Chapter 027|| Is there someone for me?

Ik ging zitten op de schoot van de beer die in de hoek van mijn kamer zat. Ik was behoorlijk blij geworden met mijn cadeau op mijn vijftiende verjaardag. Het klinkt raar, ene meisje die voor haar vijftiende verjaardag een teddybeer heeft gekregen, en ze er blij mee is ook. Maar hij was een kop groter dan ik en een grote steun. Ik was niet bepaald populair en als mensen me zagen in de gangen, mijden ze me als de pest. Daardoor heb ik ook nooit de kans gekregen vrienden te kunnen maken.. Vandaar de steun van de beer, het was als een vriend en ook mijn dagboek. Het kon je niet verraden door het door te vertellen of mensen konden het niet lezen. Ik begon weer eens te klagen over hoe het was op school. Ik kon het niet kwijt bij mijn ouders, of nou ja, mijn adoptieouders. Als ik het tegen ze zei zouden ze me keihard in mijn gezicht uitlachen. En vervolgens zeggen dat het mijn eigen schuld was. Ik had nooit voor hun gekozen,maar in de proeftijd deden ze zo aardig, ik kreeg alles wat ik wilde. Nou ja, toen ik de papieren had getekend en "van hun werd." kwam ik er achter hoe ze echt waren. Ze dreigde dat als ik naar de kinderbescherming zou gaan, er nare gevolgen zouden zijn. Ik zuchtte. Is er iemand, buiten de poorten van mijn huis die nu naar mij verlangt. Die denkt aan wat ik nu zou doen? Die echt om mij geeft?
Denk het niet.