Ik weet haar naam

Ik keek naar haar vanuit de deur opening, en ik zag dat haar arm minder rood was. Maar ik zag haar een snelle blik op dat andere meisje vallen. Ik liep naar haar toe en ging naast het bed zitten, ik keek haar in de ogen en zij keek in de mijne.
‘Dank je’ Fluisterde ze, ‘Niet alleen voor deze keer’
‘Wat zei je’ schreeuwde Cassandra, ze rende naar de kant van Andrea en duwde Andrea aan de kant. Ze pakte haar gewonde arm beet, en het meisje schreeuwde het uit van de pijn.
‘Ik vroeg wat zei je’ zei Cassandra weer.
Maar voor zij antwoord kon geven, had ik haar arm beet gepakt en keek haar woedend aan.
‘Laat haar los’ zei ik, voor er erg in had.
Ze liet haar gelijk los, en deed een paar stappen achteruit.
‘Gaat het ’ vroeg een ander meisje
‘Ja hoor’ zei ze, maar ik zag de pijn in haar gezicht. Ik liep weer naar haar toe, en ging weer naast haar zitten. Ik keek haar aan, en ze keek mij via haar oog hoek. En ondertussen praatte ze ook met dat andere meisje, ik was nog steeds geïnteresseerd in haar.
‘Andrea meekomen’ zei Cassandra, ‘Je moet nu dubbel werk doen, want zij kan het niet’
‘Dus zij heet Andrea’ dacht ik
‘Nee’ kreunde ze en ze ging recht op zitten mat haar gezicht vertrokken van pijn. ‘Ik kan het wel’. En ze probeerde te gaan staan, maar Andrea wou snel naar haar toe maar Cassandra duwde haar de deur door. Toen ik weer naar haar keek zat ze recht uit met haar knieën opgetrokken en ze zat snikkend met haar ene arm langs haar lichaam en de ander voor haar hoofd, ze kwam even met haar hoofd omhoog en zag dat haar gezicht bedekt met tranen. Daarna keek ze mij weer aan en ik zag dat ze dat was vergeten. Toen ging ze in een keer uit bed en liep naar de kast..
‘Nee laat mij dat doen’ zei ik, maar toen ik dat zei keek ze boos om.
‘Denk je dat ik niks kan omdat ik een meisje ben’ zei ze
‘Nee, omdat je gewond bent’ zei ik
‘O’ zei ze, ‘oke’
Ik pakte een reep stof en die bond ik om haar arm en nek, en zo kreeg die arm wat rust.
‘Ik heet Sara’ zei ze in eens, ‘als je dat wilt weten’.
‘Ik heet Mike’ zei ik, ‘als je dat wilt weten’ citeerde ik.
Ik bespeurde een glimlach op haar gezicht en ik werd gelijk wat vrolijk, toen ze haar verbandje hat zitten stond ze nu echt op. Maar ze wankelde en ik ondersteunde haar, zo kwam ze wankelend bij de deur.
‘Het spijt me dat ik zo op je leun’ zei ze
‘Maakt niet uit’ zei ik
‘Ben je vaak op een schip’ vroeg ze in eens
‘Nee’ zei ik en tot mijn verbazing vertelde ik haar de waarheid, ‘ik heb een klein probleempje met mijn ouders’. Toen hij dit zei waren we halverwege de trap, en ik hield haar nog steeds vast.
‘Oh’ zei Sara
‘Ik ben net weer terug en hun zeggen dat ik niet mag uitvaren tot dat het bal is geweest’ zei ik
‘O’ zei ze, ‘Stom’
‘Ehm..Ga jij ook’? vroeg ik
‘Misschien’ zei ze, ‘als mijn arm wat beter is’
‘Ha, ja misschien’ zei ik, ‘ik ga ook, misschien’
‘Haha’ lachte ze,’Kan je niet meer uit je woorden komen’
‘Nee ik denk het niet nee’ zei ik
‘Als jij gaat kom ik misschien ook wel’ zei ze, ‘Moet je eigenlijk een masker op’?
‘Geen idee’ zei ik,’misschien weet Cassandra dat wel’
‘Dat is wel de laatste persoon aan wie ik dat zou vragen’ zei ze
Ondertussen waren we beneden gekomen en ik zag Andrea al het werk doen, ik keek opzij en zag dat zij de aandring had om ook iets te doen.
‘Ah dus je bent uit bed’ riep Cassandra
‘Ja’ zei ze
‘Ga jij dan maar eten halen’ zei ze
‘Oke’ zei Sara
En ze liep weg, en ik zag dat haar gezicht vertrok als ze haar arm bewoog.
‘Ik ga wel mee’ zei ik
‘Nee’ zei Cassandra, ‘jij blijft bij mij’
Ik ging snel uit haar buurt, en liep achter Sara aan. Ton ik haar in haalde, was ze al een straat verder.
‘Waarom doe je alles wat ze zegt’ vroeg ik
‘Omdat ik vandaag geen zin had in een vaas tegen mijn hoofd’ zei ze
‘O’ zei ik, ‘heb je al nagedacht of je gaat’?
‘Oke dan’ zei ze, ‘maar dan moet je iets beloven’
‘Wat’? vroeg ik
‘Je moet beloven ook te komen’ zei ze, en ze verbaasde. Ze had zich omgedraaid en keek mij aan, ik had nog nooit opgemerkt dat haar ogen zo blauw waren.
‘Ik beloof het’ zei ik, ‘Mijn moeder gaat me dat waarschijnlijk ook laten beloven’.
Toen ik over mijn moeder nadacht herinnerde ik me dat ze zaten te wachten tot ik weer terug kwam, ik had het gevraagd aan Cassandra toen ik eventjes met haar beneden had gezeten.
‘Ehm’ begon ik
‘Ja’ zei ze
‘Ik moet gaan’ zei ik
‘Zie ik je nog voor het bal’ vroeg ze
‘Ja ik denk het wel’ zei ik
‘Goed zo’ zei ze
‘Miste je me anders’ vroeg ik
‘Nee’ zei ze iets te snel en blozend
‘Haha’ ik schoot in de lach en ze probeerde haar lach in te houden, maar het lukte niet en al snel lachte ze mee.
‘Ga dan maar’ zei ze
‘O ja ik ging ’ zei ik en ik draaide me om en liep weg, maar aan het eind van het straatje draaide ik me om en zwaaide naar haar. ‘Doei’ riep ik, en ik meende zacht nog een doei te horen.