Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3
Ik lag in mijn bed. De dag was zwaar geweest. Samen met mijn vader en (vreemde) de buren gingen we het huis inrichtten. Tom was er niet. Hij was bij een vriend. Tenminste, dat zeiden zijn ouders. Hij had vast gewoon geen zin. Logisch. Wie wil er nou mee helpen, meubels sjouwen? Niemand. En hij helemaal niet, want zijn ouders waren er ook. Hij zat vast gewoon in zijn bed te gamen, ofzo. Weet ik veel wat jongens doen als ze alleen thuis zijn? Maar in ieder geval, Tom was er niet. Het boeide me eigenlijk ook niet zoveel. Ik moest me kop bij de verhuizing houden. Al ging dat moeilijk want ik dacht de hele tijd aan morgen. Ik was er zo erg zenuwachtig voor! Niet normaal. Ik had de boeken alvast bestudeert, zag er niet makkelijk uit. Ik was overal bang voor, ik kan de lokalen niet vinden, mijn tas is stom, mijn etui is stom, de school is stom, de mensen zijn stom, de gene waar ik naast moet zitten is stom en het punt waar ik het meest tegenop keek. Ze vinden mij vast stom. En lelijk. En raar. En nieuw. Oké, stop Darcy! Je maakt jezelf alleen maar banger. Je wilt morgen niet voorschut staan, dus doe gewoon normaal en wees jezelf! Ik luisterde naar de stem in mijn hoofd en stelde mezelf gerust. Het komt vast wel goed. En ik viel in slaap.
The next day.
*TRILLLLLL* *TRRRRIIIILLLLLL* Ik keek op. Wat is dit? Oja, de wekker. Ik drukte op sluimeren en draaide me weer om. Vijf minuten later. *TRILLLLLL* *TRRRRIIIILLLLLL* Jahaa, kom er al uit. Ik drukte op stop en ging op de rand van mijn bed zitten. Ik wreef in mijn ogen. Pfff. Half 7. Dat is echt vroeg. Het komt omdat ik nu met de bus naar school moet. Het is namelijk écht ver fietsen. Ik liep naar de ranzige badkamer, waar ik al eens had geprobeerd het schoon te maken (mislukte poging), en waste mijn gezicht met ijskoud water. Ik werd al iets wakkerder en besefte me echt dat vandaag mijn eerste schooldag zou zijn, in mijn nieuwe plaats. Ik voelde de zenuwen kriebelen door mijn buik.

De rest komt dus morgen!