007 – Changing moments.

''And everytime I try to see, I'm loosing sight of what is really there.''

Sophia Adriana Brooks.
‘Update.’ Zeg ik terwijl ik mijn nieuwe profielfoto verzend op Facebook. Ik had al mijn foto’s verwijderd. Alles behalve die met mijn vriendinnen en familie. Die van mijn lieve hond Monster. De rest ging Linéa recta de verwijderbak in. Ik hoor de deurbel gaan en wacht totdat Nia van bovenkomt wat niet gebeurt. ‘Fijn Nia.’ Schreeuw ik naar boven en sjok naar de deur. Ik kijk door het raampje heen en zie iemand die ik totaal niet verwacht had. Ik doe de deur open en zie hoe Zayn zich omdraait. ‘toch wel iemand thuis,’ ik kijk hem voor mijn gevoel nogal bescheten aan en zie hem verbaast kijken. ‘is… Sophia thuis?’ Ik begin te lachen wanneer hij het vraagt. ‘Sophia changed.’ Zeg ik en ik kijk hem even mysterieus aan en ik zie hoe hij mijn stem herkent. ‘Sophia?’ zegt hij verbaast. Ik knik en doe de deur verder los. ‘kom binnen.’ Hij knikt dankbaar en loopt aan me langs waardoor ik zijn geur meteen in me op kan nemen. Hij ruikt naar parfum, lekkere parfum. Hoofdschuddend van verbazing doe ik de deur achter me dicht en loop voor hem aan de woonkamer in. ‘doe alsof je thuis bent.’ Zeg ik makkelijk en zonder er verder naar om te kijken ploft hij in de bank. ‘iets te drinken?’ hij knikt maar geeft verder geen antwoord. ‘thee?’ ‘klinkt goed.’ Ik knik en een minuut of twee later zet ik een kop warme thee voor zijn neus neer. Hij bedankt me en kijkt me even aan. ‘staat je goed.’ Ik moet er van blozen, wat meer en deels door het feit kwam dat ik complimentjes haatte. ‘dank je.’ Zeg ik terwijl ik op de bank ga zitten. ‘ik kon je niet vinden op Twitter, maar dat is ook geen wonder als je om de dag waarschijnlijk je haar veranderd.’ Lachend schud ik mijn hoofd. ‘het was noodzakelijk. Plus het is de eerste keer, en hopelijk de laatste. Ik denk dat ik het wel leuk vind ook al heb ik het nog maar net een uurtje zo?’ lachend neemt hij zijn thee tussen zijn handen en blaast wat damp van de kop. ‘oh ik heb nog iets mee genomen.’ Zegt hij snel en ik ruik de geur van zoete suikerbroodjes door het lichtbruine zakje heen. ‘dankje.’ Zeg ik snel. ‘heb je goed geslapen?’ ik knik als antwoord. ‘jij?’ hij haalt zijn schouders op. We hadden het gister avond alleen over mij gehad dat ik me schuldig begon te voelen. ‘Mwah, redelijk.’ Ik kijk hem even afwachtend aan. ‘door jou gisteren realiseerde ik hoe slecht ik eraan toe was vorige week.’ Hij bijt even op zijn lip aangezien het er wel heel plat uit kwam. ‘Zelfde reden?’ vraag ik voorzichtig waarop hij knikt. ‘Tja, twee dezelfde mensen botsen nou eenmaal. Maar dat het zo snel zou gaan, en voor haar zo makkelijk had ik niet verwacht, maar het kwam meer en deels door de afstand. Maar toen je jongens gisteren allemaal onder éen tafel drukte voelde ik me nogal vergeten aangezien ik niet de gene was die het uitmaakte of vreemd ging.’ Ik begin onschuldig met mijn haren te spelen. ‘dronken van verdriet. Sorry, ik bedoelde natuurlijk niet iedereen’ hij schud zijn hoofd. ‘ik snap het totaal.’


‘… hoe kan het dat je nu al weer zo nuchter eronder bent, ik bedoel je hield van haar en dan verteld ze dat het allemaal jouw schuld is dat ze niets meer voor je voelt.’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Mijn vrienden.’ Ik haal mijn schouders op. ‘zo steunend zijn mijn vriendinnen niet echt meer. Ze zijn allemaal verhuist dus dicht bij wonen ze niet maar ze horen nog wel steeds alles.’ Zeg ik flauw en sta op om de glazen weer te vullen. ‘ik hoef niets meer.’ Zegt hij snel waardoor ik weer ga zitten. ‘en je kamer?’ ik wend mijn blik even af om daar niet aan te denken. ‘laat me je helpen, dat was juist wat ik het leukste van allemaal vond. Weg met alle shit.’ Die zin klonk zo geweldig.

Word ik wakker vanmorgen, ga ik op Q zie ik dat m'n verhaal gewoon in de top 5 staat. <3
Keep leaving comments, Hope you like it.