061

Ik bekeek de Volturi met een glimlach, ze waren bang. De angst was, in hun ogen af te lezen, bang om het niet te overleven. ’Edward wat moet ik met ze doen? Doden of laten leven. Zelf had ik geen idee waartoe de Volturi in staat is. ’Vraag het aan Carlisle, ik weet het eigenlijk ook niet. Ik zou zeggen vermoorden, maar dat ben ik.’ ‘Carlisle, moet ik de Volturi laten leven of zal ik ze vermoorden?’ vroeg ik met een glimlach. ’Gelukkig dat ze het aan Carlisle vraagt, hij zal ons laten leven met zijn goede hart.’ Aro kreeg een brede glimlach op zijn gezicht. ‘Ik heb in mijn boeken een hoop opgezocht over de Lotus bloedlijn, en ik zag dat je ook gaves kunt afnemen. Heb je hier al in geoefend? ‘ vroeg Carlisle met een glimlach. ‘Je bedoelt de gaves afpakken en vervolgens kan ik ze naar iemand doorsturen die dan de gave in bezit krijgt?’ glimlachte ik. ‘Inderdaad.’ Zei Carlisle en Aro werd toch wel wat banger. ‘Ja, dat kan ik.’ Glimlachte ik en ik concentreerde me op de Volturi. Ik richtte mijn handen op ze en nam de volle concentratie. Uit elk persoon verscheen een gekleurde draaikolk, de kolk waarin een gave bevond. Hoe donkerder de kleur, hoe krachtiger hij was. Ik dacht rustig na over wie ik welke gave zou geven. Ik stuurde Edward de kracht van Aro; zo kon hij zijn gave alleen maar verbeteren. Zo gaf ik ieder lid van de Cullens een nieuwe kracht, sommige zouden een dubbele hebben maar Carlisle zou nu voor het eerst een gave hebben. ‘Dat voelde raar.’ Mompelde Emmett. ‘En nu Carlisle’ vroeg ik glimlachend. ‘Vermoord ze.’ Grijnsde hij en ik wist wat me te doen stond. Ik haalde kracht uit de zon, uit de bomen, uit het water. Ik nam de energie van verschillende bronnen en maakte een enorme energie bal. ‘Goodbye.’ Glimlachte ik en ik vuurde de bal op de Volturi af. Ze veranderden direct in as, zonder pijn te lijden en zonder in de fik te moeten. ‘Zo en wat nu?’ vroeg ik en ik keek Carlisle aan.