|| Twenty

Om precies drie uur liep ik de stijger op. Ik was gekleed in een gebloemd jurkje en ik droeg een mand met eten en drinken.
Toen ik aan Hailey vroeg of ze mijn dienst wilde overnemen had ik het hele verhaal over Kyle en de kermis en over Aiden moeten vertellen. Ze was daarna meteen naar boven gerend om zich om te kleden en mijn programma over te nemen.
Ik keek om me heen of ik Aiden ergens zag en ik glimlachte toen ik hem zag rommelen in een klein bootje.
Ik liep het laatste stukje over de stijger en bleef even staan kijken hoe Aiden en emmer water uit de boot schepte. Hij droeg een kakikleurige korte broek en een zwart shirt. Hij stond tot halverwege zijn schenen in het water en schepte emmer na emmer water uit het bootje.
"Lukt het?" vroeg ik.
Aiden schrok en keek op. Hij lachte toen hij mij zag taan.
"Ik geloof dat hij lek is" zei hij. "Ik ben al een half uur aan het scheppen en het schiet niet echt op."
"En nu?" vroeg ik.
Aiden stapte de stijger op.
"Ik ga even bij de bootverhuur vragen of ze een ander bootje hebben" zei hij.
"Zal ik meelopen?"
Aiden knikte en we liepen naar de bootverhuur. Aiden liet mij het woord doen omdat ik goed Frans sprak. Ik legde de situatie uit aan de man achter de balie en hij knikte.
"Ik heb nog wel iets anders" zei hij en hij liep voor ons uit.
We liepen niet de stijger op maar liepen maar het strand. De man bleef staan bij een groot oranje ding.
"Dit is alles wat ik nog heb" zei hij.
Aiden en ik keken naar het ding voor ons. Een grote oranje waterfiets.

Trappend zaten Aiden en ik in de waterfiets. Het was warm en Aiden had zijn shirt uitgetrokken. Iets wat ik niet zo erg vond.
We trapten langs de kustlijn en deelden een fles water.
"Sorry hiervoor" zei Aiden.
Ik keek hem verbaasd aan.
"Waarvoor?" vroeg ik.
"Ik beloof je een leuk boottochtje en nu zit je hier in een waterfiets" zei hij.
Ik lachte.
"Wat?" vroeg hij.
"Dit is veel leuker dan een bootje. Ik heb al jaren niet in een waterfiets gezeten."
Aiden keek eerst alsof ik een grapje maakte maar antwoordde toen met: "Oké"
We trapten weer een tijdje door en toen ik na een tijdje opzij keek zag ik dat Aiden me aan zat te staren. Toen ik hem aankeek wendde hij beschaamd zijn blik af.
"Je lijkt op haar" zei hij na een tijdje.
"Op wie?" vroeg ik.
"Noa" zei hij.
"Wie is Noa?"
"Mijn zusje."
Ik besloot niet verder te vragen. Ook al wilde ik van alles weten. Waarom wilde hij niet over zijn zusje praten? In welk opzicht leek ik op zijn zusje? Waarom was zijn zusje niet mee op vakantie?
"Hoe was het gisteravond eigenlijk?" vroeg Aiden.
Ik schrok op uit mijn gedachten.
"Gisteravond?" vroeg ik.
"Kyle..." zei Aiden.
"O dat" zei ik.
Ik vertelde hoe rampzalig het was geweest, maar ik liet het stuk over dat Kyle me zoende achterwege.
"Het was dus niet voor herhaling vatbaar?" vroeg Aiden.
"Nee" zei ik lachend. Plotseling kwam de waterfiets tot stilstand. We lagen zonder dat ik het gemerkt had weer aan de kust.
Aiden was al uit de waterfiets gesprongen en stond nu tot zijn knieën in het water. Hij trok de waterfiets nog verder het strand op zodat hij niet weg zou drijven.
Ik pakte de mand met eten en drinken en stapte het water in. Ik waadde naar de kant en keek toen op.
Het strand was net zoals het strandje bij de camping. Er was een stook zand van zo'n dertig meter en daarachter lag een stijle rotswand die als een halve maan om het strand heen liep. Het strandje was alleen bereikbaar vanaf zee. Aiden en ik waren alleen.
Ik plofte neer in het zand en keek naar Aiden die de waterfiets nu vast had gelegd. Hij kwam mijn kant op en ging naast me zitten.
Ik haalde broodjes uit de mand en we aten ze op. Ondertussen hadden we het over van alles. Ik vertelde over mijn werk op de camping, mijn vriendinnen, mijn hobbies en over mijn familie.
Aiden vertelde dat hij gitaar speelde, dat hij - net als ik - naar de zesde klas ging en dat hij helemaal niet mee had gewild op deze vakantie.
"Waarom niet?" vroeg ik toen hij dat vertelde.
Aiden keek naar de golven en gaf geen antwoord.
Er ging een minuut voorbij en ik vroeg me af wat ik verkeerd had gezegd.
"Om Noa" zei hij.
"Je zusje."
"Ja."
Ik wachtte tot er meer kwam maar het bleef stil.
"Ik had eigenlijk ook geen zin om hier heen te gaan" zei ik om de stilte te doorbreken.
Aiden keek op en ik zag tranen in zijn ogen.
"Waarom niet?" vroeg hij.
"Een week voordat ik weg ging had ik een jaar verkering met mijn vriendje. Ik had een dinertje geregeld. Alleen toen hij naar de wc was kreeg hij een sms'je. Het bleek dat hij vreemd ging met een vriendin van me. Ik heb hem ermee geconfronteerd, maar hij ontkende. Ik heb zijn mobiel kapot gesmeten tegen de muur en hem het huis uit gegooid."
Aiden bleef even stil. "Wat klote" zei hij.
Ik knikte en plukte aan mijn haar.
Aiden sprong op. "We gaan zwemmen" zei hij en hij trok me overeind.
"Maar" zei ik protesterend. "Ik heb geen bikini bij me."
Aiden glimlachte. "Ik ook niet. Een zwembroek bedoel ik."
Aiden liep naar de zee en trok zijn korte broek uit. Hij stond nu alleen in een zwarte boxer. Ik liep hem achterna en stond twijfelend aan de waterkant.
Aiden draaide zich om en snel trok ik mijn jurkje over mijn hoofd. Ik stond nu alleen in een zwarte bh en een zwart slipje. Aiden liep voor me uit de zee in. Ik ging hem achterna en dook onder. Toen ik boven kwam stond Aiden nog maar tot zijn middel in het water.
"Durf je niet?" riep ik plagend.
"Het is koud" zei Aiden.
Ik lachte en zwom naar hem toe. Toen ik een meter voor hem was ging ik staan.
"Sophie wat doe.." Op dat moment spatte ik hem nat.
"Aaah!" schreeuwde Aiden en hij greep naar zijn hoofd. "Mijn ogen!" riep hij.
"Aiden? Gaat het?" vroeg ik bezorgd. Ik deed en stap in zijn richting.
Op dat moment haalde Aiden zijn handen weg en hij dook op me af. Gillend zwom ik weg.
"Jij bent gemeen!" riep ik. "Ik dacht dat je echt pijn had!"
Aiden lachte. "Ik moet je toch echt terug pakken!"
Ik zwom zo snel als ik kon en het lukte om Aiden een tijdje voor te blijven, maar plotseling werd ik bij mijn enkel gegrepen. Ik gilde en Aiden lachte. Hij sleepte me door het water mee naar het strand en ik probeerde me ondertussen los te worstelen.
Toen het water te ondiep werd tilde Aiden me op en gooide me over zijn schouder. Ik gilde en spartelde maar Aiden liet me niet los. Hij droeg me het strand op en legde me in het zand. Hij gooide ook nog een hand zand over mijn buik. Ik zag er nu uit als een mislukte zandpop. Aiden liet me los en stond me grijnzend aan te kijken.
"Jij.." zei ik hijgend.
Aiden stak zijn hand uit en hielp me overeind. Ik stond op en keek omhoog, recht in zijn ogen. We stonden elkaar hijgend aan te kijken.
"Je ogen.." zei Aiden.
"Wat?" vroeg ik.
"Ze zijn goud."
"Is dat goed?"
"Prachtig."
Ik wist dat dit het perfecte moment was voor onze eerste kus. Maar niemand van ons zette de eerste stap. We keken elkaar alleen maar aan.
In de verte klonk een gerommel. Aiden keek op.
"We moeten gaan, het gaat onweren" zei hij en verbrak daarmee het moment.