De prinses - 4

“En de Zuidelijke waterstam?”, vroeg de prinses.
“Ik weet dat er een aanval op gepland was, maar ik weet niet wanneer. Misschien is het al gebeurd, misschien ook niet. Maar in deze stam zagen ze een groter risico, aangezien hier meer mensen wonen.” De prinses knikte. Ze aarzelde even.
“En, stel dat ik je zou vertrouwen, wat maakt het voor hen uit dat jij hier bent?”
“Hmm, ik denk dat ze er van overtuigd zijn dat ik gestorven ben. We zijn gedrild om te blijven vechten tot we winnen, of anders sterven. Als ze ontdekken dat ik hier ben kunnen ze ofwel kwaad op mij worden, ofwel jullie harder aanpakken. Tenzij ik er in slaag hen te overtuigen dat ze niet kwaad moeten worden.”
“Hoe bedoel je?” De prinses staarde me verbaasd aan.
“Als ik zeg dat ik gewond was en niet meer kon vechten, maar mijn kans schoon zag om uw vertrouwen te winnen en spion te spelen, kan ik hen misschien zelfs overhalen niet te hard tekeer te gaan.”
“Dat zou je kunnen zeggen, maar hoe weet ik dat je dat niet echt probeert?” Ik keek haar recht aan.
“Ik haat oorlog. Ik ben hierheen gekomen en ik ben opzettelijk achtergebleven om gevangen genomen te worden. Ik vertel u alles wat ik weet als u er om vraagt. En hoe makkelijk ik ook zou kunnen ontsnappen, ik doe het niet.”
“Nee”, zei prinses Yue met een glimlach. “Je bent hier niet gekomen om gevangen genomen te worden. Dat wil niemand. Je bent hier gekomen om niet te hoeven vechten, en dat je dan gevangen genomen wordt neem je er bij.”
“U heeft gelijk”, stemde ik in.
“Maar je zegt dat je zo makkelijk kan ontsnappen? Waarom denk je dat?”
“Vuur is een machtig element, hoe je het ook gebruikt. De meeste vuurmeesters gebruiken het verkeerd, en willen er andere elementen mee overwinnen. Voor hen staat vuur boven alle andere elementen. Ik vind dat vuur een machtig element is, maar zonder de andere is het niets waard. Voor mij is vuur het element van het leven, van veiligheid, van kracht en van moed, hoewel het me niet zou verbazen als dat voor jullie water was.” De prinses glimlachte even. Ik ging verder: “500 jaar geleden was er een machtig man, generaal Iroh, de broer van de vuurheer. Ook hij zag in dat alle elementen even belangrijk zijn. Hij schreef er een boek over. Dat boek is verboden in de vuurnatie, maar ik heb het gelezen. Behalve zijn filosofie staan er ook technieken in die weinige vuurmeesters kennen. Technieken die gebaseerd zijn op het sturen van andere elementen. Ik beheers als een van de weinige vuurmeesters die technieken. Ik gebruik het vuur niet als middel om macht te krijgen, ik voel me één met het vuur.” Ik sloot mijn ogen even, het was de allereerste keer dat ik dit vertelde. “Ik heb respect voor het element zelf, de anderen hebben respect voor degenen die het kunnen bedwingen. Dat maakt me een betere meester dan de meeste anderen. De technieken uit het boek gebruik ik nooit in het bijzijn van andere vuurmeesters, en zelfs zonder die technieken ben ik een van de machtigste meesters van de natie, ondanks mijn jonge leeftijd. Daardoor werd ik gedwongen in het leger te gaan, als bijna enige vrouw.”