Dertig ¤ 2003

‘V-violet?’ Haar glimlach werd groter en ze kwam voor me staan. Ik stond op en omhelsde haar, wat haar verbaast maakte. ‘Je was toch dood?’ Een geniepige glimlach sierde haar gezicht en ze schudde haar hoofd. ‘Dat zie je toch?’ Ik ging weer op de bank zitten. ‘Hoe?’ Ze ging naast me zitten. ‘Toen ik zag dat Maes dood was, wist ik wat ik moest doen. Zijn enige geld stond op de bank, en daarvoor had je zijn pasje nodig. Maar omdat die verbrand was moest je mijn pasje hebben. Ik gaf je mijn tas, er zaten alleen wat kleding en mijn portemonnee, gelukkig heb je het pasje gevonden. Ik hield ze tegen, zoals ik had gezegd, maar jij wist niet hoe. Daarom dacht je dat ik dood was.’ Een kleine grinnikte ontsnapte uit haar mond. ‘Iets wat jij niet weet, is dat ik mezelf onzichtbaar kan maken. Ik hield ze tegen, en zodra ze me aan wouden vallen werd ik onzichtbaar. Ik vluchtte, maar ze roken me natuurlijk. Ze wisten dat ik iets wist over jou, waar je was bijvoorbeeld, maar ik deed alsof ik rouwde om Maes. Uiteindelijk lieten ze met rust en ik ging jou zoeken, wat nog een hele opdracht was. Toen ik je eindelijk vond, in Dublin, had ik besloten om je te blijven volgen, om te kijken hoe je verder ging leven. Ik volgde je altijd, tot dat je bij die vampiers ging wonen. Maar toen je plotseling verdween wist ik waar je heen ging, ik was alleen te laat om je uit de klauwen van Jane te krijgen.’ Vol ongeloof keek ik haar aan. ‘Je was al die tijd gewoon bij me?!’ Ze knikte. ‘Waarom liet je jezelf niet zien? Ik heb me altijd schuldig gevoeld voor jullie dood, en waarom gaf je om me?’ Ze trok me tegen haar aan. ‘Je leek het prima zelf te redden, en je was altijd al bang van me geweest.’ Afwachtend keek ik haar aan, wachtend op het antwoord van mijn tweede vraag. Ze zuchtte zacht. ‘Je betekende veel voor Maes, en ik doe alles voor mijn broertje. Hij zocht mij soms op en liet jou met de gedachte dat hij ging jagen, een paar maanden voor zijn dood maakte ik een belofte met hem.’ Als ze kon huilen zouden de tranen over haar wangen rollen. ‘Wat was de belofte?’ vroeg ik zacht en onzeker. Zwak glimlachte ze naar me. ‘Dat ik er alles voor zal doen om jou te beschermen.’