011 – Lovesongs

''Was a long and dark December.. from the rooftops I remember there was snow, white snow.''

Zayn Jawaad Malik.
Ik lik even snel over mijn droge bovenlip terwijl we in de lift staan. Het bleef even stil, maar het was geen ongemakkelijke stilte. Ik wist dat ze nadacht over.. Marc, Terwijl ze naar de etages kijkt die op de teller boven de liftdeuren verschijnen. Ik hoor een ping wanneer we op de laatste etage komen en ik leg mijn hand zachtjes op haar onderrug om haar naar rechts te sturen. ‘een na laatste deur.’ Zeg ik snel en steek het kaartje in de deur wanneer we daar aankomen. ‘Zayn chick he….’ Ik zie hoe Niall zich snel stil houd wanneer hij Sophia ziet en ook Liam komt om het hoekje kijken die maar voor de helft aangekleed is. gelukkig was hij aan de onderkant gekleed i guess. ‘doe alsof je thuis bent.’ Zeg ik snel en wijs naar de bank die nog vol ligt met kleren die ik er snel af pak en naar de douche breng. Ik stel Sophia aan Liam en Niall voor waar ze vrolijk op reageert. Ik zie hoe ze mijn Ipod opmerkt en zonder er ook maar een woord van te zeggen pakt ze hem van de tafel. ‘Ik ga even douchen.’ Zegt Liam snel wanneer hij zich ook realiseert dat hij halfnaakt in de kamer staat bij een meisje die hij niet eens kent. ‘en ik ga nog even naar beneden, even online.’ Zegt Niall snel. ‘oh, oké’ zeg ik terwijl Niall vastberaden de deur uit gaat. Het blijft even stil door het feit dat ze de oordopjes van mijn iPod in gedaan heeft. Ik zie hoe ze op kijkt en kom naast haar zitten en pak een oordopje af om te kijken waar ze naar luistert. ‘weet je dat Violet Hill gewoon hier in Londen is?’ fluistert ze zachtjes. Ik schud mijn hoofd. ‘nee dat wist ik niet.’ Zeg ik snel en ik hoor hoe ze verder klikt. Ze knikt goedkeurend wanneer artiesten als Ne-yo Rihanna Chris Brown LMFAO Nicki minaj Eminem Coldplay voor bij laat komen. Lachend haalt ze het oordopje uit haar oor en kijkt me verbaast aan. ‘je iPod is best sad.’ Zegt ze lachend en ze loopt naar het raam waar ze precies tussen het kleine spleetje van de gordijnen doorkijkt om naar de menigte buiten te kijken. ‘het is nog steeds druk.’ Mompelt ze zachtjes en laat haar vingertoppen zachtjes langs de rand van het gordijn glijden. ‘Zayn…’ mompelt ze zachtjes. ‘ja?’ zeg ik zachtjes terwijl ik met mijn iPod kloot. ‘we gaan elkaar toch nog wel eens zien.. toch?’ ze kijkt niet naar me, maar ze stond er ietwat onzeker bij. ‘als het aan mij ligt wel hoe zo?’ ik zie hoe ze haar schouders ophaalt. ‘ik weet het niet maar, je bent de eerste jongen met wie ik niet in een relatie heb gezeten en.. mijn gevoelens heb vertelt over .. dingen.’ Zegt ze zachtjes. Blijkbaar stond ze er zelf behoorlijk van te kijken dat ze me persoonlijke dingen vertelt had. Ik gebaar naar een vriendschappelijke knuffel door mijn armen te spreiden, ze omarmd me snel en legt haar hoofd even tegen mijn borst. ‘dank je dat je naar me geluisterd hebt.’ Zegt ze zachtjes en laat me los. Ik knik. ‘jij ook.’ Zeg ik en ik geef haar een speelse aai door haar haren alsof ik haar al jaren ken om het niet te serieus te maken. ik kijk naar hoe ze haar jas weer dichtknoopt. ‘ga je weer?’ ze knikt en kijkt me even aan. ‘ja, ik eh moet echt naar huis nu, straks maakt mam zich zorgen omdat ze niet weet waar ik ben.’ Zegt ze alsof ze uren is geweest. Ik knik en besluit met haar mee te gaan naar beneden.

Ik loop schuin naast haar op de begane grond wanneer ik haar naam hoor. Verschrikt zie ik haar over mijn schouder heen kijken naar de persoon die haar naam had geroepen. Ik wist meteen van de beschrijving wie het voor moest stellen. Achter hem staat een meisje van ongeveer zijn leeftijd met zwart haar een lippiercing en een dun postuur. ‘wat doe jij nou weer hier?’ zijn stem klinkt nogal gemakkelijk en hij loopt naar haar toe. ‘ik ga net naar huis Marc.’ Ik zie hoeveel moeite het haar kost om sterk te blijven en ik kijk haar even bewonderend aan. ‘Ik mis je Sooph.’ Begint hij met een zielige stem. Ik zie hoe ze haar hoofd afwend bij het horen van die woorden. ‘Ik breng je naar de achterdeur oké? Dan kan je rustig naar huis.’ ineens ben ik wel een blik waardig van Marc en hij kijkt me nogal kil aan. Ik zie hoe ze knikt en ik leg mijn hand op haar schouderblad en loods haar naar de andere kant van het hotel. Wanneer we helemaal alleen zijn stort ze ineens huilend in. Ze leunt langzaam tegen de muur aan en laat zich via de muur naar beneden zakken totdat ze op de grond zit. Ik zie hoe ze haar knieën naar zich toe trekt en haar hoofd schokkend in haar handen begraaft. Ineens voelde ik me versteend, alsof ik niets voor der kon doen.

Drama time.. again and again. Hope you still like it.
Dus laat gewoon een reactie achter wat je er van vind -