006

‘Zullen we nog even de stad in gaan?’ vroeg Amber en ze keek me met van die smeek ogen aan. Natuurlijk, madame wil weer gaan winkelen. ‘Alleen als we vanavond een film gaan kijken die ik mag uitkiezen.’ Zei ik grijnzend. Amber rolde even met haar ogen maar stemde uiteindelijk toch in. Ik weet al precies wat voor soort film ik ga kiezen..

‘Eigenlijk is het jurkje toch niet zo mooi.’ Mompelde Amber en ze bleef in het pashokje staan. ‘Amber laat zien dan kan ik het keuren.’ Zei ik en ik wachtte totdat ze eindelijk het pashokje uit zou komen. ‘Nee, hij staat me niet. Ik voel me echt lelijk.’ Zei Amber en haar stem sloeg over. Huilde ze nou? Ik liep naar het pashokje en schoof het gordijn een stukje opzij. Daar stond Amber, in tranen om een simpel jurkje. ‘Wat is er?’ vroeg ik en ik liep het hokje in. ‘Niks.’ Mompelde ze en ze veegde de tranen ruw van haar wangen. Niet dat het iets hielp want de volgende tranen waren net zo vlug gekomen als dat de vorige weg waren gehaald. ‘Amber ik weet dat er iets is.’ Mompelde ik en ik sloeg mijn armen om haar heen. ‘Ik krijg steeds van die brieven.’ Mompelde ze en ze legde haar hoofd op mijn borst. Wat voor brieven?’ vroeg ik verbaasd. ‘Ja ik weet niet, er staan van die dingen in.’ Mompelde ze. ‘Amber wees nou eens duidelijk.’ Zuchtte ik, niet wetend wat ik met haar aan moest. ‘Hier.’ Zei ze en ze rommelde even in haar tasje en gaf me toen een papiertje. Ik keek verbaasd naar het verfrommelde papiertje en opende het toen.

Dag Amber,
Het verbaasd me dat je nog steeds bij Lionel bent. Ik had verwacht dat wanneer zijn succes weg was dat jij hem in de steek zou laten. Ja Amber, je bent een slet. Je gaat alleen met Lionel om zijn grote succes, je doet het om het geld en om de seks. Ik heb je wel door. Maar pas op, ik krijg je wel klein.

‘Hoeveel van zulk soort brieven heb je al gehad?’ vroeg ik verbaasd. ‘Een stuk of vijf, zes.’ Snikte Amber. ‘Waarom heb je dat niet gezegd?’ riep ik verontwaardigd. ‘Je zat al zo in de put over al die artikelen die over je geschreven werden, ik dacht dat je deze stress er niet ook nog bij kon krijgen.’ mompelde ze en ze trok het jurkje uit. Ze pakte haar eigen kleren en begon zich gewoon in mijn bijzijn om te kleden; niet dat ik dat heel erg vond. ‘Er is meer.’ Zei ik. ‘Nietes.’ Zuchtte Amber en ze keek me met betraande ogen aan. ‘Amber lieg niet, ik zie gewoon aan je dat je aan het liegen bent.’ Zei ik en ik pakte haar hand vast. ‘Ik was bang dat je de brieven zou geloven, dat je zou denken dat ik bij je ben om het geld en de roem.’ Zei Amber en ze begon hartstochtelijk te huilen. ‘Je bent echt gek.’ Zei ik en ik trok haar tegen me aan. Ik tilde haar hoofd op en keek haar recht in haar ogen aan. ‘Ik weet dat het niet zo is, ik houd van je.’ Fluisterde ik en ik drukte mijn lippen op die van haar. ‘Echt waar?’ vroeg ze en ze werd alweer wat rustiger. ‘Echt waar.’ Glimlachte ik en ik veegde de laatste tranen weg. De laatste tijd zit het écht niet mee…