The very first time we met

De super harde muziek van Julian maakt me wakker. God, laat hem het uitzetten. Julian is mijn buurjongen en bovendien ook al sinds we klein zijn een van mijn beste vrienden. We zitten samen in een fantastische vriendengroep en we kunnen elkaar alles vertellen. Maar op zulke momenten kan ik hem echt niet uitstaan. In een onderbroek en wit t-shirt waarin ik geslapen heb strompel ik de trap af. Eenmaal beneden aangekomen word ik vrolijk begroet door Twix, mijn kleine labrador puppy. Ik blijf in de deuropening staan en kijk hem aan, hij kijkt terug. We doen een wedstrijdje niet knipperen. Dat doen we wel vaker, écht waar. Na een paar seconden geeft hij het op en kijkt de andere kant op. ‘Ha, goedemorgen loser!’ begroet ik hem op mijn allervriendelijkst. Hij loopt verdrietig naar zijn mand, en ik naar de keuken. Ik heb honger als een paard. Gadver wat stinkt het hier! Dan valt mijn oog op een geelgroenig plasje met grote vieze brokken er door heen. ‘Ah jochie toch, ben je ziek? ‘ Vraag ik aan Twix. Hij piept een beetje. Ik geef hem een knuffel. Dan dweil ik de vieze plas op. Het blijft stinken als een malle. Ik loop naar de schuifpui en duw hem open om frisse lucht binnen te laten. Waar ik een koude bries verwachtte werd ik aangenaam omarmd door een warme buitenlucht. En op dat moment vraag ik me af hoelaat het is. Ik loop weer naar de keuken om mezelf op een normaal ontbijt te trakteren. ‘Keukenprinces lisa met een missie’ mompel ik terwijl ik met mijn bordje met croissantjes en verse koffie naar buiten loop. Buiten aangekomen word ik vriendelijk welkom geheten door een glurende julian. ‘Ik ga je op een hele andere manier zien nu ik je kont heb mogen bewonderen liselotje.’ Shit, hij was dus niet op zijn kamer zoals ik had gehoopt. Toen hoorde ik iemand lachen, een lach die niet van julian afkomstig was. Er zat een jongen in zijn tuin die ik nog nooit gezien had. Wauw, die jongen was echt heel erg knap. Hij had super lieve krulletjes en een vrolijk mooi gezicht. ‘Wat wil je daarmee zeggen juul? Denk je echt dat ik niet doorhad dat je al jaren verliefd op me bent?’ ‘Oh shit, dus je hebt me wel door. Maak ik een kans lieverd?’ We maakten dit soort grapjes al jaren, andere mensen dachten meteen dat we serieus waren dus het verbaasde me niks te horen van die superknappe jongen die op mysterieuze wijze in de tuin van mijn buurjongen terecht was gekomen. ‘Leuk geprobeerd. Zeg, hoelaat is het? En wie is dat als ik vragen mag?’ ‘Oh dus daarom heb ik geen kans he? Omdat ik de enige echte Harry Styles bij mij in de tuin heb zitten. En by the way, het is half drie.’ Half drie? Half drie! Shit, ik zou om 2 uur bij Anna zijn. Ik bel haar zo wel. Of beter nog, ik vraag julian zijn telefoon even. ‘harry Styles? Moet ik hem kennen?’ ‘Shit he, dit meen je niet lies, hij is super beroemd! Zelfs ik, ik ben een jongen, weet dat!’ ‘Echt waar? Beroemd waarvan? Mag ik even je telefoon lenen?’ ‘hij zit in one direction gekkie!’ lachte hij. Dat klonk me bekend in de oren. Julian gaf me zijn telefoon aan. Ik zocht anna’s nummer op in zijn contactpersonen lijst en drukte op de bel knop. ‘ he girl, verslapen?’ zei ze meteen toen ze opnam. ‘Oke weird, hoe weet je dat ik het ben?’ vroeg ik achterdochtig. ‘haha twitter, zal ik anders naar jou toekomen?’ dat klonk beter, kon ze mooi nog even rustig aan doen. ‘ja prima, oh trrouwens jij bent toch fan van one direction ofzo?’ vroeg ik maar meteen. ‘ja die jongens zijn zo knap en ze zingen geweldig! Maar, hoezo eigenlijk?’ ik lachte om haar enthousiasme. ‘Nou meid, dan heb ik zometeen een leuke verassing voor je.’