Lighting boy

Mijn hooft bonkte zwaar en ik opende mijn ogen.Ik lag in een bed met mijn kleding.Nou broek en shirt.Mijn jack lag op het voeten eind.He,ik was toch in het bos.Ik kwam overeind en Bulbasaur klom op het bed.Ik aaide over zijn koppie.Ik gooide mijn benen over de rand.De deur ging plots open.Een jongen met grijs haar en blauw-paarse ogen stond in de deur opening.
'O he,ben je wakker?' Vroeg hij.Ik knikte verbaast.
'Waar ben ik?' Vroeg ik.
'In een pokemoncenter.Ik vond je in het bos.Je las bewusteloos op de grond en een Bulbasaur en Monferno zaten naast je.' Vertelde de jongen.Hij is vast even oud als ik.
'Je was nogal gewond,hoe kwam dat?' Vroeg de jongen.Ik schudde mijn hooft.
'Zo erg was ik toch niet gewond?' Zei ik verbaast.
'Kijk onder je shirt.' ANtwoorde hij.Ik trok mijn shirt over mijn hooft en toen zag ik 't.Er zat verband om mijn ribbenkast.Ik raakte het aan maar kromp ineen van de pijn.
'Je had 1 rib gebroken en meerdere gekneusd.En niet te vergeten de wond op je hooft.' Zei hij en wees naar mijn slaap.Ik reikte ernaar en voelde een pleister zitten.Vandaar die hooft pijn.
'Trouwens ik ben Daisuke.' Zei Daisuke en stak zijn hand uit.Ik schudde hem.
'Mijn naam is Suno.' Zei ik glimlachend.Ik probeerde op te staan.Dat lukte best.
'Doet het geen pijn?' Vroeg Daisuke.
'Nee,alleen als ik adem.' Zei ik grijnsend.
'Volgens mij is ademen best belangrijk.' Zei Daisuke sarcastisch.We begonnen te lachen.
'Wacht,waar is Monferno?' Vroeg ik aan Daisuke.
'Nou toen ik jouw vond wilde ik je pokemon in hun pokeballen stoppen.Maar je Bulbasaur bleef er maar uitkomen.Je Monferno bleef gelukkig wel in zijn pokeball.' Vertelde Daisuke.Maar he?Ik had Monferno nog niet gevangen.Dus dat betekend...Dat Monferno met mij mee wilde reizen.Een lach verscheen op mijn gezicht.Blijkbaar had ik mijn eerste pokemon gevangen!Nou ja,ik niet.Daisuke had hem technies gezien voor me gevangen mar toch.Daisuke en ik besloten wat te gaan eten in het pokemoncenter.Daisuke vertelde dat hij op reis was om de gyms te verslaan en de pokemon league.
'Ik ook.' Zei ik terwijl ik mijn eten doorslikte.Daisuke glimlachte en at door.
'We kunnen samen reizen als je dat wil.' Stelde ik voor.Daisuke haalde zijn schouders op.
'Oke,is goed.' Zei Daisuke en glimlachte.Toen schoot er iets door mij heen.Zou hij weten dat ik de zoon was van Red?Zou hij daarom met me mee willen reizen?We hadden elkaar pas net ontmoet dus waarom zou hij ja zeggen?
Ik slikte.
'Ken jij Red?' Vroeg ik voorzichtig.Daisuke keek op.
'Natuurlijk.Red is de kampioen,de pokemon legende.Dat is waarom ik de pokemon league wil winnen.Ik wil een keer tegen hem vechten.' Zei Daisuke blij.
'En zijn gezin?' Vroeg ik zachtjes.Ik wilde geen argwaan wekken.
'Hmm ik heb wel eens gehoord over een vrouw.Dat hij getrouwd is maar verder weet ik niets van dat soort dingen.' Antwoorde Daisuke.Gelukkig!Als hij had geweten dat Red mijn vader was,dan zou hij waarschijnlijk net als de andere mensen reageren.Toen ik klaar met eten was stond ik op.
'Oke Daisuke.Laten we gaan.' Zei ik enthousiast.Daisuke knikte en stond op.
'Uuuhm lukt het wel,reizen?Met je ribben enzo.' Vroeg Daisuke.
'Tuurlijk.' Zei ik.We liepen naar onze kamer.Ik pakte mijn jack en pet en trok ze aan.Ik trok mijn schoenen goed aan.
'Weet je,je lijkt best wel op hem.Red bedoel ik.Ach het zal wel toeval zijn.' Merkte Daisuke op.Ik keek geschrokken op.
'Toeval.Ja,toeval.I Ik hoor dat wel eens vaker.' Zei ik snel en zette een valse glimlach op.We pakten onze rugtassen en onze pokeballen.
Samen liepen we de trap af.We liepen door de hal naar de scheufdeuren.
'He?' Zei ik toen de deur niet open ging.Daisuke zwaaide voor de sensor.Potdicht.Bulbasaur duwde tegen me en wees met zijn roedes naar boven.Ik volgde zijn blik.
'He Daisuke.Kijk,de lampen zijn ook uitgevallen.' Zei ik.Daisuke keek ook omhoog en fronste zijn wenkbrauwen.We besloten om naar de balie te gaan.
'Zuster Joy.Wat is er aan de hand?De deuren doen het niet meer.' Zei ik.
'De stroom is uitgevallen.De reserve generator werkt alleen voor de zieke pokemon.' Zei Zuster Joy. 'Het enigste wat we kunnen doen is wachten tot de stroom weer terug is.En hopen dat de reserve generator dan niet leeg is.'
Daisuke en ik gingen zitten op een bank in de hal.Er viel niets te doen en langzaam aan werd het middag.Na een tijdje liep Daisuke te ijsberen.Ik keek op de klok.17:34 .De dag was al bijna voorbij en we hebben niets gedaan.Opeens kwam Zuster Joy langsrennen.Daisuke en ik keken om de hoek waar ze heen rende.Ze rende door de klapdeuren en we vingen een glimp op van allemaal zieke pokemon.Ik keek naar Daisuke.Daisuke knikte en rende ernaar toe.Ik kwam achter hem aan.In de kamer lagen allemaal zieke pokemon.Hijgende en hoestend lagen ze te vergaan.Zuster Joy keek ons wanhopend aan.
'De reserve generator is leeg.De pokemon krijgen geen medicijn meer.Dit is niet goed.En overbrengen naar een ander pokecenter kan niet.Daar zijn ze te zwak voor.' Vertelde Zuster Joy wanhopig.
'Oke ik ben het zat.' Zei Daisuke en gooide twee pokeballen in de lucht.
Snel keek ik op mijn pokedex.