Sweet dreams

"Hup, hup, maken dat jullie in jullie bed liggen !" Kevin jaagde ons de trap op. nog steeds in zijn flannelen berenpyjama
"En dat ik jullie niet meer hoor!" volgde er nog achter.

Ik liep in de badkamer, gevolgd door Nick.
"Je broer is gek" zei ik lachend. Ik zocht in het kleine kastje onder de lavabo naar een reservetandenborstel, de mijne lag nog thuis, maar er lag zowiezo een onder de lavabo aangezien ik die van mij wel vaker vergat.
"Als je dat nu nog niet doorhebt, hoelang zijn wij nu ook alweer vrienden?" al verstond ik eerder *wawls jwe dwat no ni doheb, hoewan zwijn wij nu weer vwienden* omdat er nog een oranje tandenborstel uit Nick's mond stak.
" ten eerste al laaaaaaang,ten tweede; Béste vrienden, en ten derde heeft je mama je nooit geleerd dat je niet mag praten met een volle mond?"
Ik zwaaide beschuldigend met mijn -propere welteverstaan- tandenborstel naar Nick. Nog even mijn mond spoelen en ik liep naar Nick's kamer.

Ik had nooit in de logeerkamer geslapen, ook al was die er wel, niemand had er ook ooit een probleem van gemaakt dat ik bij Nick sliep.

Ik ging in het extra bed liggen, sinds we twaalf waren mochten we niet meer samen in 1 bed slapen. Niet dat we ons daar iets van aantrokken, ik bedoel, just friends toch?
Nee echt, just friends, nu, morgen, altijd!
Ik bedoel maar, twee beste vrienden kunnen geen relatie hebben, ik weiger die fladderende flamingo's in mijn buik te erkennen als verliefde gevoelens.
Het mag in films dan wel altijd goed komen, maar in het echte leven is dat echt niet zo.
Punt daarmee uit!

Ondertussen was Nick ook al uit de badkamer gekomen. Rustig liep hij de kamer binnen.
Of dat probeerde hij toch, halverwege struikelde hij over een punt van het tapijt.
"Godverde*******" met z'n armen maaiend ging hij onderuit. Zijn hoofd miste het nachtkastje op een haar na, hij kwam niet echt zacht neer.

Ik schrok en sprong voor zover je het springen kunt noemen uit het logeerbed en knielde naast hem neer.
"hé, alles goed?" ik kon de bezorgde toon niet verbergen, Nick hield zijn ogen gesloten.
Lichtjes paniekerig begon ik "Komaan Nick, dit is niet gra..." de rest van mijn woorden gingen verloren toen hij me bij m'n armen greep en me op de grond trok.
Een licht gilletje maakte zich los uit mijn keel en toen begon hij me te kietelen, iets waar ik absoluut niet tegenkan.
"STOP stop" giechelde ik.
"Zeg het toverwoord dan" - " Nooit never " gilde ik terug.

....
How's this gonna end