-XXVIII-

Ik slikte. Dit ging zo fout aflopen. De priester keek ons drieën streng aan. We namen elkaars hand vast en liepen richting de portaal. We waren er nog maar 1 meter van verwijderd.
Ik deed een grote stap, en een raar gevoel ging door mijn maag. We gingen ergens anders naartoe. Een rode gloed omringt ons, net alsof we in een reuze rode draaikolk zaten.
Ik was bang. Zo bang.
'Elena..' 'Elena..' 'Luister naar mijn stem.'
Myrthe en Ewout keken me aan. Zij waren het niet..
'Elena.. Niet bang zijn.' 'Je moet mijn stem volgen!'
'Wie is dat?' zei Myrthe geschrokken.
'Geen tijd nu, we moeten hieruit geraken!' Schreeuwde Ewout.
'Volg.. mijn.. stemmm.' Klonk het weer. Deze keer was het veel dichterbij. Meteen draaiden we ons om, om te kijken waar het vandaag kwam. En met de tijd dat we ons omdraaiden, kleurde in de verte een deel van de rode gloed blauw.
We spartelden met ons hele lijf, en probeerde in die richting te geraken. Het was moeilijk. De kracht van de draaikolk was veel te sterk.
'Je moet het met heel je hart willen Elena.' zei de stem weer.
Ik concentreerde me. En ik voelde al de energie naar mijn benen gaan. En gelukkig, geraakte we zo vooruit. Hoe dat we het deden? Geen idee. We zwommen, of beter vlogen door de gloed heen.
'Nog een.. klein stukje!' zei ik uit volle kracht.
En zodra de vingers van Myrthe de blauwe gloed raakten, werden we erin getrokken.

'PLOF!' Met een luid lawaai landden we in het zand. Achter ons was een grote zee zichtbaar. En erboven, sloot de portaal. Het water van de zee was zo helder, dat je de koralen kon zien en de vissen kon zien zwemmen.
Voor ons lag een groot bos, bijna een oerwoud, met allerlei verschillende kleuren fauna en flora.
'Wel, dit was niet wat ik verwacht had!' Zei Ewout..
Myrthe gaf me meteen een knuffel. 'We hebben het gehaald!'
We stapten door het oerwoud. En met elke stap die we zetten, ging het oerwoud open voor ons. Zo volgden we een heel lang pad, tot we aan een oud kasteel aankwamen.
'Eindelijk! Jullie zijn er!' zei een zachte vrouwenstem.
Ik slikte. Ik herkende de stem nog steeds zo goed..
'Mama?'