Chapter 29

"onthoud, laat me niet los, wat er ook gebeurt, hou me vast!" Jack houd zijn handen op mijn schouders en kijkt me doordringent aan. Ik knik hevig. "Het portaal zal zo opengaan" we lopen een heel stuk verder naar een soort kleine toren. "Over, 3 , 2 , 1 nu!" er komt een enorme windvlaag en de grond begint te trillen. Ik schrik me dood en laat vanschrik jack los. Jack grijpt me snel vast "wt zei ik nou!?" "sorry" zeg ik stil. Een oorverdovent gegil komt tevoorschein uit een zwart gat dat ontstaat. Elektrisiteit vonken schieten van het portaal af. Er komen lagzamerhand zielen uitgelopen. Ik schrik me dood. "rustig maar, raak ze niet aan." ik kruip dicht tegn Jack aan. Ik vind het dood eng al die zielen. De zielen blijven maar komen, er lijkt geen einde aan te komen. "Daar is ze!" hij wijst naar een meisje dat met een teddybeer i haar handen staat. "kom" Jack neemt mijn hand stevig vast en we lopen door de zielen heen. "Merle!" de ziel kijkt op. Ze glimlacht breed uit. Jack pakt haar hand vast. Een grote lichtflits ontstaat rond haar. 5 balletjes draaien rondjes om haar heen. Langzaam vormt ze zich terug tot een normaal mens. "Merle!" Merle vliegt in JAck zijn arme. Jack laat mij los. De zielen zien mij inene staan en komen als zotten naar mij toe gelopen. "JACK!" jack schrikt op. "Godver!" hij pakt mijn hand beet, en de zielen gaan weer weg. "Maar hoe? he? hoekan ? HUH?" "De zielen zien alleen één prsoon, als je met zijn tweeën bent zien ze je niet." ik knikte. Jack Merle en ik liepen de zielenmenigde uit. "We moeten haar vast houden anders word ze weer mee terug genomen" ik knikte. Een half uur verstreek en het portaal sloot zich. De zielen trokken terug. Jack liet Merle opglucht los. "Je weet wat er met papa gebeurt is he?" ze knikte. "hij probeerde me te redde, maar hij was alleen, de zielen vielen hem aan, hij kon nog onmogelijk van ze winnen" zei ze. Merle was een prachtig meisje. Ze was denk rond de twaalf jaar oud. Ze had kort bruin haar en een licht getinte huid. Het zou inderdaad de dochter van Jack kunnen zijn. "Wij zorgen voor je Merle, alsof je ons eigen kind bent" Op merle haar gezicht verscheen een grote glimlach. "dankje oom jack!" ze vloog hem om zijn nek. Het was zo schattig om te zien. Opeens begon uit het niets de grond te beven. Ik greep me vast aan een palmboom. "WAT WAS DAT!?" schreeuwde ik uit. "geen idee, maar het voorspelt niks goeds!" Jack wees naar de lucht. De lucht voorde een draaikolk van wolken. De lucht wer paarsachtig en donder verscheen. "HAHAHAHAHA!" een oorverdovend gelach kwam uit de hemel. Een gedaante kwam de draaikolk uit. "En jullie dachten dat jullie van mij af waren FOUT! HAHAHAHA!" "tanaika!" riep Jack woest. "Val aan mijn leger des onheils!" uit de lucht kwamen wezens te voorschein die je in je ergste achtmerries nog niet tegen zou komen. "Breng Merle in veiligheid!" Jack duwde merle in mijn armen. "Maar jack jij ..?" "Ik red me wel, ga nu!" Ik twijfelde. "GA!" ik pakte Merle op en rende samen het oerwoud in. Jack doe geen domme dingen alsjeblieft.

reacties?