008 – Big steps.

''And pieces of us everywhere.''

Zayn Jawaad Malik.
Langzaam loop ik achter Sophia de trap op naar haar kamer. Ik zag aan haar houding dat ze er ineens veel minder zin in had. Ik weet nog precies hoe ik me voelde. Vooral het weg doen van haar geur vond ik afschuwelijk. Haar geurtje was altijd mijn lievelingsding aan haar geweest ook al had ik geen kamer vol aangezien ik niet zo vaak thuis ben maar toch vond ik dingen weg doen moeilijk. Ik schud mijn gedachten van me af en ik zie hoe Sophia voor haar deur blijft staan. ‘Hup,’ zeg ik met een flauwe lach en ik zie haar bedenkelijk op haar lip bijten. ‘ik weet niet of ik het wel kan.’ Ik kijk haar met een ongeloofwaardige blik aan. ‘Je hoopt er nu toch niet stiekem op dat hij bij je terug komt?’ ze haalt haar schouders op. ‘het is gisteren uitgegaan.’ Beaamt ze bijna fluisterend. ‘Maar.. hij wist je te vervangen voordat hij het met je uit had gemaakt.’ Ik zie haar even nadenken. Maar ik voelde me lullig door het er nog even bij in te wrijven. ‘we doen het.’ Zegt ze naar enige aarzeling en draait de zilveren deurknop om en ik kom in een van de mooiste kamers die ik ooit had gezien. Een totaal witte kamer met grote ramen. Een laagstaand bed, een grote spiegel een witte bank. Het leek meer een appartement alleen dan in het klein. Hier en daar hingen overal foto’s van haar met.. ik dacht zelf Marc. Ik zie haar zelf ook even haar kamer doorkijken. ‘min of meer moet alles weg.’ moppert ze en pakt haar prikbord van de muur. ‘die kan wel helemaal weg. Het zit vol met foto’s van hem.’ Ik haal mijn schouders op. ‘Je kan het bord houden? Maak je daar weer nieuwe foto’s op? Aangezien ik het gevoel krijg dat je foto’s maken niet erg vind.’ Ze giechelt lichtjes en knikt. ‘ik haal even een vuilniszak.’ Ik knik en kijk naar haar terwijl ze de kamer uit loopt. Ik ga alle foto’s een bij een langs. De foto’s die ik met mijn ex had waren zo anders. Deze waren normaal. In het park, de winkel, bos, haar eigen kamer, voor haar huis, zwembad, strand, een speeltuin, de dierentuin. Ik zucht eens diep, nu pas snapte ik waarom ze het er zo moeilijk mee had. Ze hadden waarschijnlijk de mooiste relatie die je kon bedenken. Lang, gelukkig. En dan ineens uit het niets. ‘zo.’ Ik word onderbroken uit mijn gedachten door haar.. sarcastisch vrolijke stem. ‘zal ik ze gewoon in de zak schuiven?’ ze knikt en houd de vuilniszak open. Ik bedenk me snel dat het beter zou zijn als zij zelf het zou doen en snel verwisselen we van plaats. Ik zie haar nog even aarzelen maar ineens veranderd haar blik in vastberadenheid om het te doen.

‘dit zag ik ooit eens in een film.’ Zegt Sophia terwijl ze met een schaar op haar bed boven het kussen waar hij altijd mee sliep als hij bij haar bleef. ‘ik denk dat je moeder dit een minder goed idee gaat vinden.’ Zeg ik terwijl ik tegen het raamkozijn aan leun. ‘i don’t care, het is het enige wat nog weg moet, en in die film zag ik dat het zo goed voelde om hem kapot te maken.’ ik kon er niets aan doen maar hier moest ik even om lachen. ‘Het is een film, dat onthoud je wel toch?’ ze haalt haar schouders op en begint op haar kussen los te rammen. Lachend kijk ik toe hoe de veren door de kamer vliegen en hoe ze een hele opleving krijgt. Ze zag er in ieder geval niet meer zo verdrietig uit.

WAUW, 78 abo's en gewoon de hele dag in de top! Love you guys en daarom,
dit deeltje nog dus ik hoop dat jullie hem leuk vonden.
Laat een reactie achter over wat je er van vind