Chapter 28|| Candles.

Ik keek hoe het kaarslicht heen en weer bewoog door mijn ademhaling. Het lichtje gaf een bepaald soort warmte dat niemand je kon geven. Geen familie of vrienden. Als het bewoog leek het net of hij zei: 'Als jij ademt doe ik het ook.' Er zaten allemaal bellen in de gesmolten kaarsvet. Ze wilde naar het licht maar werden weer terug geduwd door de warmte.
Regen, daar hield ik ook van. Het stemde meestal met je gevoel mee. Als de tranen over je wangen gleden zag je het buiten regenen. Alsof het wilde zeggen: 'We zijn er voor je. We steunen je allemaal.' Als je blij was en het regende leek het net of de wolken met je mee lachtte en zo nu en dan een paar druppels liet vallen.

Ik leek wel gek, nu ik me bedacht dat ik voor alles een betekenis zoek. Maar wat als ik gelijk heb, heb je er ooit over na gedacht?