005: uitgaan

We kloppen aan bij Moira en Tyler. Tyler doet open. Hij glimlacht als hij ons ziet.
‘Het meiden, kom erin.’ Hij geeft ons beiden een kus op de wang. Tyler loopt voor ons de woonkamer in.
‘Louis, mag ik je voorstellen aan onze over buurmeisjes ? Dit is Billie en haar vriendin Jessie.’ Als ik de woonkamer in kom, begint mijn monde te trekken omdat hij wil openvallen bij het zien van Louis. Hij is adembenemend knap. Ik kan me gelukkig nog op tijd in houden. Ik zet een glimlach op mijn gezicht. Louis kijkt kort naar Jessie en dan kijkt hij mij recht aan. Ik zie zijn ogen iets groter worden. Ik boor met mijn ogen in de zijne. Ik zie dat hij begint te glimlachen.
‘Hey, ik ben Louis Tomlinson, een vriend van Tyler. ‘ Zijn blik is nog steeds op mij gericht en ik begin zachtjes te blozen. Hij merkt het en staat recht en geeft ons beiden een kus op de wang.
‘Hey, ik ben Billie Davis.’ Zeg ik terwijl ik hem recht aankijk. Vroeger was ik te verlegen en zou ik dit niet durven, maar nu kan het me allemaal niet meer schelen. Hij kijkt vragend naar Jessie .
‘Jessie Harp.’ Zegt ze.
‘Willen jullie wat drinken ? ik heb nog mojito van daarstraks.’ Jessie stemt meteen toe en Louis na een tijdje ook. Ik besluit om maar gewoon een glas water te vragen. Ondertussen begin ik me draaierig te voelen. Ik vraag me af of het wel zo’n goed idee was om op de eerste avond al uit te gaan. Jessie kijkt me bezorgd aan.
‘Billie, gaat het wel ?’ vraagt Louis bezorgd. Ik knik en probeer een stap richting de zetel te zetten, maar alles draait. Louis ziet het en ondersteunt me. Langzaam laat ik me in de zetel vallen. Tyler geeft me mijn glas drinken en ik neem een grote slok. 3 paar bezorgde ogen kijken me aan.
‘Gaat het ?’ vraagt Louis weer.
‘Het is zo wel weer over.’ Zeg ik. Ik werp een blik op Jessie en ze begint over een ander onderwerp. Ze wist dat ik niet wou dat ze zouden doorvragen over wat er was. Jessie vraagt waar we vanavond heen gaan.
‘Zou het misschien niet beter zijn om morgen te gaan ?’ vraagt Louis met een bezorgde blik over mij. Jessie knielt voor me neer en kijkt me aan.
‘Gaat het echt wel ? Misschien kunnen we inderdaad beter hier blijven en morgen uitgaan. Het is een lange dag geweest.
‘Het gaat wel, maar dat lijkt me wel beter. We kunnen misschien een film zien.’ Iedereen gaat akkoord. Ik en Jessie besluiten om eerst iets ander aan te gaan doen. De jongens gaan ondertussen popcorn maken. In het appartement pak ik snel wat medicatie in. Jessie kijkt me lang aan.
‘Wat ?’ vraag ik terwijl ik mijn kleedje wissel voor een jeans en een trui.
‘Zag je hoe Louis naar je keek ? Volgens mij vind hij je leuk.’ Zegt ze.
‘Hij is ook best wel knap.’ Antwoord ik nonchalant.
‘Dat kan nog iets worden tussen jullie.’ Ik draai me om naar haar .
‘Nee Jessie. Dat laat ik niet gebeuren.’
‘En waarom niet ?’
‘Wat als hij om me gaat geven en ik om hem ? Dan sterf ik en blijft hij alleen achter.’
‘Maar 3 maanden is toch beter als niets.’
‘Het zou hem alleen maar kwetsen. Ben je klaar ?’ Ze knikt omdat ze weet dat hiermee het gesprek is afgelopen. We gaan terug.