Chapter three.

Rose Lyn Anderson, pov.

"Liefje, kom je zo uit bed? De taxi vertrekt over drie kwartier naar het vliegtuig." "Hmmmm, ik kom zo" zeg ik vermoeid. Vandaag was de grootte dag. We gingen naar Stratford, en ik verheug me er zo niet op! Hopelijk zijn er een beetje normale mensen die aardig zijn. Het is al de derde keer dat ik van school verander door mijn ouders. De tranen wellen op in m'n ogen. Die tijden waren zo verschrikkelijk, ik heb het nog nooit aan iemand verteld. Zelfs aan Emma nog niet of Sheldon. Ik was bang dat mijn vader woedend zou worden als zij het wisten. Het was mijn geheim en niemand hoefde het te weten. Huilend lag ik in bed. Ik moest nou toch wel uit bed komen voor mijn moeder ongeduldig zou worden. Langzaam kwam ik uit bed en pakte een joggingbroek en een simpel shirtje. Aangezien ik in het vliegtuig moest zitten had ik geen zin om er moeite voor te doen. Ik deed mijn haar snel in een staart en deed wat mascara op en ging naar beneden. Beneden stondt de tafel al uitgebreid gedekt. "Goedemorgen!" zei mijn moeder. "Goedemorgen" mompelde ik zachtjes. Snel liep ik naar mijn bord en smeerde een broodje pasta, pakte het op en liep weer naar boven. Weer op mijn kamer at ik rustig mijn broodje pasta op terwijl ik naar een foto staarde van Sheldon. We keken daar zo blij. We waren een ijsje aan het eten in het centrum, en Sheldon moest een lik van mijn ijsje om te proeven. Na lang zeuren had ik het toegelaten en had ik mijn ijsje in zijn gezicht geduwt. "Haha die tijden waren awesome, ik ga hem zo missen" zei ik zacht in mezelf.