You are my hero [Jack Wilshere]

Ik slenterde over het schoolplein heen, richting de ingang van de school. Ondertussen probeerde ik de gemene opmerkingen die naar mijn hoofd geslingerd werden te negeren, iets wat me ondertussen al best goed lukte. Ik ben de opmerkingen wel gewend, ik krijg ze namelijk dagelijks te horen. ‘Dag Esmee, probeer je me soms te ontlopen?’ Ik wist precies bij wie die akelige stem hoorde, er is maar één persoon op aarde met zo’n afschuwelijke stem. ‘Ach loop toch naar de maan, Leoni.’ Mompelde ik en ik liep stug verder. Iets wat ik beter niet had kunnen doen. Ik werd aan mijn tas naar achter getrokken en viel met een klap op de grond. ‘Als ik tegen je praat loop je niet weg.’ Siste Leoni en ze stond dreigend boven me. Ze kreeg ineens een lichte grijns op haar gezicht en trapte toen in mijn zij. Een scherpe steek schoot door mijn zij en ik greep ernaar. De tranen sprongen in mijn ogen en ik hapte naar adem. Leoni begon gemeen te lachen en ik krabbelde snel overeind om niet nog een trap te krijgen. Waarom moeten ze toch altijd mij hebben?

Ik stopte de oortjes van mijn iPod in mijn oren en liep het schoolplein af. Ik kon weer eens terug naar huis gaan lopen omdat ze de banden van mijn fiets hadden lek gestoken. Ik zeulde de fiets mee aardoor het lopen alleen maar langzamer ging. ‘Wat is er met jou fiets gebeurd?’ hoorde ik een mooie stem zegen. Ik keek op en zag een knappe jongen staan, iets in zijn gezicht kwam me bekend voor maar ik kon zo één twee drie niet plaatsen wie hij was. ‘Ze hebben hem weer eens lek gestoken.’ Mompelde ik en ik voelde blosjes op mijn wangen komen. ‘Waarom zouden ze van zo’n leuk meisje nou de banden lek prikken?’ vroeg hij verbaasd. Het leek wel alsof hij een serieuze vraag stelde. ‘Ze pesten me al jaren, dus zo gek is het niet.’ Mompelde ik en de tranen sprongen in mijn ogen. ‘Maar, ik ga weer verder met lopen. Het is nog zo’n tien kilometer dus het duurt wel even voordat ik thuis ben.’ Zuchtte ik en ik liep verder. ‘Ben je gek?! Jij gaat dat eind dus echt niet lopen. Zet je fiets op slot en stap in, ik breng je wel naar huis.’ Zei de jongen verontwaardigd. ‘Ik weet niet eens hoe je heet, dus ik stap je auto niet in.’ Zei ik terwijl ik eigenlijk heel graag bij hem in de auto wou stappen. ‘Ik heet Jack en nu weet je hoe ik heet dus gooi die fiets op slot en stap in.’ Zei Jack en hij keek me diep in mijn ogen aan. Zijn prachtige ogen betoverden me en ik deed wat hij zei. Ik stapte bij hem in de auto en Jack gaf gas en reed toen hard weg.

De weg naar mijn huis was heel gezellig, om eerlijk te zijn iets te gezellig. ‘Heb je zin om anders wat bij mij thuis te gaan drinken?’ vroeg Jack met een glimlach. ‘Is goed.’ Het kwam eruit voordat ik er ook maar over na had gedacht. Jack glimlachte naar me en legde zijn hand op mijn knie. Dit is de eerste keer dat een jongen mij aanraakt zonder me vervolgens pijn te doen. ‘Je bent best wel een speciaal meisje, Esmee.’ Glimlachte Jack zonder zijn blik van de weg af te halen. ‘Je kent me niet.’ Mompelde ik en ik staarde naar buiten zodat Jack de opwellende tranen niet zou zien. Jack reageerde niet en er ontstond een nogal pijnlijke stilte.

‘We zijn er.’ Zei Jack bot en hij stapte de auto uit. Hij gooide het portier met een harde klap dicht en liep in de richting van de deur. Ik stapte snel uit de auto en volgde Jack. ‘Waarom ben je zo boos?’ vroeg ik en ik voelde de tranen alweer opwellen. Stom sentimenteel mens dat ik ben. ‘Ik maak een compliment en je boort het gewoon door de grond.’ Zei Jack geïrriteerd en hij liep naar de keuken. ‘Ik spreek alleen maar de waarheid, oke!’ riep ik en de tranen stroomden over mijn wangen. Jack keek me geschrokken, maar vooral verbaasd aan. ‘Waarom denk je dan dat mijn banden lek gestoken waren? Ze pesten me toch niet voor niets!’ gilde ik en ik veegde de tranen van mijn wangen af. ‘Oke ga eens zitten en vertel het hele verhaal.’ Zei Jack en hij trok me naar zich toe. ‘Het is nou al twee jaar aan de gang.’ Begon ik en ik stopte even met praten. Dit is de eerste keer dat ik het aan iemand ga vertellen, en ik ken hem niet eens goed. Jack legde zijn hand op mijn knie en keek me bemoedigend aan. ‘Eerst begon het met wat flauwe grapjes, zoals mijn tas verstoppen en mijn spullen in de prullenbak gooien. Maar naarmate de tijd verstreek werden de grappen erger. Ze begonnen me uit te schelden, ze begonnen gemene dingen over mijn ouders te zeggen. ‘ fluisterde ik, bang dat mijn stem anders zou overslaan. ‘Nu zijn ze zelfs zo ver dat ze me lichamelijk pijn doen. Ze hebben me geestelijk genoeg gekweld, dus ze zijn overgegaan op lichamelijke dingen. ‘ mompelde ik. ‘Hoe bedoel je lichamelijk?’ vroeg Jack geschrokken. ‘Ze schoppen of slaan me.’ mompelde ik en ik veegde een traan van mijn wang. ‘Wanneer is de laatste keer dat ze je pijn hebben gedaan?’ vroeg Jack en hij streelde over mijn wang heen. ‘Vanmorgen, ik werd op de grond gegooid en kreeg een trap in mijn zij.’ Zei ik zacht. ‘En ze doen het heust niet voor niks, ik ben gewoon een lelijk rotkind.’ Vervolgde ik het verhaal. ‘Esmee luister eens, dat je lelijk bent zit in je hoofd. Je bent een prachtig meisje, zoals ik al eerder zei; je bent speciaal.’ Fluisterde Jack en hij legde zijn hand op mijn wang. ‘Meen je dat?’ vroeg ik door de tranen heen. ‘Ik meen het echt.’ Zei hij en hij boog voorover. Hij drukte zijn lippen zacht op die van mij en duwde me toen achterover. Jack lag nu boven me, maar steunde met zijn armen op de bank zodat niet zijn volle gewicht op me lag. ‘Ik vind je leuk.’ Fluisterde Jack en hij drukte zijn lippen weer op die van mij. ‘Ik ben thuis!’ gilde een wel heel bekende stem. Ik kreeg kippenvel op mijn armen bij het horen van HAAR stem. Ik schoot overeind en stootte daarbij tegen Jack aan. ‘Au.’ Mompelde hij en hij keek me verbaasd aan. Ik keek angstig naar het meisje in de deurpost; Leoni. ‘WAT DOE JIJ HIER?!’ gilde Leoni en ze keek me met een afschuwelijke blik aan. ‘Kennen jullie elkaar?’ vroeg Jack verbaasd. ‘Dat kan ik beter aan jou vragen Jack.’ Zei ik geschrokken. ‘Leoni is mijn zusje, maar waar kennen jullie elkaar van?’ vroeg Jack verbaasd. ‘Leoni is degene die mij vanmorgen geschopt heeft.’ Mompelde ik en ik stond op. ‘Waar ga je heen?’ vroeg Jack geschrokken. ‘ Ik wil niets met een jongen die de broer van zo’n bitch is.’ Zei ik en ik liep weg. Jack stond op en trok me terug. ‘Blijf, ik wil niet meer zonder je. Als Leoni je nog een keer aanraakt dan zal ik het oplossen.’ Fluisterde Jack en hij drukte zijn lippen op die van mij. ‘Beloof je dat?’ vroeg ik zacht terwijl er een traan over mijn wang liep. ‘Ik beloof het.’ Fluisterde Jack en hij drukte zijn lippen op die van mij. Hopelijk is dit het begin van een nieuw, mooi leven.