Mia ?

"Mia !"ik hoor Roxanne schreeuwen ,maar ik zie haar nergens.
"Roxanne ?"Roep ik ,maar ik wordt overstemt door de donder. Ik kijk zoekend om me heen. Ik vlieg weer terug door de wolk ,maar ze lijkt wel verdwenen. Het begint heviger te stormen en ik wordt gedwongen te landen."Sorry ,Roxanne."fluister ik met tranen in mijn ogen en vlieg naar beneden. Ik kijk nog even omhoog ,in de hoop een teken van Roxanne te zien. Diame ,een van mijn oudere zussen, zou terug gaan en Roxanne vinden ,maar ik ben er niet dapper genoeg voor. En al zo ik proberen voor mij is het onmogelijk om in dit noodweer Roxanne te vinden. Ik stuur mijn bezem omlaag en op het laatste moment spring ik van mijn bezem en landt met mijn bezem in mijn hand op de grond.
"Roxanne ,waar zit je."mompel ik boos en kijk met mijn hand boven mijn ogen omhoog naar de wolken. Plots hoor ik gefluister om me heen en merk dat ik midden op een plein gelandt ben.
"Eh..."begin ik en verstop de bezem achter mijn rug.
"Em... Hai."zeg ik en er wordt nog meer gefluisterd.
"Kan iemand me vertellen waar ik ben ?In plaats van zo te stom fluisteren."roep ik boos.
"Mia ?"vraagt een vrouw en ze stapt naar voren uit de menigte.
"Mia ,ben jij dat ?"vraagt de vrouw.
"Wie ben jij ?"vraag ik angstig en zet een stap achteruit.
"Mia Noordezon ,herken jij je eigen tante geen eens meer."roept de vrouw boos en zet haar handen in haar zij.
"Tante Margreet ?"vraag ik verbaast.
"Ja ,liefje. Maar wil je de volgende keer het even laten weten wanneer je langskomt ?"vraagt en kijkt me vriendelijk aan.
"Nicht !"gilt een klein meisje en de menigte gaat uit een. Een klein meisje van ongeveer tien jaar wordt zichtbaar. Ze heeft zwart blauw haar en twee twinkellende paarse ogen. Plots zet ze het op een rennen en vliegt me om de hals.
"Het is zo leuk je eens in het echt te ontmoeten."zegt ze en springt weer op de grond.
"Eh ,het is ook leuk jou te ontmoeten."
"Sententia ,dit is niet echt het moment voor een familie-reünie."moppert tante Margreet en Sententia kijkt tante Margreet smekend aan.
"Ah toe."smeekt ze.
"Sententia ,als je even wilt helpen. We willen niet dat de hele buurt denkt dat we een heks als nicht hebben."zegt tante Margreet vastberaden.
"Goed dan."zucht Sententia en draait zich naar de menigte toe.
"Ik wil jullie voorstellen aan mijn nicht Mia. Zij is de liefste nicht ooit."zegt ze tegen de menigte en geeft mij een knuffel.
"Aaah."roept de hele menigte meteen en gaan weer verder met waar ze mee bezig waren. Iedereen loopt weg ,behalve een jongen met een zwarte t-shirt ,een zwarte broek en zwarte kaplaarzen. Hij loopt op Sententia af en gunt haar geen blik waardig. Zij kijkt hem even brutaal aan en steekt haar tong naar hem uit.
"Mijn naam is Raito."zegt hij en steekt zijn hand uit.
"Mia."zeg ik en grijns naar hem. Hij rolt met zijn ogen en draait dan naar tante Margreet.
"Oh. Ik dacht dat je niet meer zo komen. Nou dan gaan we naar huis."zegt tante Margreet en loopt hobbelend het plein af. Sententia volgt huppelend haar moeder en Raito sloft hun achterna. Ik ga naast Raito lopen.
"Is zwart je lievelingskleur ?"vraag ik.
"Huh. Ja."zegt hij snel en kijkt me aan. Ik zie zijn helder blauwe ogen en grinnik.
"Je hebt mooi ogen hoor."zeg ik en kijk naar zijn verbaasde blik.
"Dank je."zegt hij en begint sneller te lopen.
"Hé Mia. Hé Raito."zegt Sententia en kijkt Raito even boos aan. Raito steekt zijn tong naar haar uit en zij doet hetzelfde.
"Ik wou je altijd al ontmoeten."zegt Sententia.
"Wie wil jij niet ontmoeten ?"mompelt hij ,maar Sententia lijkt het niet gehoord te hebben. Ik daar in tegen heb het luid en duidelijk gehoord en loop wat harder om niet meer naast hem te lopen. Hij merkt het en trekt een sprint ,maar ik laat hem niet naast me komen en begin ook te rennen. Plost ,beelden schieten voor mijn ogen en mijn hoofd begint te bonken. Snel stop ik met rennen en Raito komt naast me staan. Hij legt zijn hand op mijn schouder.
"Gaat het Mia ?"vraagt hij ,maar zijn stem is al heel ver weg en ik wordt door de tijd meegesleurt.

Langzaam worden er weer beelden zichtbaar en ontdek ik dat ik in een kamer sta. De beelden blijven wazig en ik zie aleen een zwarte schim met zijn rug naar mij toe staan. Zwart. Dat moet Raito ,maar wat doet hij. Ik concentreer me en zie dat hij naar Sententia staat. Op Sententia's gezicht is angst te lezen. Raito gaat Sententia aanvallen. Schiet er door mijn hoofd heen. Maar toch dit keer is het anders. Dit keer staat de tijd stil en normaal zie ik een paar beelden. Of zelfs een heel gevecht. dat verklaarde wel waarom Raito zo deedt ,tegen Sententia en ook zo van zwart houdt. Ik concentreer me nog meer en zie tante Margreet verschrikt in de deuropening staan. Zij komt dus net de kamer in. Wanneer gebeurt dit moment. bedenk ik me en ik ga op zoek naar een klok in de kamer ,maar het beeld verdwijnt en ik keer weer terug in het straatje.

"Mia ?"vraagt Raito en hij kijkt me verschrikt aan.