'012 || He didn't even say goodbye.
Ik was in het bekende Palmwoods. Ik MOEST James vinden, voordat ik naar Gustavo's huis ging. Bitters kwam naar me toe lopen. "Je vader heeft me gebeld, je moet onmiddellijk inpakken, Jongedame." Bromde hij. Godver. Wat haatte ik mijn leven. Ik plofte neer op eens toel in de Lobby. En ik ging zitten janken. Ik ging gewoon zitten janken. Ik gaf het op. Opeens stond Logan voor me. Hij sloeg een arm om me heen. Logan was echt een goede vriend van me geworden. "He, wat is er?" Vroeg hij. Ik veegde snel mijn tranen af. "Gustavo.. Waar is James?" Vroeg ik snel. "James? Hij is in het appartement, het verbaast me dat hij niet in het zwembad was, aan het zonnen op zijn standaard plekje." Ik grinnikte. "Wil je iets doorgeven aan James?" Vroeg ik zachtjes. Logan was de enige die wist van James-en-mij. "Natuurlijk." Zei hij. Ik gaf hem de brief die ik net geschreven had, toen ik aan het janken was. Hij nam de brief aan. "Oke, ik zal het zo spoedig mogelijk geven." Zei Logan. Ik gaf Logan een knuffel, daarna liep ik naar mijn appartement. Ik zuchtte, en begon met inpakken.
Ik pakte mijn roze trolly en liep naar de lobby, om uit te checken. Ik kreeg een flashback van de eerste dag. James. Hij gedroeg zich echt als een eikel. Die gedachtes wistte ik uit mijn hoofd. Zo was hij niet meer, dat wist ik zeker. Ik keek om me heen. James, waar was hij? Ik had in de brief gezet wanneer ik weg zou gaan. James zou toch niet boos op me zijn? Het was immers Gustavo's schuld, kon ik er wat aan doen dat Gustavo die tijd van 'One Night Standings' hield? Ik gruwelde bij de gedachte. De tranen sprongenm bijna in mijn ogen. Hij kwam niet. Hij kwam gewoon niet. "Je wilt zeker uitchecken?" Bromde Bitters. Ik zuchtte. "Ja.."
Dit was het dan. Jep, ik ging ECHT weg. En niemand, zelfs Camille, Jo of Logan zei me gedag. Pff, het enige wat ik had was James, die me niet eens gedag kwam zeggen.
Jullie zijn geweldige lezers!
Reacties vind ik echt heel fijn, en wordt er helemaal blij van!
Ik BARST van de inspiratie,
en wil jullie lezers, zekers niet teleurstellen
Het leven heeft verschillende ups en downs. De een meer downs, de ander meer ups. Bij mij gaat het alleen maar down. Ik heb het gevoel dat ik hier niet hoor te zijn, terwijl ik dat dolgraag wil. Misschien denk ik dat hier mijn lot ligt, bij James. Maar misschien ligt het heel ergens anders. Misschien thuis in Atlanta, of misschien wel in Europa? Maar kan je ook je lot veranderen? Ja, natuurlijk is je lot al bepaald vanaf je geboorte, maar dalijk kan je niet met je lot leven.. Wat dan?
Ik pakte mijn roze trolly en liep naar de lobby, om uit te checken. Ik kreeg een flashback van de eerste dag. James. Hij gedroeg zich echt als een eikel. Die gedachtes wistte ik uit mijn hoofd. Zo was hij niet meer, dat wist ik zeker. Ik keek om me heen. James, waar was hij? Ik had in de brief gezet wanneer ik weg zou gaan. James zou toch niet boos op me zijn? Het was immers Gustavo's schuld, kon ik er wat aan doen dat Gustavo die tijd van 'One Night Standings' hield? Ik gruwelde bij de gedachte. De tranen sprongenm bijna in mijn ogen. Hij kwam niet. Hij kwam gewoon niet. "Je wilt zeker uitchecken?" Bromde Bitters. Ik zuchtte. "Ja.."
Dit was het dan. Jep, ik ging ECHT weg. En niemand, zelfs Camille, Jo of Logan zei me gedag. Pff, het enige wat ik had was James, die me niet eens gedag kwam zeggen.
Jullie zijn geweldige lezers!
Reacties vind ik echt heel fijn, en wordt er helemaal blij van!
Ik BARST van de inspiratie,
en wil jullie lezers, zekers niet teleurstellen
Reageer (7)
Zielig ;(
1 decennium geledeneeeeeerrrrugg
1 decennium geledenik wil meer
1 decennium geledenNee, helaas xd
1 decennium geledenDeze telt dus ook niet
People, nog een reactie en ik activeer de volgende
telt je eigen reactie ook mee? haha
1 decennium geledensnel verder meis<3