Problems.

We liepen naar een zwarte, gepimpte pick-up. Waarschijnlijk was dat de auto van Barney. Ik keek ernaar. De auto was weer mooi opgeknapt, na wat ik hoorde van Gunner. Voordat ik hem ontmoette, hadden ze Gunnar ontslagen wegens zijn drank gebruik. Gunner -met zijn stomme kop- was kwaad en verraadde hen. Tijdens een achtervolging had Barney een ongeluk gehad, waardoor de auto eigenlijk total-loss was. 'Hij is mooi opgeknapt... Kostte zeker veel tijd?' Vroeg ik, terwijl ik in de auto stapte en strak voor me uitkeek. 'Je weet meer van ons dan ik had verwacht.' Lachte Barney en hij startte de auto. 'Maar ja, het kostte veel tijd. En veel geld.' Mijn mondhoeken trokken op tot een klein glimlachje. 'Het was het geld vast wel waard. Zo te voelen zit er heel wat Pk'tjes onder die motorkap.' Barney stak een sigaar op. 'Zekers... Zeshondertzeventig om precies te zijn.' Ik floot. 'Da's niet weinig.' Ik wierp een snelle blik op de ouderwetse radio die een aantal centimeters van het stuur verwijdert was. Zonder te vragen of de radio aan mocht, drukte ik de radio aan. Ik was geen klein kind om te vragen of ik iets mocht. Barnet leek het niet veel te schelen, want hij keek op de klok die aan de muur hing van de garage. 'We moeten nog opschieten ook.'


Zeventien minuten hadden we gereden en we kwamen aan bij een oud verlaten pakhuis. Ik keek opzij naar Barney. Wat deden we hier? Hier kon die vent toch niet zijn? Wantrouwen kwam bij me omhoog. Straks gingen we naar binnen en stonden daar vele mannen met geweren. Aanhangers van The Expendables. Ze gingen me dood schieten. Ik kneep even mijn ogen dicht, voor een seconde. Misschien iets langer. 'Weet je zeker dat het hier is, Ross?' Barney keek me aan. 'Twijfel nooit aan me. Het is hier, hondert procent zeker.'
'Goed dan.' Ik open de deur en stap zo zelfverzekert mogelijk eruit. Geduldig wacht ik op Barney, die op zijn dooie gemak richting de glazen deur loopt. Ik zucht zachtjes en volg hem. Ergens hem wantrouwend.
We stonden voor de glazen deur. Dicht. Het was dicht. Ik legde mijn hand op de klink en begon hard te trekken en te duwen. 'Dat heeft geen nut, Declan.' Ik hoorde dat Barney grinnikte. 'Als we er zo niet inkomen...' Ik deed mijn shirt uit en mijn goddelijke lichaam werd onthult. Mijn lichaam bestond vooral uit spieren en littekens. Ik vond het wel wat hebben. Het shirt dat ik in mijn handen had, wikkelde ik om mijn rechter hand en ik haalde flink uit naar het glas. Wanneer ik dat doe, springen er allerlij lichten aan. De lichten richtten zich om ons. 'He!' Schreeuwde een onbekende stem. 'Shit.' Hoorde ik Barney mompelen.