~OO4~

POV Elaine


Ik nip aan mijn beker ijskoffie met extra melk en kijk naar de mensen die langs komen.
"Hebben jullie zin in school?" vraagt Elle plotseling. Ik begin wild met mijn hoofd te knikken.
"Ja, ik kan niet wachten om meer te leren. Ik heb Cho zo erg gemist. Het enige nadeel zijn die trappen naar onze toren..," zucht ik. Ambrosine grinnikt even.
"Gelukkig moet ik alleen de trappen af," zegt ze.
"Ze zouden een lift moeten maken, ik heb nu wel een betere conditie, maar zo krijg ik wel spierpijn," zegt Elle terwijl ze over haar benen wrijft. Ambrosine en ik giechelen weer. Dit hebben we niet vaak meer, de momenten dat we met elkaar over school praten, zonder ruzie te maken dan. Ik zucht even, we zijn alle drie in onze eigen afdeling verweven. Elle is de moedigste Gryffindor die ik ooit heb gezien, Ambrosine is de geduldigste Huffelpuffer die ik heb mee gemaakt. Ik ben zeker niet de wijste Ravenclaw, iedereen is wijs en kan goed nadenken. Misschien kan dat nog veranderen, misschien kom ik wel in een van de geschiedenis boeken. Ik weet wel wat ik later wil worden, een geleerde, de slimste heks ooit. Hoewel die Hermione uit Gryffindor is gezonde concurrentie. Ik neem nog een slok van m'n koffie en kijk weer naar buiten. De zon schijnt, alles lijkt zo vrolijk. Precies het tegenovergestelde van mijn droom. Zou ik Ambrosine en Elle moeten vertellen wij hij over ging? Nee, misschien verklaren ze me wel tot gek. Ik haal een hand door mijn blonde haar en kijk naar de bruine koffie. Ambrosine en Elle kletsen vrolijk over school, ik wil pas vrolijk over school praten als ik betere cijfers haal. Ik moet volgend schooljaar extra hard mijn best doen, ik had vorig schooljaar voor bijna elk vak een Uitmundend, op Herbology en History of Magic na. Professor Kist is gewoon saai, ik kan mijn ogen nooit open houden tijdens zijn les.
"Nou wie dan?" vraagt Elle ongeduldig. Ik kijk haar verward aan.
"Wat?"
"Welke jongen vindt jij leuk?"
"Nou...Dumbledore is echt goed, ik bedoel, zijn uitspraken. Die zijn echt wauw," zeg ik zacht.
"Ik had het over de jongere jongens, niet over de bejaarden," zegt Ambrosine droog.
"O, juist. Wist ik wel. Móet ik kiezen?" vraag ik voorzichtig.
"Ja!" roept Elle.
"Dan denk ik..Terry Boot. Hij is slim, aardig en grappig," zeg ik.
"En jullie dan?" vraag ik nieuwshierig.
"Ik vind hem niet echt leuk maar hij is wel grappig. Ron Weasley," zegt Elle snel. Ze ontwijkt onze blikken en neemt een slok koffie. Ik draai me om naar Ambrosine.
"En jij?"
"Cedric Diggory, was écht leuk," zegt Ambrosine.
"Ja, maar hij is dood. Hij bestaat niet meer!" snauw ik meteen. Dat kwam er niet zo aardig uit. Toen Cho een tijdje met hem ging, ging ik ook veel met hem om. Hij was echt heel aardig en zorgzaam, als hij nog leefde, zou hij nu een goede vriend zijn. Ambrosine kijkt me ongemakkelijk aan en Elle boos.
"Zullen we kleren gaan passen? Hier om de hoek zag ik een zaak waar ze echt hele leuke truitjes hebben," zeg ik snel. Elle laat haar beker met een klap op de tafel komen en kijkt me geforceerd aan.
"Ja, laten we dat doen."