O46

Susan Ann Brooks

Even blijf ik staan, maar dan draai ik me om en storm woedend de gang uit. Severus komt niet achter me aan en daar ben ik blij om. Ik moet met Sirius praten, alleen. Ik heb al een hele tijd geleden geaccepteerd dat Sirius en Severus elkaar niet mogen, maar Sirius is nu echt te ver gegaan. Veel te ver. Aan het begin van het jaar zou ik al woedend zijn geweest als er zoiets gebeurd zou zijn, maar nu is hij mijn vriendje. En ondanks dat ik niet veel contact heb gehad met Severus de laatste tijd, is en blijft hij toch mijn beste vriend.
Ik loop naar buiten en blijf even stil staan om te kijken waar Sirius is, maar als ik James zie besluit ik tijd te besparen en het aan hem te vragen. ‘Waar is Sirius?’ Vraag ik, mijn stem klinkt woedend en ik zie dat James me geschrokken aankijkt.
‘Ehm… Hoezo?’ Vraagt hij en probeert normaal te kijken.
Ik zucht geïrriteerd om zijn zwakke pogingen zijn vriend te redden van de ondergang. ‘Ik moet even met hem praten.’
‘Waarover?’
‘Gaat je niks aan.’
‘Luister. Er is echt niks gebeurd gister.’ Probeert hij nog.
‘Gister?’ Ik kijk hem zogenaamd "verbaasd" aan, en zie de verbazing op zijn gezicht terwijl hij probeert te bedenken waar ik dan zo kwaad over zou zijn.
‘Oh…’ Dan kijkt hij me geschrokken aan. ‘Die weddenschap was ook niks! Het was al verbroken voordat jullie een relatie kregen, want-’
Aan de groeiende, oprechte, verbazing op mijn gezicht, merkt hij blijkbaar dat ik geen idee heb waar hij het over heeft en hij houdt zijn mond terwijl hij me nu paniekerig aankijkt.
‘Wat?’ Ik kijk hem dreigend aan.
Hij lacht even zenuwachtig. ‘Niks.’
‘James. Welke weddenschap?’
Hij kijkt even om zich heen, op zoek naar een uitweg. Maar ik trek mijn toverstok en richt hem op James. ‘James…’
‘Het was niks! Maar je weet wel…’ Hij zet een paar stappen naar achter.
‘Nee, dat weet ik niet. Vertel het eens, James.’ Ik zet een paar stappen naar voren.
‘Nou, ik dacht dat je onbereikbaar voor hem zou zijn en hij dacht van niet…’
‘Dus toen gingen jullie maar wedden?’
‘Nou… Ja, maar hij kapte ermee omdat hij echt verliefd op je werd.’
‘En jij accepteert dat zomaar?’
Hij twijfelt even en kijkt dan naar iets achter me. ‘Kijk, daar is Sirius!’
Als ik me omdraai, zie ik inderdaad dat Sirius verbaasd naar ons kijkt. James rent naar hem toe en zegt iets voordat hij snel weer verder rent. Sirius kijkt me geschrokken aan terwijl ik op hem af loop.

---