Chapter 66:Redding
'Geef me eens een zetje.' Zei Rea die onder de scheur stond.Lora keek haar aan.
'Echt niet.' Antwoorde ze.
'Wil je hier nog uitkomen?' Snauwde Rea.Lora keek verschrikt op.
'Ja' Zei ze gauw.
'Help me dan eens.' Zei Rea.Lora stond op en liep naar Rea toe.
'Wat ben je van plan?' Vroeg ze nieuwsgierig.
'Kijk.' Zei Rea en wees omhoog. 'De scheur is niet super breed.We kunnen misschien omhoog klimmen.' Vertelde Rea.Lora schudde haar hooft.
'Hoe wil je hier in godsnaam omhoog klimmen?' Vroeg Lora.
'Je kan aan elke kant een voet zetten en met je handen je optrekken.Of je rug tegen de ene kant en je voeten aan de andere.' Legde Rea uit.Lora knikte en hielp Rea om bij de opening te komen.
'AUW!'Riep Rea opeens.
'Houd me recht.' Zei ze tegen Lora.Lora had Rea scheef gehouden waardoor haar linkerenkel tegen de rotswant aankwam.
'Ach,je hebt daar toch al verband zitten.' Zei Lora.
'Dat was van het skaten.Nog voordat ik Treyson en Yassup tegenkwam.Het zou er deze week vanaf mogen.' Snauwde Rea.Lora negeerde het en duwde haar verder omhoog.Rea zette tegen elke kant een voet en keek even omlaag.
'En ik dan?!' Vroeg Lora.
'Gebruik je Geodude,duh.' Antwoorde Rea.Lora haalde Geodude uit zijn pokeball en liet hem haar optillen.Rea was een stukje omhoog geklommen zodat Lora de ruimte had.Lora duwde haar rug tegen de want en beide voeten tegen de andere,snel deed ze Geodude weer in zijn pokeball.
Ondertussen bovengronds
'Ik ga naar beneden.' Zei Treyson vastbesloten en stond op.Yassup opende zijn mond.
'Nee,Yassup.Ik ga.Ik kan niet blijven zitten en denken.Mijn ideeën zijn op om ze te redden dus ik ga.' Zei Treyson en trok zijn vest uit.
'Ik wilde zeggen "doe voorzichtig".Ik wilde je niet tegenhouden.' Zei Yassup glimlachend.Treyson knikte dankbaar.Hij legde zijn vest op de grond en zijn pokeballen erop.Treyson wilde niet dat ze per ongeluk naar beneden zouden vallen.Treyson liep naar de scheur in de aarde en keek naar beneden.Het was donker en hij kon niet verder kijken dan 7 meter omlaag.Treyson haalde diep.
'Wacht,Treyson.' Zei Yassup opeens.Treyson draaide zich om.
'Weet je nog toen je mij redde,de eerste keer dat we elkaar zagen?We doen hetzelfde.We knopen lianen aan elkaar en om jouw middel.Zodat je niet omlaag kan vallen.' Stelde Yassup voor.Treyson grijnsde dankbaar.Snel knoopte ze lianen aan elkaar e bonde ze rond Treyson's middel.
'Die zit goed vast.' Zei Treyson toen hij er voor de laatste keer aan trok.Yassup gooide zijn pokeball in de lucht.
'Charmeleon.' Zei Charmeleon toen hij eruit kwam.
'Gebruik ook Tyrogue.' Zei Treyson en wees naar zijn pokeball.Met z'n drieën hielden ze de liaan vast toen Treyson in de scheur klom.Langzaam liet hij zijn voeten zakken totdat hij een stukje vond waar hij op kon leunen.Hij liet zijn handen zakken,zoekte grip en liet zijn voeten verder omlaag gaan.Treyson keek even omhoog.Hij kon allen wat licht zien.Verder niets,hij was namelijk al een stuk omlaag.Sandshrew stak zijn kop door de want tevoorschijn.
'Sand?' Vroeg hij bezorgt.Treyson wilde hem even aaien over hij kop maar hij durfde niet los te laten.
'Het gaat goed,Sandshrew.Ik ga verder.' Zei Treyson zacht.Sandshrew verdween weer en graafde zich een weg buiten de scheur.Sandshrew wilde niet te dicht bij de scheur graven omdat het dan misschien zou instorten of afbrokkelen.Treyson klom lager.Het zweet parrelde over zijn voorhooft.Hij keek even naar beneden.Hij zag iets roods.Toen drong het tot hem door.
'Rea.' Zei hij blij.Hij herkende het rood witte van Rea's pet.Rea stopte met klimmen en keek omhoog.Ze kon haar geluk niet op toen ze Treyson zag.
'Treyson!Oh ik ben zo blij.Jullie hoorden ons niet en wij jullie niet.En Loudred sprong op en we konde niet weg.En Sandshrew was hier en en.' Raaskalkte Rea.Treyson glimlachte.
'Rustig maar Rea.Vertel het later maar.Eerst moeten jullie hier weg.' Zei Treyson met een lach.
'Maar eerst,is één van jullie gewond?' Vroeg Treyson en keek van Rea naar Lora en weer terug.
'Nee,bedankt dat je 't vraagt.' Antwoorde Lora.Ze keek aandachtig naar Treyson.Hij ziet er best heldhaftig uit,zo.Hij is knap.Dacht Lora.
'En jij,Rea?' Vroeg Treyson toen Rea niet antwoorde.
'Niets,ik ben oke.' Antwoorde Rea terwijl ze even naar haar enkel keek.Hij had al te hele tijd lopen kloppen.Maar Rea wilde Treyson niet ongerust maken.Ze klommen met z'n drieën omhoog.Het was moeilijk,heet en zwaar.Ze waren allemaal uitgeput en kwamen onder te schrammen te zitten.
'We zijn er bijna.' Zei Treyson hijgende.Het zweet droop van hem af.
'Ik kan niet meer.' Vracht Rea uit.Treyson keek met een ruk omlaag.
'Gaat het echt wel?' Vroeg hij bezorgt.Rea schudde haar hooft.
'Mijn enkel,ik weet niet wat ermee is.Maar hij klopt al de hele tijd.' Zei Rea hijgend.Treyson knikte.
'Blijf zitten.' Zei hij tegen Rea.Treyson klom langzaam en stukje omlaag.Hij hing nu vlak boven Rea.Normaal gesproken had Rea of Treyson gebloos maar daar was het nu de situatie niet voor.Treyson haalde zijn handen van de rotswand af en vertrouwde volledig op zijn voeten.Hij knoopte de liaan los en gaf er een ruk aan.Yassup liet het wat losser zodat Treyson het omlaag kon trekken.Hij boog voorover en bond de liaan rond Rea's middel.
'Oke.Ik en Yassup trekken je op.' Zei Treyson.Hijlegde een hand op haar rug en onder haar kont.Hij trok haar op.Hij zocht alle kracht bij elkaar en duwde haar naar boven.Toen Treyson omhoog keek zag hij in schimmen dat Yassup haar over de rand trok.Een zwaar gevoel gleed van Treyson's schouders af.Treyson keek naar beneden.
'Lukt het jouw wel?' Vroeg Treyson aan Lora.Lora keek met grootte geschrokken ogen naar Treyson.
'Wat?Lora?!Wat is er?!' Vroeg Treyson.
'Seviper.Er zit een Seviper bij mijn been.' Zei Lora.Shit,shit shit.Dacht Treyson.
'KLim langzaam omhoog.' Zei Treyson.Lora knikte en verzette langzaam en voorzichtig haar handen en voeten.Lora klom tot ze net een kop hoger was dan Treyson.
'Laat los,klojo!' Riep Treyson en trapte op de kop van Seviper.
'KLim!' RIep hij daarna tegen Lora.LOra klom razendsnel omhoog en Treyson zag haar niet meer.Seviper wikkelde zich met wrap om Treyson's been.Treyson keek geschrokken omlaag.Hij begon zijn been heen en weer te zwaaien.
'Laat los.' Snauwde Treyson maar het werkte niet.Treyson schudde hard met zijn been en Seviper liet los,maar was nog niet klaar.Seviper opende zijn bek en zijn tanden glinsterde gevaarlijk scherp.Seviper wilde in Treyson's been buiten.Treyson liet zijn hand los van de wand en sloeg net op tijd Seviper's kop bij zijn been weg.Seviper viel verbaast naar beneden.Die is weg.Dacht Treyson.Maar opeens begon zijn voet weg te slippen.Het enigste stand punt wat hij had.Treyson kon zich nergens meer vast houden begon te vallen.
'Aaaaah!' Riep Treyson uit.Alles rond hem heen stond opeens met een schok stil.Treyson hing stil in de lucht.Een zweet druppel liep via Treyson's voorhooft over zijn neus en verdween in de duisternis beneden.Wanneer hij wan de schrik bekomen was,draaide Treyson zijn hooft en keek omhoog.
'Yassup!' Zei Treyson opgelucht.Yassup hing met één hand vast aan de liaan en zijn andere hand hield Treyson vast.Zijn rechtervoet stond tegen de wand,z'n linker bungelde los.
'Gaat het?' Vroeg Yassup grijnsend.Treyson stak zijn duim op.
'Super.Bedankt man.' ANtwoorde Treyson en grijnsde terug.Charmeleon,Loudred,Tyrogue en Lora trokken de twee jongens omhoog.Ze stonden ongedeert weer boven.Lora liet de liaan vallen.
'God wat ben ik blij dat alles oke met jullie is.Ik dacht dat jij gewond zou raken door die Seviper en dat Yassup zou verdwijnen in de afgrond.Je sprong er zomaar in.' Zei Lora.
'NIet zomaar.Ik had de liaan vast.Maar ik zag en hoorde Treyson vallen.Ik moest hem helpen.' Zei Yassup lachend.Treyson legde zijn hand op de schouder van Yassup.Toen bedachten ze beide iets.Treyson was sneller.
'Waar is Rea?!' Vroeg hij aan Yassup en Lora.Lora wees naar achter.Rea lag op haar zij op de grond.Ze hield met haar handen haar enkel vast.Treyson en Yassup rende naar haar toe.Treyson zakte door zijn knieën.
'Rea!Gaat het?Hoe voel je je?Wat is er met je enkel?' Vroeg Treyson bezorgt.
'Vlak voordat ik jullie had ontmoet had ik mijn enkel verstuikt met skaten.Het zou er deze week vanaf mogen.Maar Lora duwde me scheef omhoog en mijn enkel klapte keihard tegen de rotswand aan.Het blijft maar bonken.' Vertelde Rea.Ze sloot haar ogen even voor een pijnscheut.Yassup trok zijn vest uit en rolde hem op.
'Til haar enkel op.' Zei Yassup tegen Treyson.Treyson knikte en legde zijn handen op Rea's enkel.Rea kromp ineen van de pijn.Snel legde Yassup zijn vest eronder.Lora stond van een afstand te kijken naar de drie.Ze zorgden zo goed voor elkaar.Ze kon het niet over haar hart verkrijgen om zo te vertrekken.Ze zuchtte en had er nu al spijt van maar ze liep naar ze toe.
'Ik heb een oplossing.' Zei ze.Treyson en Yassup draaide zich om.
'Echt waar?' Vroeg Treyson en een lach verscheen op zijn gezicht.
Lora pakte een pokeball uit haar broek zak en opende hem.Een roze pokemon stond voor hun.Yassup keek op zijn pokewatch.
Chansey
Deze zeldzame Pokémon wordt niet gezocht vanwege zijn vechtcapaciteiten maar voor zijn legendarische mogelijkheid om zijn trainer gelukkig te maken. Hij is een vriendelijke en goedhartige Pokémon die zijn voedzame ei deelt als hij een gewonde Pokémon ziet. Ze loopt dan meestal ook heel voorzichtig om haar ei niet te laten breken, maar als het moet kan ze heel hard wegrennen.
'Ik wist niet dat je een Chansey had,Lora.' Merkte Yassup op en Treyson knikte instemmend.
'Dat komt omdat ik hem ook niet als een deel van mijn team zie.Hij negeert me en luister niet.' Vertelde Lora zuchtend.
'Op hoop van zege dan maar.' Zei Treyson en haalde zijn schouders op.
'Oke Chansey,doe je softboiled.' Zei Lora en wees naar Rea.Chansey keek van Lora naar Rea en weer terug.
'Grmmf' Bromde Chansey en draaide zijn kop.
'Kan je niet voor één keer naar me luisteren!Gebruik softboiled.' Zei Lora.Ze snauwde het bijna.Chansey negeerde haar volkomen.Treyson werd nu ook boos.
'Alstjeblief Chansey.' Probeerde Treyson nog.Ook daar luisterde Chansey niet naar.Nu was Treyson echt boos.Hij sprong op en greep Chansey bij zijn schouders.
'Luister eens.Respecteer je trainer maar ik kan er mee leven als je dat niet doet.Maar op dit moment ligt er iemand met pijn.Heel haar verdomme!' Riep Treyson.Chansey keek Treyson met groote ogen aan.Chansey knikt en liep naar Rea.De softboiled helpte.De zwelling verdween en Rea voelde geen pijn meer.
'Bedankt Chansey.' Zei Rea.Lora deed hem gauw weer terug in zijn pokeball.
Rea stond op en gaf Yassup zijn vest terug.Rea haalde het verband van haar enkel.De skate wond was ook helemaal verdwenen.
'Bwa ik moet gaan.Het is dat Rea me nodig had.Anders was ik al weg geweest.' Zei LOra.
'Ik had je helemaal niet nodig.' Zei Rea geïrriteerd.
'Echt wel!Anders had je dagen net kunnen lopen.' Zei Lora.
'En door wie is dat gekomen?' Kaatste Rea terug.
'Nou en.Waarschijnlijk was je te laat geweest voor de pokemon league.Je bent namelijk zoooo sloom.' Zei Lora.
'Ik ben helemaal niet sloom!En ik ben een betere trainer dan jij!' Zei Rea.Lora zette haar handen in haar zei en liep weg.Na een paar stappen draaide ze haar hooft grijnsend.
'De volgende keer laat ik je zien dat jij nog een groentje bent vergeleken met mij.' Zei Lora en liep weg.
'Wiens pokemon luistert niet?!' Riep Rea grijnsend.In de verte hoorde ze Lora nog roepen dat dat niet haar schuld is,maar Chansey eigenwijs is.Toen was Lora te ver weg om nog iets tegen te roepen.Treyson liep naar Rea toen en sloeg zijn arm rond haar nek.
'Zo,wat zijn jullie toch een goede vriendinnen.' Lachte Treyson sarcastisch.
'En bedankt.Maar die Lora is alleen bang om haar nagels te breken.' Zei Rea en glimlachte.
'Wat hebben jullie eigenlijk gedaan beneden?' Vroeg Yassup nieuwsgierig.Terwijl het drietal verder liep vertelde Rea over de grot en wat er daar allemaal gebeurt was.
Ja,die tekening heb ik zelf getekend.Nee,hij is oer-lelijk.Maar ik heb hem in 2 minuten getekend en hij was bedoelt,zodat jullie de situatie konden zien.
Reageer (4)
juka hing op een boom met Chika op haar schouder wat een eigenwijs en bedehanse trainer dacht Juka en ze sprong van boom naar boom
1 decennium geledenCooool:D
1 decennium geledendie tekening is sexy!
1 decennium geledensnel veder
1 decennium geleden