeg hij. ‘Waarom?’vroeg ik. ‘Het is nogal smerig.’ Zei Emmett. ‘Ja, het is ook smerig dat jij steeds opschept over dat jij en Rosalie 3 huizen hebben kapot gemaakt.’ Antwoordde Bella voor mij. Paul moest zo hard lachen dat hij bijna op de grond viel. ‘Hoe heten je uhh vrienden eigenlijk?’ Vroeg ik aan hem. Paul noemde snel alle namen. ‘We moeten maar eens gaan.’ Zei Sam. Paul knikte, hij zoende me nog een laatste keer. Ik voelde hoe mijn lip pruilde en hij lachte en kuste me nog een keer maar dan langer. Toen liepen ze de deur uit. Ik ging zuchtend op de bank zitten. Rosalie keek me walgend aan. ‘En ik begon je nog wel aardig te vinden.’zei ze. ‘Ik jou ook, maar ik zou het waarderen als je Paul geen hond meer noemt.’ Siste ik. ‘Het is en blijft een hond.’ Zei Rosalie terwijl ze opstond. Ik stond ook op. ‘Dames rustig.’ Jasper probeerde ons te kalmeren. ‘Ik ga maar eens naar de bossen. Ik wil jullie niet tot verdere last zijn.’ Siste ik nog steeds boos. ‘Je mag wel blijven. Dan kan je meer over jezelf vertellen.’ Zei Esmé. Ik knikte maar ging niet terug zitten. ‘Er valt niet meer te vertellen, ik sloot me niet aan bij de Volturi en heb toen een tijdje in Europa rond getrokken.’ Zei ik schouderophalend terwijl ik kalmeerde. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek de kamer rond. ‘Oké, wie kan hier spelen met gevoelens? Dat is niet leuk. Ik ben boos als ik dat wil en ik wordt rustig als ik dat wil!’ zei ik. Jasper keek me vreemd aan. ‘Hoe weet je dat?’ vroeg hij.