Chapter two.

Rose Lyn Anderson , pov.

Toen de bel ging rende ik naar beneden om open te doen. Zoals verwacht was het Sheldon. Hij zag mijn betraande gezicht en trok me meteen in een knuffel. "Shawty, wat is er gebeurd?" "Verhuizen.. naar Stratford. En ik wil je niet missen." kwam er snikkend uit. Sheldon verstrakte. "Maar wanneer ga je dan al verhuizen? Ik ga onze liefde niet laten verbreken door die stomme verhuizing, ik wil het niet uitmaken! Dat gaat gewoon niet gebeuren. We spreken zo vaak mogelijk af in vakantie's. Emms en ik gaan je echt heel erg missen." Hierdoor moest ik nog harder huilen. "Ssst, stil maar Rose, alles komt goed." "Niet, het komt niet goed! Ik moet jullie gaan missen, en ik ga morgen al weg! Mijn ouders zijn gewoon niet eerlijk met hun nieuwe start, ze proberen me gewoon te pesten." Sheldon drukte me nog meer tegen me aan en gaf een kus op mijn voorhoofd. "Ik wil je gewoon niet kwijt" fluisterde ik. "Ik jou ook niet Rose, je blijft altijd de mijne."
"Ik denk dat ik moet gaan, dan kan je nog even Emma bellen enzo." Hij drukte nog een laatste kus op mijn mond toen hij weg liep. Dan Emma maar smsen, misschien wil ze me wel helpen met mijn tas in te pakken.

Emma, wil je alsjeblieft komen? Ik moet je nog wat dingen vertellen,xrose

Ja, is goed, ik kom er nu aan! x