- 005

Sirius kijkt me twijfelend aan. "Vind je het niet erg?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik vertrouw je." Hij begint te grijnzen en er verschijnt een kamerdeur. "Badkamer," zegt Sirius als hij mijn verbaasde blik ziet. "Dit is een kamer die je aanpast met wat je wilt." Ik knik. "Dus als ik iets wens, dan verschijnt het?" Sirius knikt. "Mooi zo," Ik denk aan nachtkleding en er verschijnt een hoopje kleding. Sirius begint te lachen en gaat op het bed zitten. "Ga je maar omkleden." Ik knik en loop naar het badkamertje. Ik trek mijn pyjama aan en loop weer terug. Ik ga naast Sirius in het bed liggen. "Hoe vindt je het nu om een Potter te zijn?" Ik kijk Sirius aan. "Verwarrend." Hij kijkt me medelevend aan. "Snap ik." Ik ga rechtop zitten en leun tegen de muur. Ik staar in de leegte. Sirius gaat naast me zitten en slaat zijn arm om me heen. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder liggen. "Ik snap mezelf niet meer," snik ik tegen Sirius' schouder. "Aan de ene kant vind ik het leuk om een Potter te zijn, maar aan de andere kant voel ik me verraden dat ik weg moest." Sirius zijn hand gaat over mijn arm en spreidt een geruststellend gevoel. "Ik snap dat je het moeilijk hebt. Maar nu weet je ook waar je die dwang vandaan hebt om streken uit te halen." Ik schiet in de lach en veeg mijn tranen weg. "Huilen helpt ook niks," zeg ik grinnikend en laat me weer op het bed vallen. "Hm, wat denk je van een rondje kasteel?" Ik grijns. "Ik zit in mijn pyjama!" "En het staat heel mooi, nou kom mee!" Ik bloos maar laat me meesleuren door de enthousiaste Sirius. We rennen door de gangen. "Zin om de Great Hall te zien, 's nachts?" Ik knik enthousiast en we rennen de vele trappen af en belanden voor de deur van de Great Hall en openen hem. Mijn mond valt open. De plafond is bedekt met sterren en overal schijnt het maanlicht over heen. "Het is prachtig," fluister ik verbaasd. Sirius glimlacht en pakt mijn hand vast. Ik voel meteen al het bloed naar mijn hoofd stijgen,